ගැට තුන

එක්තරා ගැමියෙකුට දිනක් ගමනක් යන අතරතුර බිම තිබී ලණු කැබැල්ලක් හම්බුනා. මේක රියනක් විතර දිග පුංචි ලණු කෑල්ලක්. එක කෙලවරකට වෙන්න එකිනෙකට තරමක් ඈතින් ගැට දෙකක් තිබුනා. මේ ගැට දෙකෙන් ඈත්ව අනිත් කෙලවරට ලංව තව ගැටයක් ගහලා තිබුනා. මෙහි කුමක් හෝ අද්භූත තේරුමක් ඇතැයි සිතූ ගැමියා ලණු කෑල්ලත් අරන් ගම ආසන්නයේ කැලේ බවුන් වඩමින් ජීවත් වෙන ඍෂිවරයා ලඟට ගියා. ලණු කැබැල්ල අතට ගෙන මොහොතක් කල්පනා කළ ඍෂිවරයා අපූරු පිළිතුරක් දුන්නා.

"මේ මුලින්ම තියෙන ගැටේ තමයි උඹේ උපත. ඒ ලඟින් තියෙන අනිත් ගැටේ උඹේ මරණය. ඊට ගොඩක් ඈතින් තියෙන තුන්වෙනි ගැටේ තමයි මේ ජීවිත කාලය තුල උඹ සපුරාගන්න හිතාගෙන ඉන්න බලාපොරොත්තු...."

ලියා එව්වේ - සකි

මේ මෝඩ කොල්ලට සමාව දෙන්න රත්තරන්...

මගේ ලෝකෙට ඇවිත් මගේ ජීවිතේ විනාස කලා කියලයි මන් හිතුවෙ.
ඔයා මගේ ආදරේ විහිලුවක් කරගෙන කියලයි මං හිතුවෙ.
මගෙ ලඟටම වෙලා මාව විනාසකලා කියලයි මන් හිතුවෙ
කවදාවත් දාල යන්නෙ නෑ කිව්වම මන් හිතුවෙ බොරුවක් කියල
මන් ඔයාගෙමයි කියල පපුවට තුරුලු වෙද්දි හිතුවෙ මන් දකින්නෙ හීනයක් කියල

ඒත් ඔයා මගේ ලෝකෙට ඇවිත් මාව ආරක්ෂා කරල මටත් හොරෙන්
මගෙ ආදරේට පණටත් වඩා ආදරේ කරල ඔයා මටත් හොරෙන්ම
මගේ ලඟටම වෙලා ඉඳලා මගේ දුක බෙදාගෙන මටත් හොරෙන්ම
දහසක් සිතුම් පැතුම් කැප කරල මං වෙනුවෙන්ම

දෙයියනේ....!!!! මන් මොන තරම් මෝඩයෙක්ද......
ඇයි මට ඇත්ත ආදරේ තේරුම් ගන්න බැරි උනේ....

මේ මෝඩ කොල්ලට සමාව දෙන්න රත්තරන්...

ලියා එව්වේ - $hine (http://mathakasithuwili.blogspot.com/)

මලට කියන කවි (වස් කවි)

බල්ලොත් එක්ක නිදි වැදලා හැදූ පුතා
කොල්ලෙක් සතුව ඇති කොලු කම නොමැති සතා
කෙල්ලෙක් එක්ක නිදියන්නට නොහැකි නිසා
නිදි වැදුනයි හැක් කරමින් ෆේස් බුකා

ගොඩ මඩ දෙකම උඹෙ නිරතුරු පිරිහීයන්
හිරු දුටු පිනි වගේ ගත සවි දියවීයන්
යහමින් නැතත් ඇති නැණ බල පිරිහීයන්
මා හැක් කෙරූ පරයට හෙන හත වැදියන්

යන යන තැනදි බොට නිරතුරු කෙලවීයන්
කරනා සියලු දේ නිරතුරු වැරදීයන්
පැණි හඳ කන්ට ගිය කල පවු පල දීයන්
එන භවයෙදිත් නපුන්සකව ඉපදීයන්

දුක සිතී පසුව ලියමි

අනේ එහෙම කිව්වත් මල පැනපු නිසා
අකේ පුමාරුව හින්දම විඳින දුකා
මලේ උඹට හොඳ නම් ඔය අමන් ක්‍රියා
මගේ එකවුන්ටෙක හැක් කර සැනසීයා...................

ලියා එව්වේ - ඉන්දික සුමනවීර

ආයෙත් කසාද බඳිනවද ?

"සිරි, ඔයා මට කොච්චර ආදරේද..?"

"මම ඔයාට ගොඩාරියක් ආදරෙයි ළමයෝ......!"

"සිරි, මම බැරිවෙලා හරි මැරුනොත් ඔයා ආපහු කසාද බඳිනවද...?"

"පිස්සුද....?, ඔයාට ඇරෙන්න මට වෙන කෙනෙකුට ආදරේ කරන්න බැහැ.....!"

"එහෙම උනොත් ඔයා පව් සිරී, මම මැරුනොත් ඔයා ආපහු බඳින්න....."

"ම්ම්ම්, ඔයා ඔච්චර කියනවනං මම බඳින්නං...."

"ඔයා බඳිනවා...?"

"ඔයා කියන හින්දා...."

"එතකොට ඔයගොල්ලෝ බැඳල ඉන්නෙ කොහෙද....?"

"මට ඉතින් වෙන තැනක් නෑනෙ, මේ ගෙදර ඇරෙන්න...."

"එතකොට ඔයගොල්ලො නිදාගන්නෙත් මේ ඇඳේමද...?"

"ම්ම්ම්... වෙන ඇඳක් නෑනේ....."

"එතකොට ඔයා එයාට මගේ රත්තරන් බඩුත් දෙනවද...?"

"ඉතින් ඒවා නිකන් අල්මාරියේ තියාගෙන ඉඳල වැඩක් නෑනෙ..."

"එතකොට ඔයා මගේ සාරි ටිකත් එයාට දෙනවද...?"

"නෑ..... එයා සාරි අඳින්නෙ නෑ....!"

"ඈහ්....?"

"ඌප්ස්...!"

ලියා එව්වේ - දුමී (http://dhumee.blogspot.com)

මරු වැයික්කිය හෙවත් Area No One

පොපියන තොලුත් ගැටෙමින්
සැලෙන හඬ නෙමේ ඒ
පිට පුරා උණුසුම්
ප්‍රථම හාදුවෙහි පහස
මට දැනී
ගුණ වැනී

සිතපුරා විඳින රස
සියොළඟම හිරිවැටී
උච්චතම මොහොත ළඟ
හුජ්ජ පොදකින් තෙමී
විසුරුවා හැරුනි

කුඩේ කලු කුඩේ කුඩු
හිටි තැනුත් සින්නවී
මුදු පොලු පහස යස
පිට පලාගෙන
පපුවටම වැදී

සිහිනයේ ඇහැරී
සිසාරා වටපිට
හුරුබුහුටි කුටියක තනිව
අප වැනිමවුන් සමඟ
"අපේම ලොවක අපි
පෙම් කෙරුම ඇරඹී"
මට කෙඳිරි ගෑවී

රෝමියෝ, ජුලියට්
පණ හිටන් දීලා
මේව නම් මොනවද
එකෙකුත් කොහෙන් කියලා
එහෙයි නොකියමුද සිතුනි?

පත්තරෙත් දාලා
ටීවී එකෙ දැක්කා
අපේ සෙල්ලම්
අපිත් තරු ඇඬුනි

කාකි සිරි විඳිමින්
ජාතකය කියමින්
එකින් එක
විටින් විට
ගනිමු පොලු සොඳුරී

ලියා එව්වේ - තිළිණ මධුශංඛ (http://www.sondurusithuwam.blogspot.com/)

ඇයද ? මමද ?

"අම්මේ මම ---- අයියට මොකක්ද කියන්නෙ ?"

"ඔයාට කැමති එකක් කියන්න"

"මම ආදරෙයි"

ඇය මගේ උරහිසට බර දී සුරත අල්ලාගත්තාය ...

"ඔයා ---- අයියා එක්ක යනව එනවට තාත්ත කැමති නෑ. තාත්ත ඔයාව කාට දෙන්න බලගෙන ඉන්නවද දන්නෙ නෑ.. මම කොච්චර කැමති උනත් තාත්ත අකමැති උනොත් මට කරන්න දෙයක් නෑ.."

“අවුරුදු එකහමාරකට පස්සෙ ඇයි එයා අකමැති ?”

"ඒත් තාත්ත අකැමති උනොත් කරන්න දෙයක් නෑ අයියෙ.."

ඇය එසේ කිව්වෙ මගෙ සුරත අත හරිමිනි.

මොහොතක් නිරුත්තරව බොඳ වී යන රොටරි මාවත දෙස බලා සිටියෙමි..

"ඔයා අඬනවද?"

පපුව තුල කැකෑරී ආ දුම් උගුරක් කියාගෙන ගියේ "මොඩයො සිගරට් වලට උඹේ ඔය ප්‍රශ්න විසඳන්න පුලුවන්ද ?"

ලියා එව්වේ - සටපික්වලයා

උන්ගේ නත්තල.... (සත්‍ය කථාවක් ඇසුරෙන්)

ඒ අනෝරා වැස්සෙන් හේදීගිය බිත්තිවල කෙතරම් දැනුම් සම්බාරයක් කිඳාබැස ඇද්දැයි හිරිපොද වැස්සේම විද්‍යාපීඨ අතරින් බස්නැවතුම්පල කරා දුවන මට හිතුණා.

"..වෙසක් සැරසිල්ලකට ඔහොමත් ගහගන්නවද මං අහන්නෙ.."

"..ඔය ඉගෙනගෙන වැඩි හින්ද නොවැ.."

පාපුවරුවෙන් බැසීමට මොහොතකට පෙරාතුව කණ වැකුනු දෙබස මනසතුල දෝංකාර දෙන්නේ ඇයිදැයි සිතමින් අඩියට දෙකට ගේට්ටුව කරා පැමිණි මා පියවි ලොවට පිවිසියේ ඔහුගේ ආමන්ත්‍රනයෙන්.

"..campus එක ආයෙ අරින දවසක් කිව්වද මහත්තයො..."

"..තාම නෑ"

"බලන්නකො මහත්තයො, මේ සැරේවත් පුංචි එවුන් එක්ක හොඳට නත්තල් කන්න හිටියා, දැන් අපිට එදාවේලත් නෑ..."

විශ්වවිද්‍යාලය අසල බත්පැකට් විකිණූ ඒ සුන්දර මිනිසාගේ නෙතු වැසූ අඳෝනා වල අරුත් කියන්නට මාගේ තෙවැනි වසරේ දැනුම ප්‍රමාණවත් නැතැයි තෙතබරිතවූ සුළඟ කොඳුරා කිව්වා.

ලියා එව්වේ - Dilan Dadevil (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/)

ඇඹලයෝ

කෑලි පින්තූර වටේ රවුම් ගහමින
comments දමමින් ලස්සනයි කියමින
සිතමින් සිටිය හැකි වෙත් නිදිවදිමින
දනන් සිටිති ජාලයේ sick ගහමින

ගෑණු ලියන කල බ්ලොගයේ බැඳි හාද
comments දමා නියමයි යැයි කීවාද?
follower වී පිරිවර වැඩි කරාවෙද?
අනෙකුන් කපා රජ වෙන්නට හැකි වේද?

අනේ දෙවියනේ උන්ට උනු වියෝයා
කරන්ට් පුළුස්සා buzz එකේ ගියෝයා
උදව් කරපු උන් අහකට දැමුවේයා
අවසන ඒකි අරුත් එක්ක ගියේයා

tweet ගසා “ලස්සන” යැයි පැවසුවෙද?
ඇගේ සියලු දේ retweet කෙරුවේද?
වටේ හිටපු උන් කින්ඩිය දැම්මේද?
තිත්ත මිදි නිසා හිවලා දිව්වේද?

හොඳට හැඩට යසට
හිඳ හැර ගිය පරට්ට

නාඩන් මචං නාඩන් මා විහිළු කලා
එන්නද ගොසින් හැර ගිය කෙල්ලන්ට තලා

ලියා එව්වේ - මුචලින්ද (http://muchalindha.blogspot.com/)

බෝනික්කයි මමයි....!

"අම්මේ අම්මේ.. අන්න නංගි අද හොඳ වැඩක් කලා..
එයා අම්මගෙ හොඳ සාරියක් කැපුවා.."

"අයියගේ බොරු... මම චූටි කො‍ටුවක්නෙ කපා ගත්තේ.."

"මොනවා.. මම ඊයෙ ඉස්කොලෙ ඇඳපු සාරියනේ.. මැදින්ම කපලනේ.. මොකද්ද මේ චූටි රෙදි කෑල්ලෙන් කලේ??"

"මගේ චුටි බෝනික්කට සාරියක් අන්දන්න ගත්තේ.."

"ඉතින් ඇයි පුතේ සාරිය කැපුවේ.. ගෙදර අච්චර අහකදාන චීත්ත රෙදි තියෙද්දි??"

"බෝනික්කට සාරියකටනේ... ඉතින් එහෙනන් අම්මටත් පුලුවන්නෙ ආච්චිගෙ චීත්ත වලින් සාරි අදින්න.."

"ඉතින් ඇයි පුතා කොනකින් නැතුව මේකෙ මැදින්ම කැපුවෙ??"

"කොනකින් තමයි කැපුවේ... දිග ඇරියොත් නවාගන්නත් බැනෙ.. නවල තියෙද්දිම කොනකින් කැපුවා අම්මේ.."

"හ්ම්... කෝ බෝනික්කට ඇන්දුවද සාරිය..?"

"නෑනෙ අම්මේ.. එයාට සාරි හැට්ටයක් නෑ නෙ.. ඉස්සෙල්ලා ඒක මහල දෙන්න ඕන නේ... "

ලියා එව්වේ - දීපිකා කුමාරි

ආවර්ජනා

මුහුදෙන් හමාපු ගිණියම් සුළඟ ඇගේ රැළි සම වේලා දැමුවා.... ලඟින් ඇසුණු රළු හඬ කාගේදැයි බලන්න ඇස් හීන් කරපු මැහැල්ල දැක්කේ හුරු යුවලක්.

සති කිහිපයකට කලින් මේ දැරිවිම ආ අයුරු ඇයට මතක් උනා....

"ආච්චිට බොන්න මොකුත් ගේන්නද?"
මැහැල්ල එපා කියූ විට රුපියල් විස්සක් මෙලවූ ඈ ගියේ මොහුගේම දෑතේ වෙලීයි.

"තමුසේ මහ ජරා ගෑනියෙක්. දන්නවා නම් ආශ්‍රය කරන්නෙත් නැහැ."

"මම මොකද කලේ? ඔයාගේ අනිත් කෙල්ලට කෝල් කරලා බැන්න එකද?"

"තමුසේ මහ ............ ගෑනියෙක්! මොන අමාරුවක්ද? පාරමී මගේ යාලුවෙක්"

කඳුලක් පිසිමින් තරුණිය ඉවතට දිව්වා.

"ඔයා වෙනුවෙන් කරපුවට ඔහොමමයි අහගන්න වටින්නේ"

මැහැල්ලගේ අවධානය බිඳුනේ අලුත් හඬකින්.

"ආච්චි දවල්ට කාලද?"

"ඔව්..."

ඈ වේලුන දෑස වැසුවා.

ලියා එව්වේ - පොපී (http://somethingfromeverything.blogspot.com/)

හයිකු කිහිපයක්

The Rose
The red blossom bends
and drips its dew to the ground.
Like a tear it falls
(Donna Brock)

රතු මලක් විකසිතව නැමී

පිණි බිංදු පොලව සිපගනී

කඳුළු බිඳු මෙන්

...........................................
Covered with the flowers,
Instantly I'd like to die
In this dream of ours!.
(Etsujin)

මලින් වැසී ගිය

අපේ මේ සිහිනය තුල

මියයන්න ආසයි

එක්වරම..

............................................
Green frog,
Is your body also
freshly painted?
(Ryunosuke Akutagawa)

කොල පාට ගෙම්බෝ

උඹේ ඇඟෙත්

තින්ත ගෑවේ දැන්ද?

.............................................
The old pond,
A frog jumps in:
Plop!
(Matsuo Bashô)

පැරණි පොකුණට

ගෙම්බෙකු පනී

"ප්ලොප්"

..............................................
මමයි දුම්රිය
ඇයි ඔබ පිපුණේ
රේල් පීල්ල උඩ
(බණ්ඩාර කේ විජේතුංග)

ලියා එව්වේ - ආගන්තුකයා (http://ambarox.blogspot.com)

මම ශිලා ලිපියක්..

අඳුර සටන් වැද

ආලෝකය පැරද පලා ගිය

ඒ සැන්දෑව

මහ රාත්‍රියක් වූයේ

ඔබේ දෙනෙත් නිසා ය!

ඒ සඳයැ

සොමිකරය

සිසිය

සිසිවන උවනත සම කළ ඒ සඳමය!

ඔබෙ දෙබැම නිසාය

දෙව්දුනු වන්

තුමුල නමුණුකුල සේම

නිම්නයෙන් නැගී ආ

ළමැද නිසාය

තිසරුන් වන්

සරාගී සඳ!

දොඹ ගස මුදුනින් නැගී

අතුපතර සැඟවී සෙමෙන්

ඉඟබිඟි කළේ

නුරා සරා

එසඳ මම බලා සිටියෙමි!

පෞරාණික ශිලා ලිපියක් වැනි මගේ මුහුණ

සිප සනහා ලූ ඔබ මන්ද මාරුතයක්

ගගන සැරිසරන මන්ද මාරුතයක්

සරැළි නගන චණ්ඩ සයුරු තෙර

සුමුදු ලෙස සිප සනසන

මන්ද මාරුතයක්

මම ශිලා ලිපියක්

අතීතයට හිමි අක්ෂර ගොඩක්

මහ රහසක් සඟව ගත්

මිනිස් ශිලා ලිපියක් මං...

ලියා එව්වේ - ලලින්ද්‍ර පෙරේරා

අන්ධකාරය..

"කළුවරට බය නිසා

එළියට යන්නේ නැතුවම.....

අහසෙ තියෙන තරු....

මගේ අත්දෙකට අරන් දෙන්න කියලා

මම ඉස්සර අඬනවලු......

ඒත් අද....

මම ඒ කළුවරට

බය නැහැ....

රෑට එළියට බැහැල

අහස දිහා බලන් ඉන්න

මට පුළුවන්.....

අම්මා හිතන්නේ....

රාජ ඇතාගේ බඩ යටින් ගිහින්

මගේ බය නැතිවෙලා කියලා......

ඒත්.....

ඈත්ත ඊට වඩා ගොඩක් වෙනස්....

කුළුඳුලේම ඈති වුණ ආදරය

උපන්ගේම මියදුන දවසෙ ඉඳන්ම

මාව තනිකරල නොගිය නිසාද,

ඒ ආදරයේ ශේෂයක් විදියට

හිතේ තැන්පත් වුණ නිසාද,

හිතේ තියෙන

කඳුළු

ඇස් දෙකට ආවම

හංගගන්න....

මට උදව්වෙන නිසාද,

කියලා මම දන්නෙ නැහැ......

මොනාහරි හේතුවකට....

මම දැන් අන්ධකාරෙට

ආදරේ කරනවා ........

ඉස්සරම ඉස්සර දවසක....

අපි අපිට ආදරේ කල තරමටම...."

ලියා එව්වේ - නුවනි නිසල්යා ඉරුගල් බණ්ඩාර

මට හිතෙන්නෙත්, මම හිතන්නෙත්.....!!

නවත්තන්න ඕනි... මේ හිතන එක
ඇත්තටම හොයාගන්න බැරි
හිතනවද....? හිතෙනවද...? කියන එකයි...
මේ දෙකේ වෙනසක් තියෙන බව නම්
මට හිතා ගන්න අමාරු නෑ
මේ දෙක මොකක් උනත්
නවත්තන්න අමාරුයි වගේ
කවුරුද මන්ද කියනවා මතකයි
මිනිස්සු එකිනෙකාට වෙනස් වෙන්නේ
හිතන විදිහෙන් කියලා
එත් මට නම් හිතෙන්නෙ
අමාරුවෙන් හිතල හිතල
මිනිස්සු ලෝකය වෙනස් කරන්න හැදුවට
මට නම් මේ හිතන එක
හිතාගන්න බැරි ප්‍රශ්නයක් වෙලා
කියවන අයට හිතෙයි, නැත්තම් හිතයි
මුට නම් පිස්සු කියලා
මං දන්නේ නෑ
මම හිතන විදිහෙයි, මට හිතෙන විදිහයි
වැරදිද කියලා....
මං මොනවා කරන්නද?
මං දන්නා එකම දේ
මට හිතෙන්නෙත්, මම හිතන්නෙත්
එකම දෙයක් විතරයි....
දෙයියනේ... ඒ ඔයා ගැන....!!

ලියා එව්වේ - මහේෂ් හශාන්ත සිල්වා (http://asipiyakamahima.blogspot.com/)

නැවතුමක කතාවක්...

“මලා!”
නිදිමරගාතෙ මම වැරදි හෝල්ට් එකකින් බැහැල. ඒ මදිවට කොහෙත්ම නොදන්න පළාතක.

“උන්නැහේ මේ කොහෙද?”
මං අහල පහල පේන්න උන්නු එකම මිනිහගෙන් ඇහුව.

“අනේ මන්ද”
මිනිහ දුන්නෙ මහ විකාර උත්තරයක්. සමහරවිට මිනිහ මේ පැත්තෙ කෙනෙක් නෙමේ වෙන්නැති.

“බස් එකක් දැන්ම ඒවිද?”
කෝකටත් කියල මං ඇහුව.

“සෑහෙන වෙලාවකින් ආවෙ නෑ. මාත් ඉන්නෙ එනකම් බලාගෙන.”

“ගොඩක් වෙලා ඉඳලද?”

“ඔව් අවුරුදු ගාණක්...”

මිනිහගෙ උත්තරෙන් මට දෙලෝ රත්වුනා. එක්කො මිනිහට පිස්සු. එහෙමත් නැත්නම්.....

“ඒයි සුරේ!”

එතකොටම වගේ කොහෙදෝ හඬක් මාව ඇමතුව. හැරිල බලද්දි ඒ හඬේ අයිතිකාරය ඈතක ඉඳන් මට අත වනනව.

මිනිහ කවුද කියල හරියටම නිච්චියක් නැතත් මම ඉබේම වගේ ඒ පැත්තට ඇදෙන්න ගත්ත.

ලියා එව්වේ - Raven (http://www.sihinasewanali.blogspot.com/)

අපි වෙන එකක් ගම්මු..

“දෙයියනේ ඔයා මොන සිහියෙන්ද හිටියේ, බීගත්තහම මේලෝකේ සිහියක් නැහැ. මගුල් මුද්ද අතින් වැටෙනවා නොදැනෙන්නම ඔයාගේ සිහිය විකල් වුනේ නැට්ටිච්චියෝ මහ ගානක් ඉන්න ඇතිනේ”

මහහඬින් කෑ ගසමින් හඬා වැටී ඒ තරහින්ම නින්දට වැටී සිටින සිය බිරිඳ දෙස, බිය රැඳි නෙතින් බලා සිටි ඔහු, මුහුදු වැලි රැඳුනු දෙපාත්, ඇඳ සිටි ඇඳුනුත් සමගම ඇය අසලින්ම වැතුරුනේය.

මහමුහුදේ ඝෝෂාව ඇසෙන්නට විය. දන්නා හඳුනන මුහුණු බොහොමයක් වෙරළේ විය. මළ සිරුරක් පොල් අත්තකින් වසා තිබේ.

“මුද්ද වැටිලානේ. එපා කියද්දි ඒක සොයන්න ගිහින්නේ”

පොල් අත්ත ඉවත් කෙරිණ.

“අනේ මගේ සමන්ත..........”

දහදියෙන් නැහැවී, බියෙන් වෙවුලමින් අවදිවූ ඇය, තිගැස්සී ඇහැරී සිටි ඔහු වෙත තුරුළු වූවාය.

“අපි වෙන එකක් ගම්මු.”

ලියා එව්වේ - රන්දිල් (http://ranrandil.blogspot.com/)

නුඹ නටාපං අපේ හෙට දවස වෙනුවෙන්........

ගොදුරක් හොයා
ඇදීගෙන
හතුරෙක්ට
ඔය පෙන ගෙබේ
පුප්පගෙන
තුඹහකට වෙලා
දරන ගහන්
නිදියගෙන
නිදහසේ උන්නු
උඹේ දිවිය
බට පෙට්ටියක
හිර කරන්
එහාට මෙහාට
කුදලන් ගිහින්
උඹව
නටව නටව
උඹට දෙන
දස වදේට
මට
සමාවෙයන්
නයි හාමි,

එක අතකින්
මම වැරදිත් නෑ
මේක අපෙ
පරම්පරාවෙන්ම
එන උරුමෙ
අපේ අප්පොච්චිලත්
උඔලගෙ වරිගෙ
උන්ව හිරකරන්
නටවපු එකේ
මටයි කියල
ඒකෙ වෙනසක් නෑ
අපි උඹලට
දෙයියන්ට වගේ
සළකනව

සත්ව හින්සනේ
සමාජ සම්මතේ
ඔය බම්බු වලින්
අපේ බඩවල්
රැකෙන් නෑ බං
බඩ රැකුනොත්
තමයි
අපි රැකෙන්නෙ
උඹ නැටුවොත්
තමයි
අපේ බඩවල්
සැනහෙන්නෙ
අපිට නින්ද
යන්නෙ

මං නලාව
පිඹින්නං
ඉතිං උඹ
නටාපං
අපේ හෙට දවස
වෙනුවෙන්...........

ලියා එව්වේ - සොඳුරු මිනිසා (http://sonduruminisa.blogspot.com/)

සොරි මදූ...!

ඊයේ රෑම තිබ්බේ පුදුම සීතලක්...

මෙහෙත් නුවරඑළිය වෙන්න යනවා වගෙයි..

ඒත් ඉතිං ඔළුවේ ඉඳන් පෙරවගෙන ෆෑන් එක දාගන්නවා මිසක් වෙන කරන්න දෙයක් නෑ මදුරු වසංගතෙන් ගැලවෙන්න..

කොයිල් පත්තු කරලා ඒවා හදපු උන්ගේ අම්මලව මතක් කරනවට වඩා හොඳයි වෙව්ල වෙව්ල හරි ෆෑන් එක දාගන්න එක..

අද උදේ ඇස් අරින කොටම ඇස් දෙක ඉස්සරහා බිත්තියේ මෙන්න ඉන්නවා මධුරි..!

......

අද දවල් මගේ කාමරේට ලොකූ මදුරුවෙක් ඇවිත්..

කූ කූ ගගා කණ අයිනේ කැරකෙනවා.. බඩගින්න‍කුත් නෑ වගේ...

හරිනේ.. ඌ ශාකභක්ෂක. කූ කූ නෙවෙයි මධුරි කෝ මධුරි කෝ අහන්නේ..

මං ඌට සොරි කියලා බිත්තියේ පැල්ලම පේන්නුවා..

ඌත් දං ගෙඩියට බෙල්ල තියන්නං ‍කියලා මගේ අතටම වැහුවා..

“චටාස්”

ලියා එව්වේ - මලී (http://abnormalminds.blogspot.com/)

උන්ටම ගිය ශිලා ලේඛන ..

එවක සිරිලක විපුල කසප් රජතෙම උරුම කම් කී මෙකී සියයක් අනත්පුර ළඳුන් සිටියේ රති ක්‍රීඩාවට නම් නොවේ. උන් ඉඳ ඇත්තේ කසප් රජුට කම්මැලිවූ විට කොටු පැනීමටත්, දාන් ඇදීමටත් හා කසා ගන්න බැරිතැන් කසා දීමටත්ලු.

උන්වහන්සේගේ කාලයේ තහනම් ගස්වල ගෙඩි තිබී නැතිලු. තිබී ඇත්තේ කාක් කූඩු දෙක තුනකුත් හා මැඩම්ට විරුද්ධව ජවිපෙන් ගැසූ පෝස්ටරයක කැබිලි කීපයකුත් පමණිලු. උන්වහන්සේ වචනයේ පරසමාප්ත අර්ථයෙන්ම අසභ්‍ය යැයි සම්මත කිසිවක් කර නැතිලු. අඩුම තරමේ කොල්ලෙක් කාලයේ හදිස්සියකට ජැක් එකක්වත් නැත්තම් බැරිවීමකින් නිල් චිත්තරපටයක්වත් බලා නැතිලු. අඩුම තරමේ මුත්‍රා කරනවා ඇරෙන්න වැරදි හිතකින් රහස් තැන දිහාවත් බලා නැතැයි එල්ලාවල සල්ගාදු ඊයේ පෙරවරුවේ පැවති මාධ්‍යය සාකච්ඡාවකදී එළිදරව් කළේලු.

ලියා එව්වේ - Dilan Dadevil (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/)

අත්තම්මා.

මුලු රැය පහන් වන තුරා මම ඇගේ හිස අද්දරට වෙලා උන්නා..

විටින් හිස අතගැවා…
මූණට අත තියලා බැලුවා…
හුගාක් සීතල වෙලා....
දවසට දහ දොළොස් වතාවක් බුලත්විට කෑ ඇගේ දෙතොල් සුදුමැලි වෙලා....

මූණ පුරාම හෙව්වේ හිනාවක් එත් පුංචිම හිනාවක්වත් එහි තිබුනේ නෑ.

මාව මඟ බලන් ඉන්නවා වගේ මට දැනුණා.

"උදෙන්ම මගේ කෙල්ල එවී....ඊට පස්සේ මම මැරුණට කමක් නෑ"

"අන්තිමට කිව්වේ එච්චරයි.."

"උඹ එනකන් බලන් හිටියා දුවේ"

කව්දෝ එහෙම කියනවා ඇහුණා.

"පැය දෙකක් ඉවසුවේ නැත්තේ ඇයි මගේ අත්තම්මේ...........!!!
එහෙම උනා නම් ඔය ඇස් මෙහෙම බලන් ඉන්නේ නෑ"

මහ පාන්දර ඒ කෑගැහිල්ලට හැමෝම අවදි උණා.. එත් මගේ අත්තම්මා තාමත් ඇස් වහගෙන නින්දේ...

ලියා එව්වේ - අහිංසකී (http://ahinsaki.blogspot.com/)

ටයි ගැටය

කෝ ලැහැත්තිද..?
අරෙහේ මනමාලි එනවලු.., අනේ මන්දා කෝ එන්න බලන්න අඩුපාඩු..,

චක්කේ.., මොකද්ද මේ ටයි ගැටේට කොරන් තියෙන්නේ..,

ඇයි මොකැයි අවුල...?

ඕක වැරදියි නෙව සුදු පුතේ..?

ඉන්න මං හදාගඤ්ඤංකෝ
මේ උඹේ ආලවට්ටං බලන්න වෙලාවක් නැහැ..,

මේ හාමිනේ එන්ට කියන්ට පියසේකර මහත්තයාට..,

මොකේ ඒ පාර සුමනේ..,

අනේ සේකර මහත්තෙයා තරහා නැතිව මේ කොල්ලගේ ටයිඑක හදන්ඩ..!

එන්න මේ ඇඳේ ඇලවෙන්ඩකෝ..!

ඈ..? ඒ මොකේ..,

ටයි එක දාන්ඩ වෙන මොකොටද..?

හා...,

හරි..! දැම් බලන්ඩකෝ කණ්නඩියෙන්..!

මේ මහත්තෙයාට බොහෝම පිං

මහත්තෙයා.. මේ.. පොඩි බඩ්ඩක්..?

ඔව්..., ඇයි..?

මාව ඇයි ඇඳේ ඇලකොරවලා ටයිඑක දැම්මේ...?

හා.., ඒ මගේ රස්සවනේ පුතා...!
මම කරන්නේ ජයරත්නේ මිනී වලට ඇඳුම් අන්දවන එක...!

ලියා එව්වේ - ලිෂාන් පුවක්ඕවිට (http://lishwish.blogspot.com)

මුළාවේ මෙවුල්දම්

හෝරාවක් අවසන හමාරවූ පෙම් හටනක නෂ්ටාවශේෂ අතරට බිම විසිරි ඇඳ ඇතිරිල්ලත්, අද්දරවූ මේස් යුගලත්, හැඩිවූ ඇඳත් වාගේම උන් දෙදෙනාත් අයිති විය. දහදියෙන් වැසී ගිය සිරුරේ සුන්දරත්වය තම අණසකට නතුව මෙපමණ වේලා රැඳුණේ කෙසේදැයි හිතාගත නොහී ඔහු ඇය දෙස බලා සුසුම් හෙළීය.

"...දන්නවද?..... මගේ බඩට දැන් මාස තුනයි" නිසල බව බිඳි ඈ එසේ කියද්දී පිළිතුරු බඳිනු වෙනුවට වහලේ උළු ගණන් කල හෙතෙම ලද විරාමයෙන්.. "පොඩි එකා මම වගේ වුණොත් තමයි වැඩේ" යැයි පවසද්දී එහිවූ ප්‍රශ්නාර්ථය වාතලයේ වැදී නින්නාද දුන්නේ කාමරයේ බිත්ති හතර තුළ නොව උන්ගේම හිත්වලය.

"නැහැ... එයා හීනෙකින්වත් හිතන්නෙ නෑ... එයාට මාව විශ්වාසයි........ සුමනෙ මට ආදරෙයි, සිරි" යැයි කවුදෝ පැවසුවේය.

ලියා එව්වේ - Dilan Dhananjaya (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/ )

තෙවැනි විනිසුරු

ඔවුන් සැලසුම් සහගතව මා දුවද්දී දැවීයාමකට කොටුකරගෙන ඇතැයි මා වටහාගන්නා විට සියල්ල සිදුවී හමාරය...

තුන්වන විනිසුරුගේ සංඥාව මත සියල්ල තීරණය වනු ඇත.

බොහෝ දේ අහිමි වීමට ඉඩ තිබූ තරඟයක මා සිටියේ ඉක්මනින් ලකුණු විශාල ප්‍රමාණයක් රැස් කරගැනීමේ දැඩි උවමනාවෙනි. උන් ඒ වග තේරුම් ගෙන සිටින්නට ඇත. ඒ නිසාම රැකවල් යොදා තිබුණේ ලිහිල්ව පෙනෙන නමුත් සූක්ෂමවය. දුර්වල තැන්වලට පන්දු යවා මා දවාගැනීමට වඩා උන්ට ඕනෑ කලේ මාව වැරදි පහරකට පොළඹවාගන්නටය.

එක් ලකුණකින් සෑහීමකට පත්වන්නට ආසන්නව උන් අවස්ථාවක දෙවෙනි ලකුණ සදහා මට ඇරියුම් කලේ එහා අන්තයේ උන් මගේ අතිජාත මිත්‍රයාය. ඔහුත් උන්ගේ උගුලේ කොටසක් වන්නට ඇත.

ඈ කුසලානය මෙන්ම තුන්වෙනි විනිසුරුද වූවාය..

ලියා එව්වේ - Raven (http://www.sihinasewanali.blogspot.com/)

අලුත් නමකින් වැඩේ පටන් ගන්න.

"දැං මේ සංස්කෘතික වැඩ කරා කියලා…
කාලාන්තරයක් තිස්සේ සමාජය ඉදිරියේ…
විශේෂයෙන් වැඩකරන කම්කරු ජනතාව ඉදිරියේ…
කරපු අවිනීත ජඩ පාවාදීම් එක්කල ආයෙම ඒ ජන කොටස් පක්ෂය වටා‍ ගොනු කරගන්න
කවි ගැන, නාට්‍ය ගැන, චිත්තරපටි ගැන හරි සංවාද කරල වැඩක් වෙනවා කියල?
එලියේ අද දවසේ මේ මොහොතේ ජීවත් වෙන මිනිස්සු අල්ලන්න අමාරුයි."
"අමාරුයි නොවෙයි බැහැමයි. "
"පාවා දීම් කළේ පක්ෂය ගොඩනගන්න වෙන්න ඇති. නමුත් දැං ගොඩනැගිලා ද? නැහැනේ. ඒව බයිල!"
"ඒ හින්දා ඔය‍ ශ්‍රේෂ්ඨ අතීතයක් විතරක් තිබ්බ පක්ෂේ වහලා දාලා වෙනත් නමකින් ආයෙම පටන් ගන්න. "
"ඒකට මධ්‍ය ලක්ෂ්‍ය හරි කමක් නෑ
නව ලක්ෂ්‍ය හරි කමක් නෑ
මොකක් හරි අලුත් නමකින්
වැඩේ පටන් ගන්න."

ලියා එව්වේ - ලලින්ද්‍ර පෙරේරා

ප්‍රථම ප්‍රේමයේ අවසන් මොහොත

"කෙනෙක් ඈත්වෙන්න හදනවානම් එයාට යන්න දෙන්න. ඒ වගේම කෙනෙක් රැඳෙන්න හදනවනම් එයාට රැඳෙන්න දෙන්න."

අපි දෙන්නා වෙන්වෙන දවසේ ඔයා මට අන්තිමට කිව්වේ මේක.

"ඔයා ආයිත් මගේ ළඟට එනවද?"

මම එහෙම ඇහුවට ඔයාගෙන් ඒකට උත්තරයක් ලැබුණේ නෑ. ඔයා මගෙන් ඈත්වුණේ ඇයි කියලා අදටත් මම කල්පනා කරනවා. මගෙත් වැරදි ඇති. ගොඩාක් මිනිස්සුන්ට වගේ මටත් දෙයක් නැතිවෙනකල්ම ඉන්නවුණා ඒකෙ අගය තේරුම් ගන්න. අවුරුදු ගාණක්ම හිතේ හිරකරන් ඉඳපු හැඟීම තමා මේ එළියට දාන්නේ. ඔයා ආයිමත් මගේ ළඟට එන්න කියලා මට කියන්න බෑ. ඔයාට කියලා දැන් ඔයාගෙම ලෝකයක් ඇති. මට ඒ ලෝකෙ කිසිම ඉඩක් නැතුවත් ඇති. ඒත් ඔයා ආයිමත් මගේ ළඟට එනකන් මම බලාගෙන ඉන්නවා.

ලියා එව්වේ - සජිත් රූපසිංහ

පූජ්‍ය පක්ෂයට පමණයි

138ක්, සාමාන්‍ය සෙනඟක් බස්එකේ,
විදේශීය හාමුදුරුනමක් බස්එකට වැඩිය.

"පූජ්‍ය පක්ෂයට පමණයි" සීට්එකේ අම්ම කෙනෙක් දරුවෙක්ව නිදිකරගෙන,
අම්ම නැගිටින්න හදද්දි, හාමුදුරුවො වෙනින් අසුනකට වැඩිය.

මහත්තයෙක්ට වැඩේට අප්සෙට්,

"ඔයා නැගිටල, සීට් මාරු කරන්න"

"අනේ, මම දෙන්න හැදුව"

"එන්න හාමුදුරුවනේ... මෙතනට"

"කෝ නැගිටින්න ඔතනින්"

මහත්තයට නිවනක් නෑ,
බලෙන්ම ආසන මාරු කලා...

මහත්තයගෙන් ගාම්භීර බැල්මට් එකක් බස්එකටම...

“කරගත් කුසල කර්මයේ මහිමය”

බෙල්ලන්විල හරියෙදි භාගෙට නැගිටල, "මේං නැගිට්ට"

කථින චීවරේ වඩම්මන් "බෑ බෑ මට තව ටිකක් දුර අරන් යන්න ඕනි වගේ"

දරුවත් අම්මවත් නැගිට්ටවපු "නිවැරදි වචනය යොදා හිස්තැන පුරවන්න" දන්න මිනිස්සු,
මම බැස්ස, 154 ගන්න.

ඒත් මුලින් විදිය, වටිනාකම,
හේදිලා, අදාල හිස් තැන පිරවුනා.
අපරාදේ!

ලියා එව්වේ - සමීර දිසානායක

There is a place where the side-walk ends...

Here I stand before the side walk ends
Coz I’m lost when the street begins
The steps we took on the days we spent
It gets harder, even the smiles we held

Pale white light and the street light post
The cloudless sky and the long lost roads
The art we saw, in those homeless dogs
It gets longer, even the lonesome walk

I will walk with you, beneath the side walk route
I will stand by you, when it’s the twilight doom
Though the absence makes this ruthless gloom
I will take your hand, before the sun leaves blooms

Written by : Dilan Dhananjaya (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/ )

ඇතුළෙත් වැහි පිටත් වැහි

දෑවුරුද්දකින් වට පළමු වැහිබිඳු පොල් අතු වහල අතරින් වෑස්සී මැටි පොළව වසාගන්නා විට පිස්සු මාටින්ගේ සිත නැංගුරම් ලා තිබුණේ සිහිනයත් සැබෑවත් අතර වංකගිරියකය. හුස්මගන්නා නමුත් බිරිඳගේ විලාපයටත් ඇහැරවීම් වලටත් නිර්වින්දිතවූ ඔහුගේ සිරුර මෑත පැදුරු කඩමාල්ලේ පතබෑවී තිබුණි.

“ළග ළගම මහ වැහි එනව. ගේ ඇතුළටත් වතුර ගහයි”

මින් මසකට පෙර දවසක හිටිහැටියේම පොල් අතු වහලයේ කොටසක් ගලවා දමද්දී වැහි නැතිව වගා පාලුවූ හිත් අමාරුවට ඔහුට පිස්සු හැදී ඇතැයි බිරිඳ සිතුවාය.

වහළ හා බිත්ති අලුත්වැඩියාව මසක් පුරා ඇදෙද්දී ඇගේ ඒ සිතුමම ගම්මුද අදහන්නට වූහ.

“කලට නා වැහි බිඳක් ගෙට එන්න දෙන්න නරකයි”

එක හුස්මට කරගෙන ගිය පිළිසකර වැඩ කටයුතු නිමවූයේ ඊයේ හැන්දෑවේය....


ලියා එව්වේ - Raven (http://www.sihinasewanali.blogspot.com/)

සීයේ ඒවා සීයක් (100 * 100)

එක එක පැතිවලින් ලස්සන වචන එකතු කරලා අදහස් මවන ලේඛකයින් හතලිස් තුන්දෙනෙක්..

කියවන උන් දහස්ගාණක්.. කතන්දර, කවි, සිද්ධි, අදහස්, සුබපැතුම්, නා නා විධ පැතිවලින් අකුරු කරපු වචන..

ලියන කියවන එවුන් එකට එකතු කරපු පුංචි ක්‍රියාදාමයක්..

පුංචි වැඩක්..! ලොකු පවුලක්..!

එදා ඉඳන් අද වෙනකොට සීයෙ ඒවා සීයක්!

සම්මාන අද තියෙයි.. හෙට නැතිවෙයි.. ඒත් අපි හැමදාම ලියයි..

ලියපු කාගෙත් නම්ගම් පලකරන්න ගියොත් නම් වචන සීයක් මදි.

ඒ නිසා මේ සටහන ලියවෙන්නෙ one|zero|zero වෙත ලියමින් සහ අදහස් දක්වමින් එය ඉදිරියට තල්ලු කරපු හැමෝටම කෘතවේදීව, උපහාරයක් විධියට..

මේක අපි ඔක්කොගෙම සැමරීමක්..

ඔබත් ලියන්න!

අන්තිමේදි අපි සේරම උත්සාහ දරන්නෙ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත වලට හොඳක් එකතු කරන්න.

නිල් මානෙල්..

දළදා මලිගාව ඉසව්වෙදිම හුගාක් සංසුන්……

වැව වටේම ඇවිද්ද…

"නිල් මානෙල් වලට මම ආසයි”

ඒ වචන අයෙමත් ඇහෙනවා වගේ.......

නුඹ මතක් කරලා මල් පුජා කළා

මල් ආසනේ මල් පිරිලා…....

සැනින් කොනක ඉදලාම මල් අස්කලා

මම පුජා කල මලත් කව්දෝ බින් එකට දැම්මා....

නැවුම් ආසනේ මගේ ලඟින්ම තවත් නිල් මානෙල් මල් ගොඩාක්

මම ඒකට අතගහල... පස්සට වෙනකොටයි දැක්කේ ඒ නුඹ විත්තිය.....

දෙවියනේ...!!!

බුදු හමුදුරුවෝ ඉදිරියේ දෙවියන්ට අඩගැහිල්ලත් හරියට මගේ මල විසිවෙලා ගිහින් නුඹේ මල පූජ උනා වගේ...

ඔහු විවාහය ගිවිස ගෙන මුලින්ම ඈ සමඟ මාළිගාවට ඇවිත්...

දැනගෙනම මාත් මෙතැනට ආවට හිතුවෙ නෑ මෙහෙම නුඹ පූජා කළ මලටම මටත් අත ගහන්න වෙයි කියලා....

ලියා එව්වේ - අහිංසකී (http://ahinsaki.blogspot.com/)

නුඹ දික්තල මගේ...(මා කාලගෝල වී නම්, එකම එක් වතාවක්)

නෙතු අඳෝනා නැගුවා
මගේ ලය මත නුඹ හොවා මැවු
සිහින පොඩි බිඳුනා
නිල් දියවරත් හැඬුවා
වගතුවක් නැති ගොම්මනත්
මගෙ ආදරේ නුඹ හිමි නැතැයි කීවා

ඉමක් නැති අහසේ, ගණ වලා අතරින්
අනෝරා වැසි, කඩතුරා සිඳමින්
ජීවිතේ... සව්සියක් දුර මතකයන් සිඹිමින්
ඇද හැලෙයි... නෙතුකොනේ රැඳි කඳුලු පොදි පිසමින්

සොඳුරු කඩඉම්..
නිසල පුදසුන් ලෙසින් තනිවී
තිමිර සිතුවම්..
අසල සඳකැන්.... කෙමෙන් බොඳවේ..
ආලයේ.... සිනිඳු තැන්..
අද මෙසේ... සුසුම්වල පැටලී....
නිම් නොවූ........
ඒ නිමේෂය....... කිම මෙසේ මියැදී...

බිඟුසරෙන් මන්මත්වූ
වසන්තය අද බොඳවී
තරුවිමන් මැද තනිවූ
සරත් සඳ අද මියැදී
උන් අතින් ගෙන හිනැහී
නුඹ ගියත් ඉගිලී
නුඹ දික්තල මගේ
නුඹ දික්තල මගේ..
නුඹයි මගෙ ආදරේ..


ලියා එව්වේ - Dilan Dhananjaya (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/ )

ස්තූතියි ඔබ සැමට... !

මිනිසා යනු එක්ව වෙසෙන සත්ත්ව විශේෂයකි. එය මිනිසා “මිනිසා” බවට පත්කල ප්‍රබලම සාධකයකි. මේ නූතන යුගයේ ඔවැනි ඉතිහාස කතා ගණන්ගන්නා, උගන්නා අය ඇත්තේ අඩුවෙනි. ඒත් සාමූහිකත්වය නිරන්තරයෙන්ම ජයග්‍රහණය වෙත මිනිසා මෙහෙයවන ප්‍රබල උත්ප්‍රේරකයකි.

එය අද අපි නැවත සනාථ කලෙමු.

කොළඹ රාජකීය විද්‍යාලයීය සාහිත්‍ය ඒකකය විසින් සංවිධානය කරන ලද අසෙනිය කුසුම 2010 බ්ලොග්කරණ තරගාවලියේදී වසරේ හොඳම බ්ලොග් අඩවිය ලෙස one|zero|zero සම්මානයෙන් පිදුම් ලදී.

සියය ගණින අපි මේ කවුළුව ඔබට විවර කරන්නට ලැබීම ගැන නිරහංකාරව අප්‍රමාණ සතුටක් ලබමු. එහෙත් මේ ගෞරවය one|zero|zero වෙත ලියූ, කියවූ, අදහසකින් දිරියක් වූ ඔබ සැමගේය.

මේ one|zero|zero ‍ලද ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් ඔබ සැම වෙත පිදෙන අපගේ උණුසුම් උත්තමාචාරයයි!

ලියා එව්වේ - සීය ගණින අපි (http://onezerozerowords.blogspot.com/)

මාරු කාසි

“අනේ මිසී රුපියල් දහයක් මාරු කරලා දෙන්නකෝ. ‍පහේ කාසි දෙකක් ඇති”
වැඩේ නවත්තලා බැලුවේ මංගලිකාගේ කට හඬට..
“ඇයි මංගලිකා අක්කේ කාසි?”
“කෝල් එකක් ගන්න මිස් ගෙදරට”
“මෙහේ කොයින් බොක්ස්?”
“පාරේ තමයි තියෙන්නේ”
පහේ කාසි මං කාටවත් නොදෙන්නේ හේතුවක් ඇතුව.. ඒත් නෑ කියන්න බැරි නිසා ලඟ තිබුනු පහේ කාසිය දීලා දැම්මා දහය නොගෙනම.. ඒ මනුස්සයා වැඩට ඇවිත් තියෙන්නේත් අපි ඉපදෙන්නත් කලින්.
“ෆෝන් එක කැඩිලා මිසී. ආ..”
“කෝ දෙන්න බලන්න නොම්බරේ”
....
“මේ නම්බර් එක කනෙක්ට් කරලා දෙන්න”
“පර්සනල් ද?”
“නෑ ඔෆීශියල්”
...
ගොඩක් ස්තූතියි මිස්..
දුවගේ පන්ති සල්ලි දෙන්න බැරි උනා ඒකයි තියෙන තැන කිව්වේ.
සල්ලි නැතුව පන්ති යන්නත් බෑනේ දැන්

ලියා එව්වේ - මලී (http://abnormalminds.blogspot.com/)

මම දැනගෙන හිටියා ඔයා බොරුකාරයෙක් කියලා

කෝ ඔයා උණ බට,උක් ගස් ගොඩාක් ගේනවා කිවුව නේද...?
අනේ රත්තරන්... අමතක උනා...
ඔයාට.... මං මග බලන් ඉන්නවා කියලා....?
දෙවියනේ..... ඔයා ඇරෙන්න හැමදෙයක්ම අමතක උනා
මට මුකුත්ම නැතිවට කමක් නෑ...
පොඩ්ඩක්වත් දුක හිතුනේ නැද්ද?
ඔයා ආවා මට ඒ ඇති...
ඔයා දන්නවනේ පැන්ඩෝ..... මං ඔයාට ජීවිතේට එක බොරුවක් කියලා නෑ
අපෝ.... මං නොදන්නා ඔයා... ඔයා කට ඇරියොත් කියන්නෙම බොරුමයි
ආදරේටනේ..... එහෙනම් දුවල ගිහින් බලන්න මං ඔයාට ගෙනාවේ මොනවද කියලා
පිස්සා.... මං දැනගෙන හිටිය ඔයා මහා බොරුකාරයෙක් කියලා.....
මං හැම තිස්සෙම හිතනවා කියලා..... දැන් වත් තේරුනාද?

[දෙයියනේ.... එකනේ කොච්චර අඩුපාඩු තිබ්බත් යන්න හිතනකොට මගේ හිත ගැස්සෙන්නේ.... මං නැති උනොත් මේ පිස්සා මැරෙයි...]

ලියා එව්වේ - මහේෂ් හශාන්ත සිල්වා. (http://asipiyakamahima.blogspot.com/)

දාර්ශනිකයාගේ ප්‍රේමයට පසු!

එතකොට ආදරේ වචනයක් විතරයි ඈ...
අවුරුද්දකට කලින්නම් මොනවද කිව්වේ?
ජීවිත කාලෙම ආදරේ කරන්නම්... මැරෙණකල් ආදරෙන් ඉන්නම්... කිසිම දුකක් දැණෙන්න නොදී බලාගන්නම්...
ෂික්... මෙහෙමත් පිරිමි!

මාගේ දාර්ශනිකයාගේ ප්‍රේමය නම් සටහන කියවා ඇය පුපුරා ගොස් ඇත. මම ඇය අස්වැසීමට නෙක ආයිත්තම් ගෙනහැර පාමි.

ළමයො ඒක කතාවක් විතරයි... ආදරේ කියන්නෙත් වචනයක් නෙවෙයිද ඉතිං? වැදගත් වෙන්නෙ වචන නෙවෙයිනේ...

හුහ්! ඒ පාර තව කතාවක් කියනව... ම‍ට ඔයාගෙ බයිල ‍තේරෙන්නෑ අනේ... අන්තිමේ මම රැවටෙන එක විතරයි!

ඇය ඉවත බලාගත්තාය.

ඒකෙ තියෙන්නෙ දාර්ශනිකයෙක්ට හිතෙන හැටිනේ පැටියෝ...

ඒ වුණාට ඔයානෙ ලියල තියෙන්නේ...

ඉස්සර හාමුදුරුවොත් ගෑණු ගැන ලිව්වේ...?
මටත් දාර්ශනිකයෙක් ගැන ලියන්න පුළුවන්නේ...
කොහොමත් ඉතිං මම දාර්ශනිකයෙක් නෙවෙයිනෙ සුදු...

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

තැලෙන යකඩෙට දෙපාරක් වද දෙන්න ඕනිද

කොලුවෝ……………
ඇයි බාසුන්නැහේ.....
මෙන්න මෙහෙ වරෙන් ඇවිත් ඔය මයින හම ඇඳපං.........
ඇයි ඔය යකඩේ රත් කරන්නේ
තලාගන්න ලේසිනේ බොල... රතුපාට වෙනකංම රත් කරාම තලාගන්න ලේසියි කියල බොට මං කියල තියනව නේද?.. කටවහගෙන ඕක ඇදපිය
ආහ්.. දැන් ඒක ගිනියම් වෙලා.. රතු පාටයි... ලේ වගේ වෙලා
හරි දැන් විගහට ගිහින් අඩුව ඇන්න වරෙන්………..
දැන් අල්ලපං ඕක අඩුවෙන්……….
මාමේ..
ඇයි බං.. වද දෙන්නේ ඕක හයියෙන් අල්ලං හිටපිය..
ඔය තරන් හයියෙන් යකඩෙට ගහන්න ඕනිද මාමේ...
නැතුව කොහොමද බං මේ යකඩේ තලා ගන්නේ…….
ඔය තරන් හයියෙන් ගහනවා නන් මාමේ ඇයි යකඩේ රත් කරේ
තැලෙන යකඩෙට දෙපාරක් වද දෙන්න ඕනිද මාමේ………………
කටවහගෙන කියන මං දේ කොරපිය…………..

ලියා එව්වේ - මගේ සඳ (http://magesanda.blogspot.com/)

බාලේ බැඳි ආලේ

එවිට මට යන්තම් අවුරුදු දාහතරයි, ඇයත් මගේ වයසේමයි.
අපි මුනගැසුනේ පංසලේ පවත්වපු උපකාරක පන්තියේදි.
ඇය අපිට ඉංග්‍රීසි සහ සිංහල උගන්වපු සර්ගේ දුව.
ආදරය මෙන්න මෙහෙමයි.
මට කියල දුන්නෙ ඇය.
පන්තියේදි අපි ඇස්වලින් කතා කලා.
සඳක් වගේ ලස්සන ඇගේ මුහුනේ මැවෙන්නෙ ලස්සන හිනාවක්.
පහුගිය මාසයෙම ඇය පන්ති ආවෙ නැහැ.
ඇයි එයා පන්ති ආවෙ නැත්තෙ.
අන්තිමටම ආපු දවසෙ ඇය මට ආපහු එන්නෙ නෑ කියලා ගියේ නැහැ.
බැරිම තැන ඇයගේ හොඳම මිතුරියගෙන් ඇහුවා.
“ඇයි එයා පන්ති එන්නෙ නැත්තෙ..?”
එයා හිනාවෙනවා.
මම ආයෙත් ඇහුවා. “ඇයි එයා එන්නෙ නැත්තෙ..?”
"එයා ලොකු වෙලා"
"මොකක්..?"
"එයා ලොකු වෙලා"
"මොකක්ද මචන් ලොකු වෙනවා කියන්නෙ..?"
මම මගේ යාළුවාගෙන් ඇහුවා.

ලියා එව්වේ - දුමී (http://dhumee.blogspot.com)

කඩඉමෙන් එහා

ඉගිලෙන්නට හිතයි
පියාපත් විහිදා
මේ ප්ලාස්ටික් සිහින වලින්
තව ටිකක් ඔබ්බට
මෝහයේ නිද්‍රාව
ගත වෙලා ගන්නට කලින්
එකම එක සැරයක්
ඔය දෑස් හැර බලන්න
රුදු වස්සානයෙන් සේදී ගිය
ඒ වසන්තය දිහා
තැලී පොඩිවී මියැදුනු
සමනල පියාපත් වල ගීතය
ඔහේ දෝංකාර දෙන හැටි
ගොම්මනේ විලාපයටත් උඩින්
මොකද මේක අපේ කථාවයි
සිතිජයෙන් එහා තනිවුණ
නූපන් ආත්ම වල
සිනහවෙන් වැසී ගිය
කඳුලු වල අඳෝනාවයි
නිම් නැති නිමේශයක
කළුම කළු යථාර්තය
නෙතින් නික්මී
පලා යන්නටත් මත්තෙන්
ගිම්හාන කටු ඇනුණු හදවතක
ඇදුම් කන පැතුම් පොදි
නෙක සුසුම්හී රැඳී
වියැකී යන්නටත් කලියෙන්
පුළුවන් නම් අහන් ඉන්න
එකම එක් වතාවක්
මොකද අපේ තනියට
අද නෑ තරු අහසවත්

ලියා එව්වේ - Dilan Dhananjaya (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/ )

"අනේ ඇයි අම්මේ"

අනේ ඇයි අම්මේ

මනුසත්තු අලි ඇත්තුන්ට

මෙතරම් වෛර

කරන්නේ

අපේ කැළෑ එලිකරල

ඒ ඇත්තො

හේනක් පැලක්

අටවගෙන

වගා කරනව

තමයි........

ඒකකට පැනල

අලයක් බතලයක්

උගුල්ලන් කෑවෙ

ඒ අයගෙන්

පලිගන්නවත්

වගා පාලු කරන්නවත්

නෙමෙයි..........

ඉන්න බැරි

බඩගින්නටයි.........

මේ නියන් සායෙ

අපටයි කියා

ඒ හැටි කෑමක්

කොයිබින්

කියලද?........

අපේ අප්පච්චිල

ලොකු මාමල

වගේ

ඒ ඇත්තන්ට

දරුණු වෙන්න

මට හිතක්

නෑ අම්මෙ.........

ඒ අත්තොත්

පන කෙන්ද

ගැට ගහගන්නෙ

අමාරුවෙන් කියල

මම දන්නව........

බුදුන් සරණ ගිය

නාලගිරි වගේ

අපිත්

කවදා හරි

මේ සන්සාරෙන්

එගොඩ වෙන්න

ඕන.........

ඒත්,

මනුසත්තු

උන්ට ළමයි

නැති ගානට

හිතක් පපුවක්

නැතිවද,

මගේ සිඟිති

දළ දෙකට

මෙතරම්

කෑදර

අනේ ඇයි අම්මේ....

ලියා එව්වේ - සොඳුරු මිනිසා (http://sonduruminisa.blogspot.com/)

පැතිරීම......

විදේශ ගතව ‍රැකියාව කරන පුතු මවට දුරකථනයෙන් අමතයි.

පුතා:- අම්මා මට [හිස්තැනක්] හැදුනා.

මව:- (මොහොතක් කල්පනා කර)
අනේ පුතේ ගෙදරනම් එන්න එපා.

පුතා:- ඒ මොකෝ අම්මේ.

මව:- එපා කියන්නේ හැමෝගෙම හොදට මයෙ පුතේ.

පුතා:- ඒ කියන්නේ.

මව:- (නැවතත් කල්පනා කර)... උඹ ගෙදර ආවොත් ඕක උඹේ ගැනිටත් බෝ වෙයි. ගැනිගෙන් උඹේ මල්ලිට, මල්ලිගෙන් ගෙදර වැඩකාරිට, ඒකිගෙන් බොගේ තාත්තට, බොගේ තාත්තගෙන් මගේ නංගිට. මගේ නංගිගෙන් ඒකිගේ මිනිහට. උගෙන් මට. මගෙන් වත්තේ වැඩ කරන කොලුවට. උගෙන් උඹගේ නංගිට. අපෝයියි..... උඹේ නංගිට ඕක හැදුනා කියන්නේ. මුලු ගමටම හැදුනා වගේ තමයි......

ඒ නිසා මගේ බුදු පුතේ දෙයියන්ගේ නාමෙට උඹ ඔහේටම වෙලා හිටපන්. ගෙදරනම් එන්න එපා.........

ලියා එව්වේ - හසිත මදුශංක

මට හොද නම්...

සිසිවන උවන ඉගසුඟ ගත හැකි මිටින.. වර්ගයේ කට්ටිය හරිම අඩු උනත්.. හැම මනුස්සයෙක්ටම සිරුරේ ප්‍රමාණයක් තියනවානේ.. කෙට්ටු වෙන්න පුළුවන්
මහත් වෙන්නත් පුළුවන්..

ගොඩක් වෙලාවට මහත කෙනෙක්ගේ මහත ගැන අමාරුව තියෙන්නේ ඒ කෙනාටම නෙවෙයි.. වටේ ඉන්න අයට.. ලෙඩවෙයි කියන බයට ඒ ගැන කතා කරන අය ඉන්නත් පුළුවන්..

හැබැයි වැඩියෙන් ඉන්නේ විනෝදෙට බයිට් එකට හිනාවෙන්න බලා‍‍ගෙන ඒ ගැන කතාකරන අය..

හැබැයි මහත කියන්නේ මාරම සිම්බල් එකක්..

එකවතාවක් දැක්කම ජිවිතකාලෙටම මතකයි.. නම අමතක උනත්, මහත එක්කෙනා කිව්ව ගමන් පටස් ගාලා මීටර්..

මට අනූව නම් මම හරිම යුනික්..! හැමෝම අදින ඇදුම් මට අදින්න බෑ. මම විශේෂයි.. මගේ මහත මට..!

මට හොද නම් තොපිට මොකද?

ලියා එව්වේ - මලී (http://abnormalminds.blogspot.com/)

ඒ අපේම ජීවිතේ නිසයි

එළියට බහින්න

අහස පොඩ්ඩක් බලන්න

මතක් කරන්න

අන්තිමටම අහස

ඕන කමින්

බැලුවෙ කවද්ද

කියලා

අපි අපිත්

නොදැනම යන්ත්‍ර

වෙලා නෙ

ඉර නගිනවා

ඉර බහිනවා

මල් පිපෙනවා

සමනල්ලු පියාඹනව

මේව බලන්න

කෝ අපිට

වෙලාවක්

අයියෝ ඕව බැලුව

කියල

අපිට ඇත් ඵලේ

මොකක්ද?

පොඩ්ඩක් හිතන්න

මේ අපේ හිතමද

කියල

හ්ම්.......

ඇත්ත නේද

ඒත් ඒක

හිතන්නත්

වෙලාවක්

කොහෙද?

අපි අපිත්

නොදැනම

ලොකු මිනිස්සු

වෙලා නෙ

අපිට අහිමි වුණු

අපේම කියල

කාලයක්

තිබුනද වත්

මතක නෑනෙ

ඒ කාලෙ

කොච්චර ලස්සනද

කොච්චර සුන්දරද

ආයෙත් ඒ කාලෙට

යන්න පුලුවන්නම්

කොච්චර නිදහසක්

තිබුනද

හිතේ මො‍ලෝ බරක් නෑ

හිතෙනකොට නිකම්ම

සුසුමක් මුවින්

පිටාවෙනව නේද

ඒ අපේම

ජීවිතේ නිසයි

ලියා එව්වේ - ෴සොඳුරු මිනිසා෴ (http://sonduruminisa.blogspot.com/)

ප්‍රතිවාදියා

මම හිටියෙ පිටපිටම දොලොස් දෙනෙක්වම දාම් පිටියෙන් පරද්දවල. ජයග්‍රහණයේ සංකේතයක් හැටියට සිගරට්ටුවකුත් මගේ මුවග දැල්වුනා.
තව එකෙක් ඉදගත්තා.

“මේක ඉහලින් ආපු අණක්”

තරගය නරඹන්නො පිරිස අතර හිටි එකෙක් අහක බලාගෙන කිවුවා. නිකන් ඕනෑවට එපාවට වගේ.
මම කලු ඉත්තෙක්ව ඉස්සරහට ඇදල උගුලක් ඇටෙවුව.

“ඉහලින් ආපු අණක්”.

ආපහු පිරිස අතරින් කසුකුසුවක්.
ප්‍රතිවාදියගෙ සුද්දෙක් පිම්මක් පැනල මගේ උගුල කඩා දැම්මා.
මම හයියෙන් දුම් උගුරු තුනක් ඇද්දා. තත්ත්වෙ භයානකයි.

“ඉහලින් ආපු අණක්”

ආපහු අර මල විකාර කසුකුසුව.
සිගරට්ටුව මගේ අතින් ගිලිහුණා. ඒත් එක්කම සුද්දෙක් රජඋනා.
මම පලවෙනි පාරට පරාජිතව ප්‍රතිවාදියාගේ මූණ දිහා බැලුවා.
බුදු නෙතක් වගේ කරුණාවන්ත දෑසක්.
සිගරට්ටුව තාම බිම.

“නිවිද්දෙන්”

මම හිතුව.

ලියා එව්වේ - Raven (http://www.sihinasewanali.blogspot.com/)

දාර්ශනිකයාගේ ප්‍රේමය...

මේ ලෝකෙ කිසි දෙයක් මට අයිති නෑ. අඩු තරමෙ මාවවත්.

ඒත් ජීවත් වෙද්දි අපි එක එක දේවල් තාවකාලිකව අයිති කරගත්තෙ නැත්තං පවතින්න සෑහෙන්න මහන්සි වෙන්න වෙනව.

අයිතිය කියන අදහස ගැන මේ තරම් හිතලා වද වෙන්න අවශ්‍ය නොවුණත් දාර්ශනිකයෙක් කියන්නෙ හිතන මිනිහෙක්ට.

ඇත්තටම කිසි දෙයක් අයිති නැති දාර්ශනිකයෙක් සමාජය තුල පවත්වන්නෙ අයිතිය කියන වචනය.

දේවල් අයිති කරගන්න ඕන නැතත් අයිතිය කියන්නෙ එහෙම එකක්....

වෙන කෙනෙක් එක්ක ජීවිතේ බෙදාගැනීමෙදි කරන්න වෙන කැපකිරීම් අවම කරල නිදහස නිදහස විධියටම ලබන්න කියල ළං කරගත්තු පෙම්වතියත් මගේ නෙවෙයි.

ඒත් ඈ එක්ක කතා කරද්දි අඩු තරමෙ ඔයා මගේමයි කියල කියන්න වෙනව.

ආදරේ කියන්නෙ එහෙම එකක්....

තවත් වචනයක්....!

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

මට උදවු කරන්න...

මං අතරමං වෙලා... අතීතයත් වර්තමානයත් අතර අතරමං වෙලා...

එදා  "හැම දෙයක්ම දාලා මං ළගට එන්න.මං පුංචි සුදු රෝස මලක් වගේ ඔයාව බලාගන්නම්" කිව්ව ඔයාම "ඔයත් එක්ක ජීවත් වෙන එක මහ කරුමයක්" කියන්න තරම්," මගේ ජීවිතේ සම්පූර්ණ වෙන්නෙ ඔයා මං ළග නම් විතරයි" කියපු ඔයාම "ඔයා නිසයි මට හැම දෙයක්ම නැති වුනේ.. ඔයා එක්ක ඉන්න එක අමාරුයි නෙවෙයි, ඉන්න බෑ" කියන්න තරම්,මගෙන් වුණු වැරැද්ද මං තාම හොයනවා.

මමත් වැරදි ඇති.. ඒත් මෙච්චර හිත රිද්දන්න තරම්, මගෙන් මිදිලා ඈතට යන්න හිතන්න තරම් වරදක් නම් කරලා නෑ මං.

මට උදවු කරන්න පුළුවන් නම්, ආයෙමත් ඒ ලස්සනම ලස්සන හීනයක් වගේ අතීතයට යන පාර හොයාගන්න..

ලියා එව්වේ - Smiles Tears

ප්‍රතිසන්ධිය...

ගොම්මනේ මූසලබව කපාගෙන නින්නාද දුන් ගාලු කුමාරියගේ විලාපය පැතිරුණු අන්ධකාරය කෙමෙන් කෙමෙන් ගිල ගත්තත්, ලය දැරූ වේදනා එලස මකන්නට නොහැකි බව මියැදෙන හිරුත්, දූවිලි දැරූ සුළඟත් ඇරෙන්නට දැන සිටියේ කැලෑ වැදුනු සිල්බර කොටන් කිහිපයකුත් පමණයි.

වියපත් සයුරේ ඉම සෙවූ නෙත්කොනින්, රූරා වැටෙන කඳුළු බිඳු ඔහේ ගලාවිත් වැලි මත වැටී බොඳවී ගියත්, ඇදුම් කන කම්මුලෙත් රිදුම් දෙන හදවතෙත්වූ වේදනා තව කල්පයක් වුව රැඳෙනු ඇතැයි ඇයට සිතුණි. "පොඩි එවුන් දෙන්නගෙම නාමෙන්.. මම මැරෙන්නෙ නෑ දෙයියනේ.. මට මැරෙන්න බෑ.."

උන් දැරූ කුස පුරා ඔහු වැර දරා දුන් පාපහරටත් වඩා නෙක වේදනා විඳින්නට ඒ කාන්තියම ඇගේ සරණම වේවායි ඔහේ ඇදී ගිය රුහුණු කුමාරියටත් හිතෙන්නැති..

ලියා එව්වේ - Dilan Dhananjaya (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/ )

Anonymous

ජීවිතේ ඇතුලෙ පෙනී ඉන්න එක එපා වෙන තරම් අමාරු වැඩක්.

කරන කියන හැම වැඩකින්ම මං ගැන මිනිස්සු දැනගන්නව. මිනිස්සු මාව අඳුණගන්නව. මම මිනිස්සු අතරට යනව. මගේම කියල චරිතයක් ටිකෙන් ටික වර්ධනය වෙනව.

මම කරන දේවල් එක්ක මට වගකීමක් දැණෙනව.

ජීවිතේට වගකියන්න වෙන එක කොයි තරම් අමාරු වැඩක්ද?

අඩු තරමෙ මම දරණ මතවාද අනිත් අයගෙ ඒවත් එක්ක නොගැටී මට විතරක් තියාගන්න පුළුවන් නම්...

ඔබ කියයි එතකොට මට පැවැත්මක් නෑ කියල...

ඔව්...

ඒ නිසා මගේ මතවාද මගේ චරිතයට හානියක් නොවී අනිත් අයට කියන්න පුළුවන් නම්...

සමාජයෙ ඒකට ක්‍රමයක් නැද්ද...

මට රඟපාන්න පුළුවන්...!

එහෙම නැතුව සයිබර් ලෝකෙ වගේ ඇත්ත සමාජයෙ ඇනොනිමස් වෙන්න බෑ...

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

විපරීතය

මට සමාවෙන්න..
මට ඔයා ගැන feeling එකක් නෑ, නිසල..

එතකොට, ඔයා මෙච්චර කලක් බොරුවටද මට ආදරේ කරේ උත්තරා??
බොරුවට ආදරේ කරන්නේ කොහොමද?

ඔයාට feelings තියෙන කවුරු හරි හම්බ උනොත් එහෙම??
මං එයාත් එක්ක ඉන්නවා. ඒකේ තියෙන වැරැද්ද මොකද්ද?

ඔහ්.. ඔයා එයාටත් ආදරේ වෙනවද?
නෑ… මට තේරෙන විධියට ආදරේ කියන්නේ කියාගන්න බැරි තරමටම, ලොකූ..ම, ලොකූම ලොකු එකක්.

හොද Personality එකකුයි, Attraction එකකුයි තියෙනවා නම් Sexual relationship එකකට යන්න පුළුවනි.
ඒත් ආදරේ කියන්නේ, එහෙම Simple දෙයක් නෙමෙයි.

ඒත්, එතකොට ඔයා කරන මේ හැමදේම, මම ඉවසන් ඉන්න ඕනේද?
හ්ම්ම්..

ඒ මොකද?
මම වෙන එවුන් එක්ක Sex කරනවා විතරයිනේ, මේ තරමට ආදරේ නෑනේ…

හ්ම්ම්ම්..

ලියා එව්වේ - පිස්සාගේ ලෝකය (http://pissa-pissublog.blogspot.com/)

ගල් පිලිමය..

ඈතදීම මම ඇයව හදුනාගතිමි.. ඇය උන්නේ සැණකෙළි බිමේ මැදක් හරියට වන්නටය.

පසුගිය වසර දහයටම ඇය වෙනස්වී ඇත්නම් ඒ මද වශයෙනි. ඒ වෙනසිනුත් අඩකට වගකිව යුත්තේ ඇගේ සිරුර පුරා ගල්වා තිබූ කලු සායමයි.

ඈ එකල මගේ දුගී පෙම්වතිය විය.

දැන් ඈ ගල් පිළිමයකි.

කුඩා කොලු රැලක් ඈ වටකරගෙන ඈට විසුලු කරමින් හිදිති. ඈ හිනස්සා ත්‍යාගය දිනාගන්නට උන් අසමත්ය.

මදක් පැකිලෙමින් මම ඇයට පෙනෙන සේ ඈ ඉදිරියෙන් සිටගනිමි....ඇගේ සිරුර මෙන්ම දෙනෙත්ද නිශ්චලය.. එහෙත් ඇය මා නොහදුනනවා විය නොහැක.


කාලය ගතවයයි..... ඈ තවම නිශ්චලය.

අතීතයේ දිනක් සිතින් ස්පර්ෂ කරමින් මම යන්නට හැරෙමි.

එදා ඈ සිටියේ හැඬීමට ළංව නමුත් නොහඬමින් වග හදිසියේම මට සිහිපත්වේ.

ලියා එව්වේ - Raven (http://www.sihinasewanali.blogspot.com/)

පූර්ව ජන්මයේ අපූර්වය සොයා ගැනීම

ගොඩාක් කාලෙකට ඉස්සර.
මම ඒ රටේ නායකයා.
මට විරුද්දව ලියන්නෝ ඔක්කෝම මැරෙව්වා.
මගේ නගරේ ලියන්නෝ බිහිවෙන්න දුන්නේම නෑ.

හොයල හොයල අන්තිමට උත්තරේ හම්බුනා.
සුනේත්‍රාගේ පූර්ව ජන්ම අපූර්වයේයි කර්ම අත්පොතේයි තමයි තිබුනේ.

මුලින්ම නමය වසරෙදි.
නවකතාවක්.
පෙම් කතාවක්.
අහුවුනේ නංගීට.
නෝන්ඩි කෝටියයි.
ලිවීම නැවැත්තුවා.

දෙවෙනියට එකොළහ වසරින් පස්සේ.
නිසඳැස්, කෙටි කතා.
අහුවුනේ යාලුවන්ට.
චා මැක්ස් කලා.
කින්ඩි පිට කින්ඩි.
ලිවීම නැවැත්තුවා.

ඊලඟට ඔෆිස් එකේදි.
ඒත් පොඩි කතා.
ඒකත් යාලුවන්ට.
ආයේ පාරක් නැවැත්තුවා.

අන්තිමට බ්ලොග් එක.
අන්වර්ත නමකින්.
ෆිට්ම උන්ට කිව්වා.
පස්සේ මම්ම කිව්වා.
බොක්කෙන්ම ලිව්වා.
හිතේ හිරවෙලා තිබුනු ඒවා එලියට ගියාම පුදුම සනීපයක්.
මේ පාර නෝන්ඩි සමඟ වලි.
මම ලිවීම නැවැත්තුවා.

ලියා එව්වේ - දුකා (http://dukaa.blogspot.com/)

ඔයාට තෙරෙන්නෙ නෑ මගෙ හිත...

මන් හදිස්සියෙ මැරුනොත් ඔයා මොකද කරන්නෙ...?
වෙන කෙනෙක් කසාදබදිනවා..
මෝඩයා....
ඇයි..
මගෙ හිත ඔයා ගොඩාක් පෑරුවා.....
මාව අමතක කරන්න ඔයාට පුලුවන්ද...?
කවුද කිව්වෙ ඔයාව අමතක කරනවා කියලා...
කැමතිද මන් තනිවෙනවට...
ඒකට විසදුම වෙනකෙනෙක්ව බදින එකද?
වෙන මොකද්ද...
මන්දන්නෙ නෑ.... කැමත්තක්...
එහෙනම් තරහගත්තෙ.....
ඔයාට තේරෙන්නෙ නෑ....
බඳිනව උනත් එහෙම මුණට කියනවද?
මන් හිතුවෙ ඔයා වෙනුවෙන් තව අසරණ කෙනෙක්ට ජීවිතයක් දෙන්න...
බෝධිසත්වයෙක් වෙන්නද...?
නෑ... නිකමට...
කොහොමත් අපි බැන්දත් මමයි මුලින්ම මැරෙන්නෙ.....
එ ඇයි...? මටනෙ එතකොට අඩන්න වෙන්නෙ
ඔයා මැරිල ඉන්නව බලන් ඉන්න බෑ.... පොරොන්දුවෙන්න.... ඔය අත්දෙකෙන් මගෙ අවසන් කටයුතු කරනව නේද..??
කොහොමද?..... ඔයාම කියන්න...
අම්මා එනවා....? තියන්නම් පැටියො... උම්මා
බීප්... බීප්.... බීප්....

ලියා එව්වේ - මහේෂ් හශාන්ත සිල්වා

සන්තර්පන..

"සිරිසේන අයියට ඇත්තමයි බුදුබව අත්වෙන්න ඕනෙ" දහස්වර පෙරලූ සියක් පිටු අතරවූ මනස පැතූ අපමණ පැතුම් ගොන්න හමුවේ එයත් එකම එක් පැතුමක් විතරමයි.

"කෙල්ලෙක්ට හරියන්නෙ රතුපාට යට ඇඳුම් තමයි, කොච්චරවත් නිකම්ම ඉන්නවට වඩා නූල්පොටක් හරි ඇඟේ තියනවනම් තමයි ඒකේ කුතුහලයක් තියෙන්නෙ" ගිනිගන්න මද්දහනෙන් අනාථ වෙච්ච වැලිපොලව හරියට අවතැන් වෙච්ච කිසා ගෝතමී හූල්ලනව වගේ ඔහේ අහස දිහා බලාන ඉන්නවා.

නානාවිද වර්ණයන්ගෙන් පරිපූර්ණවූ පිටු පුරා රැඳි රාගික විප්ලවයේ නියමුවන්, පිරිපුන් ලැම දෝතින් ගෙන නග්න සිරුරු යොමා සිටි අයුරු දැකි මා වමතින් තණ්හා, රතී හා රගා ප්‍රහීණය කරත්ම,

"ආ.. පොඩිනම... බරටම කෙලෙස් නසනව වගේ... උඹලට ඕවද පිරිවෙණේ කියල දෙන්නෙ"

තාප්පෙට කෙලිය... මෙන්න ලොකු හාමුදුරුවො..!


ලියා එව්වේ - Dilan Dadevil (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/)

හෙටත් වැස්සලු...

ඉස්සරම කාලේක මම වැස්සේ තෙමුනේ හරියට කල්ප කාලයකට වැහි වහින්නේ නෑ වගේ.
එතකොට ඒ වැස්සේ තෙමෙන්න මාත් එක්ක එකතු උනු තවත් කෙනෙක් හිටියා.

සීතලම සීතල දවස් වල උනත් අපි දෙන්නා අත් අල්ලගෙන පාර පුරා වචනයක්වත් නොකියා මේ වැස්සේම තෙමුණා.

සමහර දවස් වලට තෙමිලා ගෙදර ආවම බැනුම් අහගෙන උනත් මගේ කොණ්ඩේ වේලුවෙත් එයා.
හෙට වහිනවද කියල කලින් දවසේම weather report බලන්නේ පහුවෙනිදාට කුඩයක් අරන් යන්න.

දිගට තිබුණු කොණ්ඩෙත් කපලා දැම්මා තෙමුණොත් වේලන්න වෙයි කියලා.
අන්තිමට මට එපා උනේ ඔහු විතරක්ම නෙමෙයි. වැස්සත් මට එපා උනා.

අද වෙනකොට වැස්ස එක්ක මම තරහා වෙලා.

ඔන්න හෙටත් වහිනවා කියල news වලට කියනවා ඇහුණා.

හයියෝ....

ලියා එව්වේ - Il mondo di una povera pazza (http://burubabe.blogspot.com)

ලේ නැති මස්..

මට අඩු නැතිව මස් රාත්තලම ඕනේ

ම්ම්ම්........... හොඳයි දෙන්නම්
හැබැයි එක ලේ බිංදුවක්වත් හලන්නේ නැතිව කපන්න ඕනේ
මොකද, ලේ වල අයිතිය මටයි

මොනවාද කියන්නේ?...........
ඒ කොහොමද එහෙම කරන්නේ?
ඒක කොහොමටවත් කරන්න බැහැ. ලේ හලන්නේ නැතුව මස් කපන්න?

ඒක මං දන්නේ නැහැ. එහෙනම් මස් රාත්තල ලැබෙන්නේ නැහැ.
(එදා: වැනීසියේ වෙළෙන්දා)

මට අඩු නැතිව මස් රාත්තලම ඕනේ

ම්ම්ම්........... හොඳයි දෙන්නම්

හැබැයි එක ලේ බිංදුවක්වත් හලන්නේ නැතිව කපන්න ඕනේ
මොකද, ලේ වල අයිතිය මටයි

මොනවාද කියන්නේ?...........
ඒ කොහොමද එහෙම කරන්නේ?
ඒක කොහොමටවත් කරන්න බැහැ. ලේ හලන්නේ නැතුව මස් කපන්න?

ඒක මං දන්නේ නැහැ. එහෙනම් මේ මාසේ පඩිය ලැබෙන්නේ නැහැ.
(අද: මනුස්සකම් වැනසීගිය වෙළෙන්දෝ)

ලියා එව්වේ - රන්දිල් (http://ranrandil.blogspot.com/)

නිර්වචනය සොයා දෙන්න...

අද රෑ අපේ ගෙදර යමන් තිසා

අපෝ බෑ වයිෆ් එක්ක අදත් චැට් කරන්න බැරි උනානේ

එක දවසක් මිස් උනාට

අඩෝ උඹ මානව දයාව ගැන ලියන එකා නේද?

ඒකනේ අයියා මමත් මෙයාගේ ඒවට වලි දාන්නේ ලෝකෙට පරකාසේ ගෙදරට මරගාතේ..

මොකාක්..?

ඔයා සතුටු වෙන්න කැමති ඕනෑම විදිහකින් ඔයාට සතුටු වෙන්න ඉඩ හදලා දෙන එකයි...
ඔක්කෝටම වැඩිය ඔයා වැඩියෙන්ම සතුටු වෙන මම සතුටු වෙන හැමදේටම විරුද්ධ වෙලා කඩාකප්පල් කරන එකත් ඉඳලා හිටලා අකමැත්ත පෙන්නන්න එක එක හේතු කිව්වත්, උපේක්ශාවෙන් ඉවසගෙන ඉන්න එකත් මගේ මානව දයාව කියලායි මම හිතුවේ...

පටන් ගන්න ඕන ලෝකෙම පීරලා හරි මානව දයාව කියන එකට තියෙන හරිම නිර්වචනය හොයා ගන්න...

ලියා එව්වේ - දුකා (http://dukaa.blogspot.com/)

සීනි

අහස කළු වෙලා. වැහි ලිහිණියො මුළු අහසම උන්ගෙ කරගෙන. මහ වැස්ස පෙනි පෙනිම ඔයත් ඇවිත් මාව හොයාගෙන. ඔයා නම් වැස්සට තෙමෙන්න ආසයි වගේ. පුංචිකාලෙ මාත් එහෙමයි.

වහ වරුසාවත් පටන් ගත්තා. "අපි තේ බොමු?" ඔයා කියනවා. හොඳ අදහස. ඇඟ චුට්ටක් රත් වෙන එක මේ ඇටමිදුලු පසාරු කරන් යන හීතලට.

පල්ලෙහා වෙල් යායම පිරිලා. හරියට වැවක් වගේ. කොළඹ කුණු කානුත් උතුරලා ඇති. කළු පාට වතුරින්. සපත්තුවේ හිල් අස්සෙන් වතුර ගිහින් වගේ. 'චිකිස් චිකිස්' සද්දෙට කිති කැවෙනවා කන් දෙකම. බණ්ඩාරනායකලා, සේනානායකලා කපුටු ගඳ යන්නත් එක්ක හොඳට නානවා ඈති!

ෂූ...................

අහ්, කේතලේ උතුරනවා. වැස්සෙ තෙමීගෙනම මං ගෙට ගොඩවුණා. අපිට තේ හදන්න.

හැමිණෙයි!

සීනි ඉවරයි.

ලියා එව්වේ - කෝසල සෙනෙවිරත්න (http://kombuwaonline.blogspot.com)

පාපය

පාර අයිනෙ ඌ වැටිල හිටිය...
බඩෙන් පහල කොටස වාහනේකට යට වෙලා... ඇඟේ කොටස් එලියට ඇවිත්... පාරෙ පස් වලට උරාගත්තු නිල් රතු මිශ්‍ර රුධිරය එක්ක සෙවෙල් සහිත දියරය වටේ විසිරිල තිබුණ.
මගෙ මුළු ඇඟම විදුලියකින් හිරිවට්ටපු වේදනාවකින් දඟලමින් ඌ හිටියෙ.

මූට තවත් වේදනා විඳින්න දෙනවද?
නැත්තං මරල දානවද?
මූ මැරුවොත් මම මොනතරම් පාපතරයෙක් වෙයිද?

නිර්වාණයේ ධවල දොරටුව මගේ දකුණු පැත්තෙන් බැබලුණා...
යක්ෂයා වම් පැත්තෙ තිබුණ අපායේ දොර ගාව කට කොණින් හිනා වුණා...
පෝය දවස්වලට කන් පුරා ඇහෙන බුදු බණත් ඉරිදට පල්ලියෙදි කණට වක් කරන දෙව් බණත් මගේ කන් දෙක පුරා ගෝරනාඩු කලා.

ගෙම්බා අමාරුවෙන් කට අරිමින් හුස්ම ගත්තා.

අපායටම පල!

“චිරිස්”

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

නැවත උපන් සතී

නිශාගේ මලගෙදර ගිහින් ගෙදර එන්න බස් එකට නැගපු වෙලාවේ ඉඳන් මම කල්පනා ලෝකේ.
මම ආයේ අලුතෙන් ඉපදුනා වගේ මට දැනෙනේ ඇයි??
ඒක හරිම පුදුමයක් නෙමෙයිද?
විශේෂයෙන් නිස්සංක විජේකෝන්ගේ මරණයෙන් සරස්වතී මානවඩුට අලුත්ම ජීවිතයක්
ලැබුනා වෙන්නේ කොහොමද?
ඒත් ඒක එහෙම වෙලා.
නිශාගේ නිසල සිරුර දිහා බලාගෙන ඉන්නකොට මට හිතුනේම මගේ දවස හෙට නෙමෙයි කියලා මම කොහොමද කියන්නේ කියන එක.
"ලෝකයට තමන්ගේ යුතුකම් ඉටු නොකරන මිනිස්සු ජීවත් වුනත් මරුණා වගේ සතී " නිශාගේ වචන ඔව් මම අයුක්තියට විරුද්දව හඬ නගනවා. ඒකයි මගේ යුතුකම.
ඒ මම, අත්තම්මා, අයියා, අක්කලා, බෝ ගහ වත්තේ මිනිස්සු විතරක් නෙමේ හැමෝම වෙනුවෙන්.
මට හිතුනේ මම ආයේ අලුතෙන් ඉපදුනා කියලා.

ලියා එව්වේ - දුකා (http://dukaa.blogspot.com/)

"හොරා කෑම"

“අම්මා.... මෙන්න අයියා....”
ඊට වඩා මොනවත් කියන්න ලැබුනෙ නෑ..අයියා අත් දෙකින්ම බදලා මගේ කට වැහුවා... මං දැගලුවේ මට හුස්ම ගන්න බැරිව මැරෙයි කියන බයට..
“කෑ ගහන්නේ නැතිව ඉන්නවා යෝදියේ.. ඔයාටත් කෑල්ලක් දෙන්නම්”
“අන්න එහෙම එන්න.. හැබැයි මට ලොකු කැල්ලක් ඕන”
මම අතින් ලොකු කැල්ල පෙන්නුවා..
“පෙරේති ආ ඉතින්”
කේක් කෑල්ලක් දෙන ගමන් එහෙම කිව්වේ ආදරේට කියලා මං දන්නවා..
“හරි ෂෝක් අයියයි නංගියි”
පිටිපස්සෙන් ඇහුන කටහඩට මං විතරක් නෙමෙයි අපේ සුපර් හීරෝත් ගැස්සුනා....අම්මා ඉනට අත් දෙකත් තියාගෙන බලන් ඉද්දි බොරුවක් හදාගන්නවත් වෙලාවක් තිබුනෙ නැ.
“නෑ අම්මා මේ නංගිට බඩගිනි කිව්වා ඒකයි”
“යකෝ මේකා කියන බොරු.... තරහටම මං වැලමිටෙන් ඇන්නා හොද පාරක්

ලියා එව්වේ - වරුණි (http://akikaruhitha.blogspot.com/)

වචන 100 වෙත පළමු ලිපිය

මගේ යාලුවේ,

ලෝකය නැමැති බෝඩිමේ ඔබත් ලියන මමත් තාවකාලික ලැගුම් කරුවන් බවද එය යථාර්තය බවද වටහාගන්න.

මිතු දමෙන් මහ මගට..!

ජීවිතේ සැලකිය යුතු කාලයක් බෝඩිමේ ගතකල මට සෑම කාලය තුලම යාලුවෝ,
නෑ මම මෙහෙම කියන්නම් මගේ සෙට් එක තමයි මගේ ජීවිතේ...

ඒත්,

වැල පැටලුන ගැටලු තුලින් සිනාසී
ජීවිතය දකින්නට
තනිවූ විටක මට
සහෝදර සබැදියාව දෙන්නට
සිටියේ උඔයි මගේ යාලුවේ...
එදා මම උඔ තුලින්
මගේ ලෝකය දැක්කා
එදා මට කප්‍ රුක
අරුමයක් වුනේ නැහැ
අද උඔ නෑ...
හිත කියන මිරිගු බදුන
අද හිස් වෙලා
හිස් බදුන අත දරාන
මං මහ මග තනිවෙලා


යාලුවේ,
බෝඩිං ජීවිතේ තාවකාලික බවද,
උඔ මට පසක් කලේ?

ලියා එව්වේ - බෝඩිං (http://bordingkaraya.blogspot.com/)

100 words for you, of you

To savour, to treasure,

But to never experience

To rely, to confide

But to never talk

To long for, to desire

But to never touch

To amuse, to laugh with

But to never bore

To strain, to wait for

But to never reach

To overwhelm, to annoy

But to never clash

To dream of, to imagine

But to never see

To puzzle, to tease

But to never taunt

To wonder, to muse

But to never know

To applaud, to support

But to never witness

To feel, to understand

But to never find

To adore, to love

But to never have


ලියා එව්වේ - මලිති (http://sathsihina.blogspot.com/)

රතු කොඩි...

මම නැග්ගෙ පිටකොටුව බස් එකක.138.කොටුව - පිටකොටුව.ඉඩ කඩ ඕන පදං.
සුප්‍රසිද්ධ ගායකයා ඇවිත් මගෙ ළඟින්ම ඉඳ ගන්නකල් දැක්කෙ  නෑනෙ  මම.මට හීන් දාඩියයි දැම්මෙ.මම යාන්තමට හිනා වුණා.මිනිහත් කට පුරෝලම හිනා වුණා.සුමුදු සුදු මුතු දසන්. :මට මතක් වුණේම මං මුලින්ම අහපු ගීතෙ.

උයනක මල්
දහස් ගණන්
පිබිදුණු අතරේ

නෙත නොගැටුණු
කටු පඳුරක
සුපිපුණු කුසුමේ........
ඒ.........................
කුසුමේ.............

මට ආස හිතුණෙ නෑ කවදාවත්ම ඒ පදවැල් වලට.රිද්මෙට.හිත ගියෙම දිග නාහෙට.හිත කැමතිම විදිහෙ එකක් ඒක,අද තමයි කැමතිම විදිහෙ දිග ඇඟිලි තියෙන බව දැක්කෙ..ගානට රෝස පාට.

බස් එක නැවැත්තුවා.
පොඩි එකෙක් පාර පනින්න යනවා.
කහ ඉරෙන්.

මම අද ඉඳන් කැමත්ත වෙනස් කරගන්නවා.
දැම්ම හිතට රතු කොඩියක් !

ලියා එව්වේ - වීතරාගී (http://wiitharaagii.blogspot.com/)

අවසන් මොහොත

විශ්වයේ මහා පිපුරුමේ ශක්තිය පෘථිවියට දැණෙන්න තව හෝරා කීපයයි.
ඒ ශක්තියෙන් පෘථිවිය පැය කීපයකින් පුපුරා යන්නට නියමිතයි. මේ ලෝකයේ අවසානයයි. කාටවත් හැංගෙන්න තැනක් නෑ...
ලෝකය පුරාම එදිනෙදා ක්‍රියාවලි ඇණ හිටල. මිනිස්සු ගොඩගහගත්තු මුදල් වලින් උපරිම සැප විඳිමින් හිටිය. මුලින්ම හිඟ වුණේ දුම්වැටි, මත්පැන් සහ මත් ද්‍රව්‍යයි.
මිනිස්සුන්ට සිහිය අමතක කරන්න ඕන වුණා.
පාරෙ තැනින් තැන අහුමුළු වල ගෑණු පිරිමි සංසර්ගයේ... තවදුරටත් ඒවට තහනමක් නෑ...
දැන් නීති රීති, ආගම් කියල දේවල් නෑ... කාටවත් ඒ ගැන ප්‍රශ්ණයකුත් නෑ...
සමහරු කණ්ඩායම් පිටින් දිවිනහගත්ත.
ගොඩක් මිනිස්සුන්ට ආයෙත් ජීවිතේ දැනෙන්න අරන් ආසාවන් ලුහුබඳිමින් හිටිය...
මැරෙණ බව නොදැන ඉන්නකොට වඩා හැමෝටම මොහොතක ජීවිතේ ලේසි වෙලා තිබුණ....
------

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

මම ඌ සහ ඇය...

මටද ඌටද ඇය සඳලුතලයේ කුමාරිකාවක් විය.

ඌට අවශ්‍ය වූයේ ඇයව දිව්‍යලෝකයට රැගෙන යාමටය.
මට ඇයව පොලවේ තැබීමට උවමනා විය.

සයිවර් කෑම පුරුදු නැති ඇයට සයිවර් කඩයකින් කෑම අරන් දීමට මට උවමනා විය.
නමුත් ඌ ඇයට ගලදාරියෙන් lunch දුන්නේය.

පයින් යන්න නුපුරුදු ඇයට ඌ කාරයක් රැගෙන දෙද්දී මම ඇයත් සමග කිලෝමීටර ගණනාවක් ඇවිද ඇවිද සිටියෙමි.

ඌ ඇයට බණ කියන විට මම ඇයට ආගමක ඇති අවදානම ගැන දේසනා පැවැත්වීමි.

ඌ ඇයව MC රැගෙන යනවිට මම ඇයව ජෝන් ද සිල්වා රඟහලට රැගෙන ගියෙමි.

මමද ඌද ඇයට ආදරය කලෙමු..

අද උන් විවාහ ගිවිස ගනී..
මම කොලයක් ගෙන කුරුටුගාන්නට පටන් ගතිමි..
මම ඌ සහ ඇය....

ලියා එව්වේ - ආගන්තුකයා (http://ambarox.blogspot.com)

ආදරණීය මෙරුවා!!!!!!!!!

අනේ පව්!!!

ඇති යාන්තම් දැන්වත් තේරුණා

මොකද්ද?

ඒක...

ඒක කිව්වේ............?

ඒක කිව්වේ, මං පව් කියන එක

ඔයාට වැරදිලා........

මට වැරදිලා?........ ඇයි?

ඔයාට නෙමෙයි පව් කිව්වෙ.

එහෙනම්?

අර මෙරුවාට.....‍

මොනවා........ මෙරුවෙක්ට?

බලන්නකෝ ඒ සතා විඳින දුක තටු දෙකම

වතුර බිංදුවේ ඇලිලා.

අනේ ඌව බේරන්නකෝ..........

මට බැහැ!!!!!

බැහැ?

ඔව් බැහැ තමයි

එහෙනම් අයින් වෙන්න මං බේරන්නම්.

නැත්තම් ඉක්මනටම ඌ මැරේවි.

මැරිද්දෙන්!!!

නපුරා!!!

අනේ ඇත්තට ඔයාට නම් පිස්සු.

ඔයා බේරුවත් නැතත් තව මිනිත්තු පහක් හයක් ඇතුලත

ඔය සතා අනිවාර්යයෙන් මැරෙනවා.

මට දුක මෙච්චර වෙලා මං කියාපු ඒවා නෙමෙයි

අහගෙන ඉඳලා තියෙන්නේ, මැරෙන්න දඟලන

මෙරුවෙක් ගැන හිත හිතා ඉඳලා.

අනේ පව්!

මෙරුවාද?

නැහැ... ඔයා!

ලියා එව්වේ - RanDil (http://ranrandil.blogspot.com/)

තවත් මොහොතක්...

“මේ ගෙදරට මං හුගාක් කැමති”
“අපිට කාමර තුනක්  වැඩිත් එක්ක..”
“එකක් තියාගමු පාඩම් වැඩ වලට අනිත් එක “අපි”ට අනික හිස් තියමු “
“දහදාහක් හොදටම ඇති වළං මුට්ටියි උවමනා කරන අනිත් ඒවටයී”
“ඔයා පන්තියක් පටන් ගන්න”
“මම වැඩ ඇරිලා එනකන් බය නැතුව ඉන්න පුලුවන් නේද මගේ කෙල්ලට…?”
“අපි නොබැද මෙහෙම එක ගෙදරක ඉන්න එක..........????”
 “අපි අනිද්දාට පදිංචියට එනවා”
ගෙදර යතුරත් බාරගෙන ආවේ හුගාක් සංතෝසයෙන්....
.............................................................................

"හලෝ"
“කොහේද…….?”
ඇඟේ පටලන් හිටපු සරම පිටින්ම බස් එකක එල්ලුනා
මගේ කෙල්ලට මොකද දෙයියනේ මේ උනේ...??
“මට වෙන කෙනෙක් බදින්න බෑ”
මගේ රත්තරං කෙල්ල රෝහලේ ඇදක් උඩ....
ජිවත් වෙන්න "තවත් මොහොතක්" හරි ඈ මගෙන්  හුස්ම පොදක් ඉල්ලුවා..........

ලියා එව්වේ - අහිංසකී (http://ahinsaki.blogspot.com/)

කශාධය

 අම්මයි තාත්තයි මාව වැළඳගෙන මට සමු දුන්නෙ ඇස්වල කඳුළු පුරවගෙන. එයාල ජීවිත කාලයක් උස් මහත් කරපු මම අද එයාලගෙන් සමු ගන්නව මමවත් නොදන්න මගේම ලෝකෙකට.
...
අපි ඉක්මනින්ම දරු පැටියෙක් හදමු කියන මතේ හිටපු එයාට විරුද්ධ වෙන්න මට ඕන වුණේ නෑ... එයා මොනවගේ මිනිහෙක්ද කියලවත් දැනගන්න කලින් මම අම්ම කෙනෙක් වෙන්න සුදුසුකම් ලබල.
...
කඳුළු පිරුණ ඇසුයි කම්මුලේ රතු වුණ පැල්ලමයි එක්ක කණ්නාඩියෙන් මාවම දැකල මාස කීපයකට මම වෙනස් වෙලා තියෙන විධිය අදහගන්න බැරි වුණා මට.
දරුවෙක් ලැබෙන්න නොහිටිය නම් මට දමල ගහල යන්න තිබුණ. දරුව ඉපදුණාම තත්ත්වෙ වෙනස් වුණොත් මිස මම ජීවිත කාලෙම මේ මිනිහත් එක්ක පවුල් කන්නෙ කොහොමද...?

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

සමනලයා..

මලෙන් මලට පියාබලා
අන්තිමටම
රෝස මල ලඟ...
මම බලාන හිටියා
ලස්සන සමනලයෙක්
ඊටත් වඩා ලස්සන රෝස මලක් ලඟ....
සුලගත් එක්ක
දෑනුන සුවද
ඔයා මගේ ලගමයි කිව්වා
මම හැරිලවත් බෑලුවෙ නෑ...

"බලන්න ...."

ඔයා කිව්වා

"බෑ"
"ඇයි"
"බැරිනිසා"
"ආදරෙයිද??"
"දන්නෙ නෑ"
"ඇයි"
"හිතුවෙ නෑ තව"
"හිතනවද"
"බලමු..."
"මම යන්නද??"
"හා"
"කෝල් කරන්න..."
"හිතුනොත්...."
"ඕනෙම නෑ...."
"මම යනවා..."
"එන්නෙම නෑ...."

හෑමදාම කියන වචන ටික.......
තිගැස්සුන සමනලයා
ඈතට ගියා

"පව්...."
"මට හිතුනා....."
"ඈස් දෙකට කදුලු පිරුන..."
"ආයෙත් සුපුරුදු සුවද"
"ලගටම ඈවිත්"
"මම හැරිල බැලුව....."
"හොදට හිතල උත්තරයක් දෙන්න......"

ඔයා කිව්වා

“හා“

මම කිව්ව
දාල යන්න බැරි ලෝභ කමකින්....
සමනලයා ආයෙත් රෝස මල ලග....

ලියා එව්වේ - නුවනි නිසල්යා ඉරුගල්බණ්ඩාර

නුඹ මම

ඊයේ අද නැති, හෙටක් හිමි නැති... සියක් වදනින් කියා නිම්නැති ... කතාවකි මේ...

හීන අහුරක් දෑත ගුලිකර
හිත් ඉමේ පියමනින්නේ නුඹ
නුඹට හිමි නැති මටද හිමි නැති
ලොවක ලස්සන දකින්නෙමි මම

බිඳෙන උපදින හැඟුම් අද්දර
සොඳුරු ඉසිඹුව මවන්නේ නුඹ
ඇඟිලි තුඩු අග පිපෙනවා මෙනි
මුදු සිහින රඟ විඳින්නෙමි මම

හදවතේ ඉරි තැළුණු සලකුණු
සෙමෙන් පිරිමැද මකන්නේ නුඹ
දෑත නොපොවන දුරක සිටියත්
නුඹේ සුසුම් සුව සිඹීන්නෙමි මම

කඩ ඉරෙන් ඇඳි සිතුවමක් සේ
සිතේ ගැඹරක ඇඳෙන්නේ නුඹ
පාට හැඩතල පුරනු නොහැකිව
සසැලෙමින් නිති හඬන්නෙමි මම

අවර අහසක නුහුරු දවසක
පුර සඳක් සේ පිපෙන්නේ නුඹ
සිහිනයට වැඩි හැබෑවට අඩු
මිරිඟුවට පෙම් කරන්නෙමි මම

ලියා එව්වේ - මලිති (http://sathsihina.blogspot.com/)

කුරුලු පිහාටු ආදරේ

කුරුලු පිහා‍ටුවක් වගෙ නේද වාසනාවන්ත ආදරේ..? ඕනාවට වඩා සංවේදී වෙන වෙලාවකට නම් ප්ලාස්ටරයක් වගේ..එහෙම දවසක් මම කිව්ව නේද?..

කුරුලු පිහාට්ටක් වගෙ සුන්දර ආලයක් ලැබුනම කියමුකෝ.. අනේ ඔය සුමුදු පිහා‍ටුව මිටට ගුලි කරගන්න එපා..මිට දිගෑරලා බලද්දි ඒක පුලුන් ගුලියක් විතරක්ම වේවි.. හෙමීට ඇඟිලි තුඩෙන් දවට ගත්තම ඔය පිහා‍ටුව ඔයාව දාල කොහෙවත් යන්නෙ නෑ.

හැබැයි ඉතින්, එහෙම කියල කොහෙන්දෝ පාවෙලා ඇවිත් ඇඟේ දැව‍ටුනා වගේ,ජීවිතේට බරක් නොවෙන පිහා‍ටුවට දිහාවත් නොබලා අහක බලන් ඉන්නද යන්නෙ?

බලාගෙනයි....පුංචි හුලඟකටත් ලේසියෙන්ම ගසාගෙන යාවි. ඔය ලස්සන කුරුලු පිහා‍ටුව ඒ තරම්ම සැහැල්ලුයි...ඒ තරම්ම මටසිලි‍ටුයි. ඒත් 'කුරුලු පිහා‍ටුවක්' තරම්ම බරයි.ඒ බර වගෙම සැහැල්ලුවත් එක වගෙම සුන්දරයි.
ආදරේ ඒ වගෙයි...

ලියා එව්වේ - ජීවිතේ මල් (http://sansaare.blogspot.com)

ආ.ද.ර.ය.

“ආ.ද.ර.ය.” තේරුමක් නැති අකුරු හතරක්. මම කියන දේට කීදෙනෙක් එකඟ වෙයිද දන්නෑ. අපිට ඕනම වචනයක් ඇහුවම මතක්වෙන වස්තුවක් හෝ ක්‍රියාවක් තියනවා. නමුත් ආදරය කියන වචනයට එහෙම මතක්වෙන වස්තුවක් තියනවද.? කවුරුහරි කිව්වොත් මට මතක්වෙන කෙනෙක් ඉන්නව කියලා ඒ මතක්වෙන කෙනාටත් නමක් තියනවා නේද.? එයාට අපි විශේෂයෙන් "ආදරය" කියලා කියන්නෑනේ. ඒක නිසයි මම කිව්වේ ආදරය කියන්නෙ වචනයක් නෙවෙයි කියලා. ඒක හැඟීමක්. අපිට තේරුම් කරන්න බැරි හැඟීමකට අපි වචනයක් දාල තියනවා ආදරය කියලා. නමුත් ඒ වචනෙ පස්සේ ගිහින් කී දෙනෙක් අතරමං වෙනවද. ඒනිසා වචනේ පස්සෙ යන්නෙපා. හැඟීම පස්සේ යන්න. හැඟීම තේරුම් අරන් ආදරය කරන්න. ඒක වචනයෙන් විස්තර කරන්න බැරි තරම් සුන්දර දෙයක් වේවි.

ලියා එවුවේ - සජිත් රූපසිංහ

පුංචි සුරංගනාවි...

නුඹේ පොඩ් ඇස් යුගල දෙස
ආදරේ පුරව ගෙන හිත තුල
බලා ඉන්නට ඇති මම
පැය ගණන් නුඹ අසල හිඳ

මිණි කිකිනි සිනා හඩ ලඟ
නුඹත් එක්කම සිනා සී මම
රැඳී ඉන්නට ඇති සෙමෙන්
ගෙවා දමමින් දින ගනන් මම

රන් පාට මුදු දෑත් මත
දැවටි දැවටී සිටින මා වෙත
පෑ දයා කරුණා අමා ගඟ
ගලා යයි මා සිත මැදින් තව

තිබුන ඒ දාංගලයට
ආදරෙන් මට තුරුළු නොවුනට
අද වගේ එදත් මට
දැනුන නුඹ මගේ බව

මගේ ඔළුවට පුංචිවත් විවේකයක් නොදී එයා ගැනම හිතන්න කිය කිය.. හිත ඇතුලේ පෙරලි කරන පුංචි සුරංගනාවිය වෙනුවෙන්.
කොයි තරම් මොනවා කියෙව්වත් මට නම් තවත් මදි වගේ.

ලියා එව්වේ - ප්‍රසන්න කරුණාරත්න (http://prasanna86k.wordpress.com/)

මම තවම ආදරෙයි..

අපි ආදරයෙන් පැරදී අවුරුදු දෙකකි.
කැම්පස් ජීවිතෙන් අන්තිම දවස අදයි...

"All the best හශිනි" 

ඇයට සමුදීලා ආපහු හැරුනා.

එකපාරටම........

"බිමල්, ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න පුලුවන්ද ?"

මම ඔලුව වැනුවා

"මට සමාවෙන්න බිමල්, මම ඔයාට නපුරු උනාට..."
"නෑ හශිනි, මමයි නපුරු උනේ, ඒනිසා මට සමාවෙන්න"

වෙලාව 8ට කිට්ටුයි.

"යන්න කලින් මට ඔයා දිහා බලන් ඉන්න දෙන්න"

මම ළං උනා...
ඇගේ ඇස් මගේ මුහුණ කියවනවා, ඒ ඇස්වල තියෙන්නේ දුකද, ආදරයද, පසුතැවීමද කියලා හිතාගන්නත් කළින්,

"හශිනි අපි යමු"  

ඒ ඇගේ මිතුරිය...
ඇගේ ඇස් අගින් කඳුලු කඩා වැටුනා.

"බිමල්, මම තවම ආදරෙයි"
"මමත් ආදරෙයි",

දැනටමත් තවකෙකුට අයිති මගේ ඇස් අගිනුත් කඳුලු මතු උනා...

ලියා එව්වේ - කුන්ෆු පැන්ඩා (http://tubelyt.blogspot.com/)

අපේ කැදැල්ල..

එකදිගට වැටුණු පුංචි පුංචි මල් වැසි නිසාවෙන් මළානික වෙලා තිබුනු දෙවල් වලට පණ ඇවිල්ලා...වස්සනය උදා උණා............!!!
වස්සනේ තරමක් දරුණු වෙනකොට වැව්තාල්ලටම හිමීට වතුර දානකොට වාන් දොරටු ක්‍රමක් ක්‍රමයෙන් විව්ර්‍ත කළා...
එය දරාගත නොහැකිව මැලි උණු නුඹේ මූණ මොහොතකින් අතුරුදන් උනා.......
වාන් දොරටු හැර තැබුවේ අපි වෙනුවෙන් වඟ දැනගත්ත නුඹේ සතුට නිම් හිම් නැතිව ගියා..........
මං බලන් හිටියේ ඒ සතුට....
නිතර මා ළඟ සැරි සරන්නට නුඹ හුරු උනේ ඉබේටම.....
මට මගේ වී ඉන්න, සංසාරේ පතා ආ ලෙස නුඹත් එක්කම පියවර මනින්නට මට හැකි උනේ වස්සානය නිසාවෙනි පුංචි මල් පෙති හිමින් හිමින් පීදුනා.
අපි දෙමව්පියන් කරලා වැව පිටාර ගැලුවා…
වස්සනය එහෙමයී..............!!!

ලියා එව්වේ - අහිංසකී (http://www.ahinsaki.blogspot.com/)

අනතුර...

"ඔහොම හාන්සි වෙන්න හෙල්ලෙන්නෙපා මහත්තෙයො උඩ බලාගංට...

....සතාසරුපයා ගොම්මනේ ඇදෙනවා රැලට. උන් එක එකා ඉව කරගන්නවා රාත්තිරියට උණුහුමට...පුරුදු පාරෙන් තමයි මංකඩ හරහා එන්නේ. ඔය ආර ගාව දෙතුන්දොහේ තුන්පත් රෑන එහා මෙහා යනවා දැං දැකපු අය කී දෙනෙක් ද? හැබෑවටම අලියා දස්සයා. ඌට තරම් මතකයක් නෑ කිසිම සීපාවෙකුට...දඩයමේ යන එකාගේ ගඳ උන්ට දැනෙනවා. කිසි සංගදියක් නෑ දඩමස් නොකන එකාට...හාරමාසෙකට ඉස්සෙල්ල විලියයියා මළෙත් අලියා ගහල. උන්නැහේ හේන් කොටනවා කියල වෙඩි බැඳං හතර‍වටේ කංසා වවමින් උන්නා වන්නිය මැද්දෑවේ...ඌරු හපුවෙක් තිබ්බෙ නෑ හතරගං හතේ...ඉතිං පඩිසං දුන්නා ඕං.. මහත්තයා පණ අතෑරල ඉන්න ඩිංගිත්තක් හෑල්ලුවෙන්... ඇඟ බුරුල් කොරගන්ට...මේං කෙලී ගෙනැල්ලා පත්තුව...

අයියනායක දෙයියන්නේ පිහිටයි...තුන්සරණින් මේං... "

ලියා එව්වේ - ලලින්ද්‍ර පෙරේරා

පොඩි එකී

පරණ බොසා මාව පිලිගත්තෙ කට කණට යවාගෙන.

අවුරුදු ගාණක්ම මිනිහව හොඳට පෝසත් කලානෙ මම.

පොරගෙ නෝන දරු‍වත් වඩාගෙන ප්‍රාදුර්භූත වුණා. පොඩි එකී ඉපදුනා කියල බොසා කලින් දවසක වැඩක් අහගන්න කතාකරපු වෙලේ කියපු වෙලාවෙ ඉඳන් මම පරණ කාර්යාලයට ඔළුව දාන්නයි හිටියේ. පොර කාලයක් තිස්සෙ දරුවෙක් හදන්න ගේමක් දීල කසාදෙන් අවුරුදු ගාණකට පස්සෙ ඉපදුණ පොඩි එකියක්...

මම මිස්ගෙ අතේ හිටපු පොඩි එකී දිහා බැලුව.

මිස් වට පිට බලල පොඩ්ඩිට අන්දවල තිබුණ ගවුම සීරුවට කරෙන් පන්නල හෙමින් මිමිණුව.

“අනුෂ්ක මේක බලන්න...”

........

මම හිටියෙ කමි‍සෙ ගලවගෙන පපුව දිහා කණ්නාඩියකින් බලාගෙන. මෙච්චර කාලෙකට මම මගේ පපුවෙ පැත්තක තියෙන උපන් ලපය දිහා සැලකිල්ලෙන් බැලුවෙ නෑ...

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

දෙගිඩියාව....

තරු පායන අහස් කුසේ...
ඈත පෙනෙන වලාකුලට....
මුවාවෙච්ච සද කිරනින්...
නුඹේ මුහුන එහි මවාවි....

වලකුලේ ඇදෙන එරුව....
මගේ කියා මම හිතුවට....
එය එලෙසම සිදුවෙවිද...
කියා කියන්නේ කෙලෙසද?

නුඹත් අරන් කොහේට හෝ...
ඉගිලිලා ගොස් කූඩු වෙන්න...
පැතුමක් තිබුනත් සිත යට...
නුඹ අකමැති වේවි නේද?

ඕන කෙහෙල්මලක් කියා....
ඔබ මට කැමතිද කියාලා...
අහලා දාන්නත් හිතෙනවා..
ඉන්පසු මට මක් වේවිද?

හා කිව්වොත් සිත් අහසේ...
දහස් ගනන් මල් පිපේවි...
කරුමෙටවත් බෑ කිව්වොත්...
දිවියත් මට තිත්ත වේවි..

ආදරෙ පැත්තකින් තියා....
ඇති මිතුදම හොදින් තියන්....
මම ඉන්නවා හැමදාමත්....
නුඹව බලා සිනා සෙමින්....

මගෙ ආදර තාරකාව....
හෙට දින අන්සතු වේවිද?
ඕන කෙහෙල්මලක් කියා....
එහෙනම් මම හෙට අහනවා.....

ලියා එව්වේ - අභීත (http://tikakhinawenna.blogspot.com)

හිස් තැනක්..

හිස් තැනක් පුරව ගන්න ගැහැණියක් සහ පිරිමියෙක්!

ඕන නම් නිල් අහස පසුබිමෙන්. හමා යන සුළඟක්? ඔව් කෙහෙරැලි කරකවාගෙන යන...

"අපිට තව ඕන තරම් කාලය තියෙනවා සුදු ඔයා ඔය තරම් කල්පනා කරන්න එපා..."

"මම කල්පනා කරනවා නොවෙයි. මට දුකයි ඔයා ගැන..."

"ඒත්... මේවා දෙයියන්ගේ කැමැත්ත..."

"ඔව් එහෙම හිතමු. ඒත් ... ඔයා කවදාවත් දැනං හිටියේ නැහැ නේද මට මේ ව‍ගේ දෙයක් වෙයි කියලා?"

"එහෙම දේවල් දැන ගන්න ඕනත් නැහැ. මම ඔයාට ආදරෙයි. ඒ දේ විතරයි මම දැනං හිටියේ..."

"මට ඔයා ගැන දුකයි..."

"ඉතිං දුක් වෙන්න එපා. මට මුලු ලෝකෙටත් වඩා ඔයා වටිනවා..."

"ඔයා මාව කවදාවත් දාලා යන්නේ නැහැ නේද?"

"නැහැ. කවදාවත් නැහැ."

ලියා එව්වේ - ලලීන්ද්‍ර පෙරේරා

අයිතිය

“ඔයා දැන් පොඩි එකෙක් නෙමෙයි....... බොරුව‍ට හුරතල් වෙනවා...”
“එහෙනම් මොන එහෙකටද මට චූටි දුව කියන්නේ”
මමත් පරදින්න කැමති නෑ.. දිගටම වාද කරනවා... මං අනිත් අයත් එක්ක ඕනම දෙයක් බෙදා ගන්නම්... ඒත් ඔය ආදරේ නම් බෙදා ගන්න බෑ...
“නපුරු වෙන්න එපා...එයා තාම පොඩි දරුවෙක්.. එයා ගැන අපි බලන්න ඕන...”
“එතකොට මං ගැන බලන් නැද්ද?
එයා ඔයාගේ මිණිබිරි.. මම දුව... වැඩි අයිතිය මටයි..”
දැන් ඇස් වල කදුළු පිරෙනවා.. හිත හයිය කරන් ඉන්න හැදුවට නිකම්ම කඩා වැටෙනවා... “කවුරුත් මට ආදරේ නෑ....”
මං පුංචි බොනික්කා තුරුල් කර ගත්තා..
ඔයාට අමතක වුනාට මෙයාව මට ඔයා ගෙනත් දුන්නේ
අවුරුදු 20කට කලින් අද වගේ දවසක..
මගේ උපන්දිනේට........

ලියා එව්වේ - වරුණි (http://akikaruhitha.blogspot.com/)

පරමාදර්ශ

“උඹ හිතන්නෙ පොර ගෑණු ආශ්‍රය කරන්නත් නැතිව ඇති කියලද?”

මට නිහඬවම ඇද්දා තව දුම් උගුරක් පපුව පිරෙන්න.

“ඔව් එහෙම වෙන්නත් ඇති”

“අන්දල තියෙන ඇඳුම් ගැලෙව්වම ඌත් අපි වගේ මිනිහෙක් විතරයි. එකම දේ ඌ කියපුව අහන්න ගොඩක් මිනිස්සු හිටියා.”

මගේ අතින් දුම අරගත්තු කුමාර උගුරක් ඇදල ඒක දිහා බලන් හිටිය.

“මේක නිසා කියන කතා නෙවෙයි. ඒත් මේව හිතෙන්නෙ මේක නිසා”

මම හඬ අවදි කලා.

“කතා ගොඩක් තියෙනවනේ ඔළුව පිරෙන්න. ඒව එහෙම නෙවෙයි කියල හිතන එක...”

“හික්”

සෙන්ටිමීටරයක කොටේ විසි කරපු කුමාර නැගිටල ඩෙනිමෙ වැලි පිහිදුව...

“පරමාදර්ශ කඩල දාන එක අමාරු වැඩක්. ඒත් කවද හරි උඹට තේරෙයි පරමාදර්ශ කියල එකක් නෑ කියල”

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)

දෙයියො තමයි දන්නෙ...

අපි කතා කරන ඒව ඔයා ලියල තියා ගන්නවද?
නෑ.ඇයි?
එහෙනම් කොහොමද ඔහොම මතක තියා ගන්නෙ?
මතක හිටිනව. ඉබේ
මාර ඔලුවක්නෙ..!
හ්ම්
පාඩම් කරන ඒවත් ඔහොම මතක හිටිය නං මෙලහකට මම දොස්තර කෙනෙක්
ඒක ඇත්ත. එහෙනම් ඉස්සෙල්ලම ඔපරේශන් කරයි මාව.
හ්ම්
කොතනද ඉස්සෙල්ලම ඔපරේශන් කරන්නෙ?
හදවත
කපල අයින් කරනවද?
නෑ. කපල මම ඉන්නවද කියල බලනව
ඉන්නවනම්
තිබ්බ විදිහටම මහනව
තව අය හිටියොත් ඒ අයව අයින් කරනවද?
අපෝ නෑ. එක එක්කෙනා අයින් කර කර ඉන්නෙ නෑ මම
මුලු හදවතම ගලවල විසි කරල දානව
එතකොට මම මැරෙයි නෙ
ඉතිං
කමක් නැද්ද?
එතකොට මමත් මැරෙයි
අම්මෝ..! මේකද මේ ආදරේ කියන්නෙ..?
මන්ද.. දෙයියො තමයි දන්නෙ....

ලියා එව්වේ - ධනංජි පෙරේරා

001 මගේ පළමු බ්ලොග් ලිපිය

මට මුලින්ම බ්ලොගර් කෙනෙක් වෙන්න හිතුනෙ මරණෙගේ ෆේස්බුක් පොස්ට් දැක්කට පස්සේ. ඒ අසාව තවත් වැඩි උනා සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ පළකරලා තිබුන බ්ලොග්ස් කියවනකොට. කොහොම උනත් පාසලේ වැඩ සහ ටියුෂන් පන්ති නිසා ඒ ආසව ටිකක් යට ගියා.

ඒ සේරම ඉවර කරල නිදහසේ ඉන්නකොට තමා “100” බ්ලොග් සයිට් එක ගැන මරණෙගෙම පොස්ට් එක දැක්කෙ. මගෙ පළවෙනි බ්ලොග් ලිපිය 100 පොස්ට් කරන්න හිතුනෙ 100 අනිත් පැත්තට ගත්තම 001 නිසයි.

ඉතින් අද ඉඳන් ඉඩක් සහ ලියන්නට දෙයක් ලැබෙන හැම වෙලවකම බ්ලොග් ලිපියක් ලියන්න හිතගෙන ඉන්නවා. මගෙ ප්‍රාර්ථනාව 100වෙනි බ්ලොග් එකත් 100ටම ලියන්නයි. අද ඉඳන් මමත් බ්ලොගර් කෙනෙක් කියලා හිතෙනකොටත් ගොඩාක් සතුටුයි. එක අමුතුම හැඟීමක්.

ලියා එවුවේ - සජිත් රූපසිංහ

මගේ ලෝකයෙන් උන්ගේ ලෝකයට

මුලු ලෝකයම මා වටා හිටියත් මම තනිවෙලා...
හැම කෙනෙක්ම ජිවත් වුනේ තම තමන් විසින් නිර්මාණය කරගත් තමන්ගේ ලෝකයන් තුල..
මට මං වගේ ජිවිතයක් හදගන්න ගත් තිරණයට උන්ට වැරැද්දක්ලු…
එසේ වු උන් මගේ ලෝකය වෙනස් කරන්නට සැරසෙනවා…..
අවී අමොරා මා මරන්නට හදනවා...
ප්‍රේමයෙන් මාව මුදවන්න හදනවා....
හිතේ සතුට නැති ජිවිතයක පලය මුදල් නොවන වඟ හිතන්නට එකෙක්ටවත් උවමනවක් නැති තරම් උන් අන්ධ වෙලා………..
මහප්ප්‍රාණ අකුරු එකතු කරලා ගොතපු වාක්‍ය වලින් මුන් මාව වටලන්න හදනවා මුන් නිරුවතින් ඉදගෙන අනුන්ගේ නිරුවතට හිනා වෙනවා....
දානයක් මානයක් නොදුන්නු
බණ පදයක් නොඇසු උන්
“බ්‍රහ්ම ලෝකේ” ගිහින් උපදින්න හීන මවනවා....
මට පිස්සු නෑ දෙයියනේ උඹලට එහෙම මාව පේනවද........?

ලියා එව්වේ - අහිංසකී (http://ahinsaki.blogspot.com/)

මග බලාසිටීම....

ගිනි මද්දහනේ කර වෙවී ඉදල
දැන් හවස් වෙන්නත් කිට්ටු වෙලා
දවල් 1.30 ඉදන් තාමත් මෙතෙන්ට වෙලා ඉන්නේ
දවසක් වත් නොදැක ඉන්න බැරි ඔය මූන බලන්න කියලා ඔය හිතට නිකමටවත් හිතෙන්නේ නැද්ද?

දැන් වෙලාව 5.45යි. මේ වෙලාවට නාමල්ගේ සිංදු කෑලිත් මතක් වෙනවා.
මොන මගුලක්ද මදුරුවොත් කනවා....

අද පන්ති යනවා කියලා කිව්වෙත් නැහැ...
වෙනදාට මේ වෙලාව වෙද්දී ගෙදර ගිහින් තුන් හතර පාරක් කෝලුත් කරලා, ඒත් අද මොනවා වෙලාද?

අම්මට සිරි මෙන්න කියන කොටම කෝල් එකක්....

කොහෙද ඉන්නේ...? දැන් වෙලාව කීයද? ඇයි පරක්කු?

ආ අම්මා එක්ක එද්දී අම්මව ඇක්සිඩන්ට් වුනා?
4වැනි වාට්ටුවේ?

ඇයි දෙයියනේ කලින් නොකිව්වේ?
කලින් කිව්වනම් දැන් ඇවිල්ලනේ... ඉන්න මං එන්නම්.

ලියා එව්වේ - ප්‍රසන්න කරුණාරත්න(http://prasanna86k.wordpress.com/)

නික්ම යෑම

මම ඔයා දිහා බලන් හිටියා. ඔයා පොඩි එකෙක් වගේ නවත්තන්න බැරි රළත් එක්ක පොර බැදුවා..
“ඔයා හැමදාම ආදරේ කලේ නොලැබෙන දේවල් වලට”
මට එහෙම කියන්න හිතුනත් මං එහෙම නොකීවේ ඔයාට රිද්දන්න බැරි හින්දයි........
රළත් එක්ක ඔට්ටු වෙලා මහන්සි වුන ඔයා මං ලගට ආවා...
“අපි අයිස් ක්‍රිම් කමුද?”
මම “හා අපි කමු” කියන්නත් කලින් ඔයා අයිස් ක්‍රිම් ගේන්න දිව්වා... ඔයා ඇතට යනවා දකිද්දී මගේ හිත ගැස්සුනා...
මම ඔයාව දාලා යනවා...
කදුළු කැටයක් මට ඔයාව නොපෙන්වන්න උත්සහයක් ගත්තා...
කෑගහලා අඩන්න හිතුනත් කදුළු වලට එන්න නොදී හිර කරගත්තා....
මම ඔයාව දාලා එන්න හැරුනේ
ඔය ඇස් ඉස්සරහ ඉදන් ඔයාව දාලා යනවා කියන්න බැරි නිසා..

ලියා එව්වේ - වරුණි (http://akikaruhitha.blogspot.com)

ජීවිතය අන්තැනක

ජීවිතේ දියාරු වෙන්න අරන්...

ඒක ඝණ වෙලා තියෙන්නෙ ඇත්තටම හරිම පොඩි වෙලාවයි. අදාල කාරණේ අනුව ජීවිතේ ඝණව දැණන කාලය දිග වෙන්න පුළුවන් වුණාට අන්තිමේ කොහොමත් දියාරු වෙලා නතර වෙනව.

ජීවිතේට ඕන කරන්නෙ අරමුණක්. ඇත්තටම සෑහෙන්න ඉස්සර මට තිබුණෙ ඔයාව මගේ කරගැනීමේ අරමුණ. ඒකෙන් පස්සෙ වෙන මිනිස්සු වගේ සාමයෙන් සතුටෙන් ඉන්නවය කියන එක අමුතු අරමුණක් වුණේ නෑ. ඇත්තටම ඊට පස්සෙ අරමුණක් තිබුණෙම නෑ මට.

අනිත් මිනිස්සුන්ට අරමුණු ගැන හොයන්න වෙලාවක් නෑ. එයාල එයාලගෙ අරමුණ තමන්ගෙ දරුවන්ගෙ මත දාල.

අපිත් දරුවෙක් හැදුවනම්...

දැන් මගේ අරමුණ ආයෙත් බෝතලයක්...

ඔයාගෙ අරමුණ මොකක්ද කියලවත් මට නො‍තේරෙන්න තරම් අපි දුරස් වෙලා...

අපි හිතුවද මෙහෙම වෙයි කියලා?

ලියා එව්වේ - h (http://living.hartstuff.com/)