නුඹ දික්තල මගේ...(මා කාලගෝල වී නම්, එකම එක් වතාවක්)

නෙතු අඳෝනා නැගුවා
මගේ ලය මත නුඹ හොවා මැවු
සිහින පොඩි බිඳුනා
නිල් දියවරත් හැඬුවා
වගතුවක් නැති ගොම්මනත්
මගෙ ආදරේ නුඹ හිමි නැතැයි කීවා

ඉමක් නැති අහසේ, ගණ වලා අතරින්
අනෝරා වැසි, කඩතුරා සිඳමින්
ජීවිතේ... සව්සියක් දුර මතකයන් සිඹිමින්
ඇද හැලෙයි... නෙතුකොනේ රැඳි කඳුලු පොදි පිසමින්

සොඳුරු කඩඉම්..
නිසල පුදසුන් ලෙසින් තනිවී
තිමිර සිතුවම්..
අසල සඳකැන්.... කෙමෙන් බොඳවේ..
ආලයේ.... සිනිඳු තැන්..
අද මෙසේ... සුසුම්වල පැටලී....
නිම් නොවූ........
ඒ නිමේෂය....... කිම මෙසේ මියැදී...

බිඟුසරෙන් මන්මත්වූ
වසන්තය අද බොඳවී
තරුවිමන් මැද තනිවූ
සරත් සඳ අද මියැදී
උන් අතින් ගෙන හිනැහී
නුඹ ගියත් ඉගිලී
නුඹ දික්තල මගේ
නුඹ දික්තල මගේ..
නුඹයි මගෙ ආදරේ..


ලියා එව්වේ - Dilan Dhananjaya (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/ )