Wednesday, October 20, 2010

මම තවම ආදරෙයි..

අපි ආදරයෙන් පැරදී අවුරුදු දෙකකි.
කැම්පස් ජීවිතෙන් අන්තිම දවස අදයි...
"All the best හශිනි" 
ඇයට සමුදීලා ආපහු හැරුනා.

එකපාරටම........
"බිමල්, ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න පුලුවන්ද ?"
මම ඔලුව වැනුවා
"මට සමාවෙන්න බිමල්, මම ඔයාට නපුරු උනාට..."
"නෑ හශිනි, මමයි නපුරු උනේ, ඒනිසා මට සමාවෙන්න"
වෙලාව 8ට කිට්ටුයි.
"යන්න කලින් මට ඔයා දිහා බලන් ඉන්න දෙන්න"
මම ළං උනා...
ඇගේ ඇස් මගේ මුහුණ කියවනවා, ඒ ඇස්වල තියෙන්නේ දුකද, ආදරයද, පසුතැවීමද කියලා හිතාගන්නත් කළින්,
"හශිනි අපි යමු"  
ඒ ඇගේ මිතුරිය...
ඇගේ ඇස් අගින් කඳුලු කඩා වැටුනා.
"බිමල්, මම තවම ආදරෙයි"
"මමත් ආදරෙයි",
දැනටමත් තවකෙකුට අයිති මගේ ඇස් අගිනුත් කඳුලු මතු උනා...

ලියා එව්වේ - කුන්ෆු පැන්ඩා (http://tubelyt.blogspot.com/)

9 comments:

  1. අති සුන්දරයි :)
    හැබැයි හරිම දුකයි :(

    ReplyDelete
  2. පිය විප්පයෝගයටත් එහා ගිය සීන් එකක්.. තවත් කැපකිරීමක් වගේ සීන් එකක්..

    ReplyDelete
  3. දුක තමයි රංජනී... ෂික්.. මේ හදවත පාටිෂන් කරන්න තිබුණනම්...

    ReplyDelete
  4. මම අද තමයි මුලින්ම මේ පිටුවට ගොඩ වුනේ.. අනේ මංදා.. කවුද මේ ලියන්නේ.. හරිම ලස්සනට ගලපනවනේ.. වචන 100 කියවලා ඉවර වුනාම මට අහන්න ප්‍රශ්න නම් බොහෝමයි.. අමුතු කතාවක්.. ලස්සනයි..!!

    ReplyDelete
  5. අවුරුදු දෙකක් ගෙවෙනකන් නොකීයපු දේ අන්තිම දවසේ කියන්න උන එක ගැන සතුටුයි... ඒ දේ හිතේ හිරකරන් ගියානම් ජීවිත කාලය පුරාවටම දුකක්, පසුතැවිල්ලක්, වරදක් උන බවට හැඟීමක් හිතේ පුරවන් ඉන්නයි වෙන්නේ.
    වේලිලා ගියපු කතරකට මහ වැස්සක් වැස්සා වගේ හිතට ලොකු නිදහසක් ලැබුනා....

    ReplyDelete
  6. ස්තුතියි කමෙන්ට් වලට.... One | Zero | Zero එකට ජයශ්‍රි !

    ReplyDelete
  7. මේක හිතට වැදුනා

    ReplyDelete


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...