ළමා ලපටි හොටු නාවර පෙරා ගෙන කිළුටු වස්ත්ර්යෙන් සැරසී අවුල් වූ හිස කෙසින් යුතුව කබල් ලෑලි බංකු මතත් බිමත් ලැග සිටි දසුන මගේ දෑස් සැණෙකින් නිලංකාර කරන්නට සමත් විය.
මගේ අත්බෑගයත් කුඩයත් සුළඟේ පාවී ගොස් පාසැල් මිදුලේ පතිත විය.
මගේ දෑත් වෙව්ලන්නට ගත්තේය. දෙදණ අප්රාදණික විය.
මම කුමක් මේ දරුවන්ට උගන්වන්පනේ දැයි අහස දෙස බලා කකියන හදවතින් විලාප නගමින් කෑකොස්සන් ගසන්නට වීමි.
“ආයුබෝවන් ටීචර්!”පුංචි දරුවෙක් මල් කිනිත්තක් වෙලා...
ලියා එව්වේ - ලලින්ද්‍ර පෙරේරා
