අවුරුද්දට නික්මෙන්නට නොදී...

ජීවිත ප්‍රස්ථාරයේ උච්ඡාවචනයන් නැතිව ගෙවුණ ජීවිතේට අලුත් අවුරුද්ද උච්ඡයක්, මුදුනක් එකතු කලා... ඒ වෙනුවෙන් රසකැවිලි, ඩෝං සද්ද, වෙලාවට වැඩකරපු එකම එක දවසක් එක්ක සුභපැතීමත් උපරිමයෙන්ම සිද්ධ වුණා.

හමීඩ් පවුලෙ පුංචි ළමයි අවුරුදු අවුරුදු කිය කිය රතිඤ්ඤ පත්තු කරද්දි ඇන්ටන් පවුල නැකතට ලිපගිනි මෙලෙව්වා...

සේරම භේද අතෑරලා රටේ ජාතික උත්සවයක් වෙනුවෙන් මිනිස්සු එකතු වුණා.

තරහ අරන් බේදභින්න වෙලා නොයෙක් පැතිවල හිටපු ඥාතියො එක වහලක් යට කිරිබත් කටක් කෑවා...

ඒත්...

ඒ එකම එක දවසකටද?

හැමදාටමද?

ආයෙ ආයෙමත් අවුරුදු ගාණක් කියෙව්වත් තවමත් අපි අවුරුද්ද වෙනුවෙන් එකම පැතුමක් පතන්නෙ අපේ වරදක් නිසාද? අපේ පැතුම ඉටු නොවෙන නිසාද?

අවුරුද්දෙන් පස්සෙ අපි කවුරුවත් අවුරුද්ද ගැන හිතනවද?


ලියා එව්වේ - Hare :-) (http://living.hartstuff.com/)

දෙදහස් එකොළහ ගෙවන්න පෙර.

ඊයේ අළුත් අවුරුදු....හැම රටකටම අලුත් අවුරුදු..පරණ මිනිස්සු හැමෝගේම ආසාව අළුත් වෙන්න.. අලුත් නොවුණත් අලුත්කමක් පෙන්නන්න. ඊයේ රාත්‍රියෙ පුපුරපු රතිඥ්ඥා හඬ අලුත් අවුරුද්දක් ලබන සතුට වෙනුවෙන් කළ සද්ද පූජාවක් කියලා කෙනෙකුට හිතෙයි... හැම රටකම මේ දේවල් තියෙනවා.. සමහර රටවල් මල්වෙඩි වලින් පැය ගනන් සංදර්ශණ තියනවා... මොහොතක ලස්සනක් හා සතුටක් වෙනුවෙන් මහා විශාල මුදල් කන්දරාවක් වියදම් කරනවා....

ඇමරිකාව, සිංගප්පූරුව ,මැලේසියාව,ඕස්ට්‍රේලියාව වගේ රටවල් ඊයේ රෑ පුච්චපු සල්ලි වලින් ඉතියෝපියාවට සෝමාලියාවට දවස් කීයක් කන්න පුළුවන්ද?

අපි හවස හයේ විතර ඉඳන් පුපුරවපු රතිඥ්ඥා වලින්... අපේ රටේ පවුල් කීයකගෙ බඩගින්න නිවන්න පුළුවන්ද?

මේක අතිසරළ කාරණයක්...මෙන්න අළුත් අවුරුද්දෙ අලුතින් හිතන්න පුළුවන් point එකක්...

ලියා එව්වේ - නීනු (http://neranji-sulakkana.blogspot.com/)