වැස්සට හේදුණු හීන..

මුරුගසන් මහ වැස්ස දෙපත් කපාගෙන ඇද හැලෙද්දි ගොයම ගැබ්බර වෙලා අස්වනු නෙළන්න ඔන්න මෙන්න තිබුණෙ. මාස ගාණක් තිස්සෙ ගොඩ ගැහුව බලාපොරොත්තු සුණු විසුණු උනේ එක තත්පරේකින්.

කිරි වැදුණු ගොයම එක පිට එක මඩේ වැටිල තියෙනව දකිද්දි මට දැනුණෙ පුංචි පැටව් ටිකක් සමූල ඝාතනය කරල තියෙනව දකිනවටත් වඩා කාලකණ්නි හැඟීමක්.

ජීවිතය දෝතටම ගත්තත් ඇඟිලි අතරින් රූරා ගිහින් තිබුණා.

මහ මෙරක් උසට ගොඩ ගැහුවත් බැත, පෙරලෙන්නෙ එකම එක තඹේකට. ඒ තඹෙත් උරුම ටවුමෙ මුදලාලිට. ගිය කන්නෙ පොහොර ණය මතක් වෙනකොට, සා ගින්දරේ ඉන්න බඩවල් ගාණ මතක් වෙනකොට හිත දුවන්නෙ වහ බෝතලේට.

දරු පැටවුන්ගෙ කඳුළු ගුළිවුණු පුංචිදෑස් මතක් වෙලා හීල්ලුණේ දුකට නෙමේ අසරණකමට.

ලියා එව්වේ - පිණිබිඳු (http://lakmisher.blogspot.com/)

ආදරය සහ මම....

ඉමක් කොනක් නැති බියකරු සයුරෙන් දිය දෝතක් බිව්වෙමි මා......
අහෝ පුදුමයකි....!!!!
කෝ එහි තිබූ ලුණු රස....
නුඹට තිබූ ආදරය නිසාමද මන්දා එය පැනි රසට දැණුනා මතකයි.....
එහෙත්.....
අද නුඹේ අතින් හැදූ තේ කෝප්පයේ ලුණු රසක්.....
මේ මොන විකාරයක්ද.....?
මම මටම කියා ගතිමි....
දැන් මා නුඹ ගැන හොඳහැටි දනිමි....
මට මගේ ජීවිතය එපා කරවූ නුඹ....
ඔහුගේ අතැඟිල්ලේ එල්ලී යද්දි.....
දෑත් පණ තිබුණානම් මට....
එහෙත්......
අසරණ මා කුමක් කරම්ද....?
දෑත පණ ඇති කාලයේදිවත් නොලැබුණු නුඹේ ආදරය දැන් ලැබේවිද...?
මියයම්ද....? තැවි තැවී වෙසෙම්ද.....?
කුමක් කරන්නද....?
දෑත පණ නැති විට.....
තවත් විඳවන්න බැරිය මට....
නුඹ දෙන දුක් ගින්දර......
මරාදමනු මැන මාව....
අනේ හිතවතුනි කරුණාකර..........

ලියා එව්වේ - කිරිපුතා (http://kiriputha.blogspot.com/)

එතෙර වනු පිණිස...

ගිජ්ජකූඨ පර්වතේ හූරං එන හුළඟටවත් කවදාවත්ම මගේ හිතේ ගිනි නිවන්න බෑ.. අඩුම තරමේ නේරංජනා නදියේ දවසක් ගිල්ලල තිබ්බත්.. සත්තයි.. මේ දුක් වේදනා බින්දකින් හේදිලා යන එකක් නෑ ඕං...
අරහෙ අප්පච්චි පණ අදිනවලු... අම්මැයි කියල මොනවයින් කරන්නද?..
වියන පොල් අත්තෙන් ලබන සොච්චමට මහමෙරක් කරන්න බැරි හින්දනේන්නම් ලොකු නංගි ඉස්කෝලෙ ගමන නවත්තල ගාමන්ට් එකේ වැඩට ගියේ.. ඒකිගෙ කලවයසත් රෙදිවලටයි ජුකී මැෂින්වලටයි යටවෙල ඔහේ ගෙවිල යනවා. මයෙ දෑතෙ හයි හත්තිය මේ වැලි පොලවේ ඉරි රටා වලටම සින්න වෙලා. මම විතරක් එතෙර වෙන්නෙ කොහොමද දෙයියනේ වදපු උන් දුක් විඳිනවා බලාගෙන.

"...පින්වත්නි...., පංචසීලය සමාදන්වීමට නමස්කාරය කියන්න...."

 අජාසත්තයි මගෙයි තියෙන එකම වෙනස මේ චීවරේද?.. මයෙ බුදුහාමුදුරුවනේ..!!

ලියා එව්වේ - Dilan Dadevil (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/)

නමක් නැති ආදරයක්....

"මට ආයෙ කතා කරන්න එපා.."
"දෙයියනේ ඇයි මෙහෙම කරන්නෙ..?"
"ඒත් එයා පව්. මට බෑ තවත් එයාව රවට්ටන්න.."
"ඇයි මං පව් නැද්ද..?"
"මට සමාවෙන්න.."
"මේක හරිම අසාධාරණයි. මම විතරද විඳවන්නෙ..?"
"මාත් විඳවනවා. මට කරන්න දෙයක් නෑ.."

"අක්කෙ ඔයා එයාට කතා කරන්න එපා. මම කැමති නෑ ඔයා අපි අතරට එනවට.."
"මම අවුරුදු ගානක් තිස්සෙ එයාට ආදරේ කරනවා.."
"එයා ඔයාට ඉස්සර ආදරේ ඇති. ඒත් එයා දැන් ආදරේ මට.."

"මම කොහොමද එයාට ආදරේ නොකර ඉන්නෙ.."
"ඔයාට ඕනෙ නම් පැත්තක ඉඳන් ආදරේ කරන්න. අපි අතරට එන්න එපා.."

"ඇයි මාව මෙහෙම බාල්දු කරවන්නෙ.."

( නිශ්ශබ්දතාවය )

"මං ගැන කිසිම හැඟීමක් නැද්ද.."

( නිශ්ශබ්දතාවය )

"මං මැරෙන්නද දෙයියනේ.."

( දුරකථනය විසන්ධි විය )

ලියා එව්වේ - පිණිබිඳු (http://lakmisher.blogspot.com/)

අසරණී...

ඔයාට හොඳටම උණනේ

උදේ ඉඳන්ම තිබුණා

ඇයි ඉතින් ආවේ

ඇය නිරුත්තරය

ඇඳේ ඇලවී උළු ගැන්නෙමි...

ඔයා පටන් ගන්නෙ නැද්ද?

මොකක්ද?

ඇයි අද ආවේ

නිවාඩු දවසනේ

ඉතින්,

ඔයාට උණනේ

පැනඩොල් දෙකක් බීල ආවේ, උණ බහී..

ඇගේ ජීවිත කතාව මිමිණුවාය...

ඌ මාව වික්කෙ 15000 කට, මම වැඩියෙන්ම විශ්වාස කරපු කෙනා, මුන් මාව අතින් අත මාරු කරනවා

මම යනවා, ඔයා ඕකට බෙහෙත් ගන්න...

ඔයා ඉන්න මට දන් හොඳයි, සල්ලි ගෙවලනෙ ආවේ අපරාදේ..

සල්ලි? මම ප්‍රතිරාව කළෙමි,

ඉන්න මම වොශ් එකක් දාගෙන එන්නම්

තෘප්තිමත් අවසානයක, අවසානයේ ඈ මට තුරුල්වී සිටියාය,

ආපු තුන් පාරම මාවම ඉල්ලුවේ ඇයි?

ඇඳුම් ටික දාගෙන එලියට බැස්සේ පෙට්ටිකඩය දෙස බලාගෙනමය....

ලියා එව්වේ - සටපික්වලයා

"මගේ වාරය එනතුරා......"

"උදේ ඉදන් හවස් වෙන තුරා
මේ පීලි මතින්
දුවන යකඩ ගොඩට වඩා
මගේ මල්ලියා
කොච්චර බරද......

මහ පාරෙ මේකව
වඩන්
තැනින් තැනට
අත පපා යන කොට
"අනේ පව් අසරණී"
එකෙකුගෙ
මුවින් බිනෙන විට
"පල යන්න අහකට"
සියයක් මුවින් බිනෙයි.....

යන්තම් වේල
ගැටගහගත්තට
මල්ලිට ඇන්කර්, නෙස්ප්‍රේ
අරන් දෙන්න
මට සල්ලි නෑ
ඒ අසරණය ඒව දැකල
නැති නිසා ඉල්ලලා
වද දෙන්නෙත් නෑ

යන්තම් මාසයක් දෙකක්
අම්මගෙ දෙතනෙන්
කිරි බීපු ඒකට
අධිපෝසනේද
මන්දපෝසනේද
මම දන් නෑ

මේ පීලි මත දුවන
යකඩ ගොඩේ උදව්වෙන්
පීලි මතම මියැදෙන
දහසක් උන් අතර
මමද මගේ වාරය
එන තූරා
බලා සිටින්නෙමි
දෑස් අයා

ඒත් උඹවත් අරන්
යන්නේ කෝම......?"

ලියා එව්වේ - සොඳුරු මිනිසා (http://sonduruminisa.blogspot.com/)

විප්පයෝගෝ දුක්ඛෝ...

එදා මහ මූසල දවසක්. මන්දාරම් අඳුර කපාගෙන හිරිපොදත් වැටෙන්න අරගෙනයි තිබුනෙ. ඒ ගොම්මනේම 'ගේට්ටුව වහල එන්නම්' කියල එලියට බැස්ස අම්මා එනකම් බලාන උන්න මට නිකමට වගේ අප්පච්චි දිහා බැලුන.

අප්පච්චිගෙ මූණෙ තිබ්බ හැඟීම මේකයි කියල හරියටම කියන්න බැරිවුණත් මම කවුද කියලා හිතාගන්නත් බැරිවිදිහට උන්ගේ ශක්තිය හීන වෙලා කියල මට දැනුන.

"...මයෙ ජීවිතේට උඹවහන්සේලාගෙන් මුකුත්ම ඉල්ලල නැහැ කියල උඹවහන්සේල දන්නවා..... එකම එක වතාවක් මං කියන දේ අහල මට මගේ පවුලෙ සතුට ආයිමත් දෙන්න... මං කාටවත් දුකක් දෙන්නෙ නැතුව ඉන්නම්... උඹවහන්සේලා කියන ඕනම දෙයක් කරන්නම්... අනේ මට මගේ අප්පච්චිව ඕනේ..." මම දෙවියන් යැද්දා.
එදා රෑ එකකුත් ගානට අප්පච්චි නැතිවුණා. වැස්ස විතරක් නැවතුනා.

ලියා එව්වේ - Dilan Dhananjaya (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/ )

කල්‍යාණි

"මේ ඒයි..."

"මොකද බං... පොඩ්ඩක් හිටපන් මම තාම කෑවෙත් නෑ.."

"පොඩ්ඩකට මෙහාට එන්නකෝ....."

"හිටපන් බං බත් කටක් කනකන්, නැතිනම් අරුං මට බත් ඇටයක්වත් තියන එකක් නැහැ..."

"එහෙනන් බත් කාල එන්නකෝ...."

"හරි ඇයි කල්‍යාණි කතා කලේ...?"

"ආ ඔයාගෙ කෙමෙස්ට්‍රි පොත, මම නෝට්ස් ටික ලියා ගත්තා..."

"බලපං, උඹට පොත දීපු නිසා මටත් පාඩං කරන්න බැරි උනා..."

“මේ එක නෙමෙයි, අර ඉස්සරහා පේලියේ ඉන්න බෝයි මගෙන් යාළුවෙන්න ඇහුවා...."

“නියමයිනෙ, ඉතින් උඹ හා කිව්වද..?

“මම ඔයාව පෙන්නල ඔයා මගේ බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් කියල කිව්වා, කමක් නැද්ද..?”

“කල්‍යාණි.....!, මට කෙල්ලෙක් ඉන්නවනේ....”

කල්‍යාණි බිම බලාගෙන........

“මා තනිවී නැත ලෝකේ............... මටද කුමාරියක් ඇතේ.............”

නාමල් උඩුගම ඈතින් ලයාන්විතව ගයනවා....

ලියා එව්වේ - දුමී (http://dhumee.blogspot.com)

ප්‍රතිඵල !!!

"රිසල්ට් අවුට් වෙලා. බැලුවද..?"

"හ්ම්ම්ම්... S 3 විතරයි අම්මා..."

"මොනවද ළමයෝ කරලා තියෙන්නේ. අවුරුදු 13 ස්කෝලේ ගිහින් ඕකද ගත්ත ප්‍රතිඵලේ..."

"මම දන්නෑ අම්මා... මම පුලුවන්තරම් හොඳට විභාගෙ ලිව්වා. අපි රීකරෙක්ෂන්...."

අම්ම ෆෝන් එක cut කළා... ප්‍රතිඵල ගැන අම්මා හොඳටම අප්සෙට්... මටත් හොඳටම දුකයි... ටිකක් පිස්සු නැටුවා තමා. ඒත් මම පුලුවන්තරම් විභාගෙට මහන්සි උනා. ඒවුනාට ඒක මදි වෙන්නැති. මහන්සි වුන තරමටවත් ප්‍රතිඵල ආවනම් ටිකක් හරි සැනසීමෙන් ඉන්න තිබ්බා. අම්මා මං ගැන ගොඩාක් බලපොරොත්තු තියං ඉඳියා කියලා මම ඇත්තටම දැනගත්තෙ result out වුන දවසේ. දැං ඉතින් ඒක ගැන හිතලා මොනවා කරන්නද... මට සමාවෙන්න අම්මේ.. ඉස්සරහටවත් මම අම්මාගේ බලපොරොත්තු නොකැඩෙන විදියට වැඩ කරන්නම්...

ලියා එව්වේ - සජිත් රූපසිංහ

සඳේ පිළිබිඹු.

චුරු චුරු....

මඩ වලේ හරි මැද දිදුලන හඳේ ඡායාවට එල්ලකර මුත්‍රා පහර මුදාහරින ගුණේගේ සිතුවිලි කළඹවන්නේ මොහොතකට පෙර සුරාසලේදී වූ දොඩමලුවීම් වල දෝංකාරයන්ය..

“මංම උඹට කී ගමනක් කියල ඇද්ද ඒ වේස ගෑණිව කරගහගන්න එපා කියල”

සඳ කැළතී දිය මත බොඳවෙද්දී මතකය නොනැවතී අතීත කටහඩවල් වලට පණ පොවයි.

“දඩාවතේ ගිය එකී ගියාදෙන්.. ආපහු ඕකිව වැද්දගන්නවා එහෙම නෙමෙයි”

“ඔය දරුවත් උඹේය කියල උඹ නිච්චියටම දන්නෙ නෑ නෙවද?”

සැහැල්ලුවක් හඟින ගුණේ සරම් කොන පහත දමා සිය සිතුවිලි එක්රැස් කරගන්න තැත් දරයි.

“දරුපැටිය මගේ. ඌව මං කොහොමහරි බලාගන්නව”

ඉන්පසු ස්ථිර හඩින් තමාටම කියාගනී.
එවිටම, මුත්‍රාද මඩද කැළඹුණු දියෙහි සඳ නැවත මතුවෙන්න තැත්දරනු ඔහු දකී.

ආදරය

ඔයා තාමත් හර්ෂිට ආදරේද?

අවුරුදු 2කට කිට්ටුවෙන්න පැල් බැඳගෙන ආදරේ කරලා අන්තිමට දෙමාපියෝ හින්දා අපි ඒ සම්බන්දේ නතර කරලා දැම්මා. හැමදේම අමතක කරන්න පිටරට ආවත්, ලංකාවට ආපුවෙලේ හිත අරියාදු කරපු නිසාම විනාඩි ගණනකට හරි ඇයව මුණගැහෙන්න අමතක කළේ නැහැ.

“ම්ම්ම්....

එතකොට මට?

උරහිසට බර දීලා, අරක්කු ගඳත් ඉවසගෙන, ඇස් ලොකු කරලා කටින් පිටවුණු වචන ටික ඇහුණහම, ඇඟේම තිබ්බ ඔක්කොම මත බැස්සුණා.

“ආදරෙයි!

එතනින් එහාට කථා කරන්න මගේ හිත ඉඩ දුන්නෑ. මගේ ආදරෙත් පාරක් නොදන්න කළාමැදිරි එළි වගේ කියලා දැනුණා. ඒත් මට පිච්චෙන්න ඕනි නැහැ.

“කමක් නෑ අයියේ, මට තේරෙනවා!

තේරෙනවා ඇති, ඒත් මොන විදියටද කියලා මම අදටත් තේරුමක් හොයනවා.

ලියා එව්වේ - අංජන ජයවීර (http://www.anjana-j.com)

මට හිතෙන්නෙත්, මම හිතන්නෙත්.....!!

නවත්තන්න ඕනි... මේ හිතන එක
ඇත්තටම හොයාගන්න බැරි
හිතනවද....? හිතෙනවද...? කියන එකයි...
මේ දෙකේ වෙනසක් තියෙන බව නම්
මට හිතා ගන්න අමාරු නෑ
මේ දෙක මොකක් උනත්
නවත්තන්න අමාරුයි වගේ
කවුරුද මන්ද කියනවා මතකයි
මිනිස්සු එකිනෙකාට වෙනස් වෙන්නේ
හිතන විදිහෙන් කියලා
එත් මට නම් හිතෙන්නෙ
අමාරුවෙන් හිතල හිතල
මිනිස්සු ලෝකය වෙනස් කරන්න හැදුවට
මට නම් මේ හිතන එක
හිතාගන්න බැරි ප්‍රශ්නයක් වෙලා
කියවන අයට හිතෙයි, නැත්තම් හිතයි
මුට නම් පිස්සු කියලා
මං දන්නේ නෑ
මම හිතන විදිහෙයි, මට හිතෙන විදිහයි
වැරදිද කියලා....
මං මොනවා කරන්නද?
මං දන්නා එකම දේ
මට හිතෙන්නෙත්, මම හිතන්නෙත්
එකම දෙයක් විතරයි....
දෙයියනේ... ඒ ඔයා ගැන....!!

ලියා එව්වේ - මහේෂ් හශාන්ත සිල්වා (http://asipiyakamahima.blogspot.com/)

නුඹ නටාපං අපේ හෙට දවස වෙනුවෙන්........

ගොදුරක් හොයා
ඇදීගෙන
හතුරෙක්ට
ඔය පෙන ගෙබේ
පුප්පගෙන
තුඹහකට වෙලා
දරන ගහන්
නිදියගෙන
නිදහසේ උන්නු
උඹේ දිවිය
බට පෙට්ටියක
හිර කරන්
එහාට මෙහාට
කුදලන් ගිහින්
උඹව
නටව නටව
උඹට දෙන
දස වදේට
මට
සමාවෙයන්
නයි හාමි,

එක අතකින්
මම වැරදිත් නෑ
මේක අපෙ
පරම්පරාවෙන්ම
එන උරුමෙ
අපේ අප්පොච්චිලත්
උඔලගෙ වරිගෙ
උන්ව හිරකරන්
නටවපු එකේ
මටයි කියල
ඒකෙ වෙනසක් නෑ
අපි උඹලට
දෙයියන්ට වගේ
සළකනව

සත්ව හින්සනේ
සමාජ සම්මතේ
ඔය බම්බු වලින්
අපේ බඩවල්
රැකෙන් නෑ බං
බඩ රැකුනොත්
තමයි
අපි රැකෙන්නෙ
උඹ නැටුවොත්
තමයි
අපේ බඩවල්
සැනහෙන්නෙ
අපිට නින්ද
යන්නෙ

මං නලාව
පිඹින්නං
ඉතිං උඹ
නටාපං
අපේ හෙට දවස
වෙනුවෙන්...........

ලියා එව්වේ - සොඳුරු මිනිසා (http://sonduruminisa.blogspot.com/)

සීනි

අහස කළු වෙලා. වැහි ලිහිණියො මුළු අහසම උන්ගෙ කරගෙන. මහ වැස්ස පෙනි පෙනිම ඔයත් ඇවිත් මාව හොයාගෙන. ඔයා නම් වැස්සට තෙමෙන්න ආසයි වගේ. පුංචිකාලෙ මාත් එහෙමයි.

වහ වරුසාවත් පටන් ගත්තා. "අපි තේ බොමු?" ඔයා කියනවා. හොඳ අදහස. ඇඟ චුට්ටක් රත් වෙන එක මේ ඇටමිදුලු පසාරු කරන් යන හීතලට.

පල්ලෙහා වෙල් යායම පිරිලා. හරියට වැවක් වගේ. කොළඹ කුණු කානුත් උතුරලා ඇති. කළු පාට වතුරින්. සපත්තුවේ හිල් අස්සෙන් වතුර ගිහින් වගේ. 'චිකිස් චිකිස්' සද්දෙට කිති කැවෙනවා කන් දෙකම. බණ්ඩාරනායකලා, සේනානායකලා කපුටු ගඳ යන්නත් එක්ක හොඳට නානවා ඈති!

ෂූ...................

අහ්, කේතලේ උතුරනවා. වැස්සෙ තෙමීගෙනම මං ගෙට ගොඩවුණා. අපිට තේ හදන්න.

හැමිණෙයි!

සීනි ඉවරයි.

ලියා එව්වේ - කෝසල සෙනෙවිරත්න (http://kombuwaonline.blogspot.com)

මම ඌ සහ ඇය...

මටද ඌටද ඇය සඳලුතලයේ කුමාරිකාවක් විය.

ඌට අවශ්‍ය වූයේ ඇයව දිව්‍යලෝකයට රැගෙන යාමටය.
මට ඇයව පොලවේ තැබීමට උවමනා විය.

සයිවර් කෑම පුරුදු නැති ඇයට සයිවර් කඩයකින් කෑම අරන් දීමට මට උවමනා විය.
නමුත් ඌ ඇයට ගලදාරියෙන් lunch දුන්නේය.

පයින් යන්න නුපුරුදු ඇයට ඌ කාරයක් රැගෙන දෙද්දී මම ඇයත් සමග කිලෝමීටර ගණනාවක් ඇවිද ඇවිද සිටියෙමි.

ඌ ඇයට බණ කියන විට මම ඇයට ආගමක ඇති අවදානම ගැන දේසනා පැවැත්වීමි.

ඌ ඇයව MC රැගෙන යනවිට මම ඇයව ජෝන් ද සිල්වා රඟහලට රැගෙන ගියෙමි.

මමද ඌද ඇයට ආදරය කලෙමු..

අද උන් විවාහ ගිවිස ගනී..
මම කොලයක් ගෙන කුරුටුගාන්නට පටන් ගතිමි..
මම ඌ සහ ඇය....

ලියා එව්වේ - ආගන්තුකයා (http://ambarox.blogspot.com)

මම තවම ආදරෙයි..

අපි ආදරයෙන් පැරදී අවුරුදු දෙකකි.
කැම්පස් ජීවිතෙන් අන්තිම දවස අදයි...

"All the best හශිනි" 

ඇයට සමුදීලා ආපහු හැරුනා.

එකපාරටම........

"බිමල්, ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න පුලුවන්ද ?"

මම ඔලුව වැනුවා

"මට සමාවෙන්න බිමල්, මම ඔයාට නපුරු උනාට..."
"නෑ හශිනි, මමයි නපුරු උනේ, ඒනිසා මට සමාවෙන්න"

වෙලාව 8ට කිට්ටුයි.

"යන්න කලින් මට ඔයා දිහා බලන් ඉන්න දෙන්න"

මම ළං උනා...
ඇගේ ඇස් මගේ මුහුණ කියවනවා, ඒ ඇස්වල තියෙන්නේ දුකද, ආදරයද, පසුතැවීමද කියලා හිතාගන්නත් කළින්,

"හශිනි අපි යමු"  

ඒ ඇගේ මිතුරිය...
ඇගේ ඇස් අගින් කඳුලු කඩා වැටුනා.

"බිමල්, මම තවම ආදරෙයි"
"මමත් ආදරෙයි",

දැනටමත් තවකෙකුට අයිති මගේ ඇස් අගිනුත් කඳුලු මතු උනා...

ලියා එව්වේ - කුන්ෆු පැන්ඩා (http://tubelyt.blogspot.com/)

විස්මෘතිය..

"මම ඔයාට ගොඩාක් ආදරෙයි.."

මා කියනා බස ඇයට නොවැටහෙයි, ඒත් මා දිහා බලාන ඉන්න ලොකු ඇස් දෙකට, ඒ නළලේ තිලකයට මම කවදත් ප්‍රිය කරනා වග කියන්නට මට තවත් සිත් දෙයි.

"මම හමුදාවෙන් පනිනවා, පැනලා ගිහින් අපි දෙන්නා ලබන සතියේ කසාද බඳිමු."

මඳ සිනහවකින් මොහොතක් බලා උන් මම හෙට දින පැමිණෙන පොරොන්දුව මත හුන් තැනින් නැඟිට්ටේ සුපුරුදු බංකරය වෙත පිය නැඟීමටයි.

"ඩෝං"

සිහිය එනවිටත් මා උන්නේ රෝහලේ ඇඳක් මතය. මා කවුද යැයි මටම අමතකව ඇති මුත්, ගොත ගසමින් කී වදන් පෙළ හාත්පස දෝංකාර දෙමින් වියැකිණ.

"මගේ රාජිණි, ආයේ කවදාකවත් මට දකින්න වෙන එකක් නෑ, මේ වෙළුම් පටි වලින් වැහුණු ඇස් දෙකෙන්.."

 ලියා එව්වේ - Ansh Lucky Sri Jay  (http://www.mitiyaawatha.blogspot.com/)

ජීවිතේ සුන්දරද මෙතරම්...

ම්හ්... මෙතරම් සුවයක්...
හොර කෙල්ල...
වෙනදට මූන ලං කරද්දිත් ලැජ්ජාවෙන් ඇඹරෙන මගේ කෙල්ල කොහෙන්ද මෙහෙම ප්රංකශ හාදු දෙන්ට ඉගෙන ගත්තෙ ඈ...
ඔහ්... මෙච්චර උණුසුම් සුසුම් ඔය සීතල නහයෙන්...
ඇස්දෙක අරින්ටත් ලෝබයි මට...
ලෝකය මෙහෙමම මෙතැනම නැවතිලා තියෙනවානම් කොච්චර දෙයක්ද කියලා මට හිතුනා...
ජීවිතේ... සුන්දරද මෙතරම්...
කොහෙන්ද කොහෙන්ද මේ වැස්සක් පාත්වුනේ එක පාරට...
දී දී.... දීයන්ට වල් බල්ලා...
ඈ අම්මාගෙ කටහඬ නේද ඒ...
මල කෙලියයි අම්මා කොහොමද පාර්ක් එකට ආවේ...
එනවා මෙතැන ජරාව බීලා බිලා...
හොරිකඩ බල්ලෝ කට ලෙව කාල නෙවෙයි කටේ රීලා ගියත් ඔච්චරයි...
දොර ඇරගන්ටවත් සිහියක් නෑ...
බල්ලෝ...
වතුර බාල්දිය විසිකරලා ගේ ඇතුලට යන අම්මා කියවනවා හීනෙන් වගෙ ඇහුනා...

ලියා එව්වේ - පුතා (http://dubaiwattakka.blogspot.com/)

හරිද තොප්පිය

ඩෑඩ් පලමු වරට නිවසට ගෙන ආවේ ලිනක්ස් වැඩ කරනා කම්පියුටරයකි.
එතැන් පටන් වින්ඩෝස් මා සතුරෙකු වූ අතර, ඔපීසියේ එක්ස් පී කම්පියුටරයක වැඩ කරන ඩැඩාද ජන්මාන්තර වෛරක්කාරයෙකු විය.
බිරිඳ යහනට ඇද ගැනීමටත් වඩා උබුන්ටු ට'මිනලයට මා ආශා කරමි.
බ'ගරයක් කමින් කෝක් තොල ගාන මා, විකුණන වින්ඩෝස් හට වෛර කරමි. ඒවා හොරෙන් ගන්න උන්ටද වෛර කරමි.
මා පලමු වරට කම්පියුටරයක් භාවිතා කලා යැයි සිතන්නේ එයට ලිනක්ස් දැමූ පසුය. ඊට පෙර සිදුවූ කිසිවක් මාගේ මෙමරියේ ඉතිරිව නොමැත.
ඇත්තට හඳුනන්නේ පාසැල් පන්තියේ මිතුරන් කීප දෙනෙක් පමණි. ව'චුවල් මිතුරන් තොගයකි. මැෂබල් ඇතිකල් මගේ බ්ලොග ගොඩය.
ආනේ මට කමෙන්ට්ස් ගොඩකි. බියරයක් උස්සා ෆේස්බුක් හිදී සැමරිය යුතුය.

ලියා එව්වේ - මුචලින්ද (http://muchalindha.blogspot.com/)

ධූරාවලි

“එයාට අක්ක කියල කියන්න එපා”

කාන්තා කාකාසවරියකට ‘අක්කා’ යැයි ඇමතූ විට විජේසේන මහත්මිය මාගේ කණට කර කීවාය.

“ඔයාල අළුත් නිසා මේව දැනගන්න ඕන. එයාලව කරට ගන්න එපා.”

අළුත් රාජකාරියට හුරුවන්නට මාස ගණනක් ගතවීමට ඉඩ ති‍බේ. සියල්ලට වඩා මේ බල ධූරාවලිය වටහාගැනීම දුෂ්කරය.

කාර්යාලයේ වසරක් සේවය කර අත්දැකීම් ලැබ මම පසක් කලෙමි.

කණිෂ්ඨ තනතුරුලාභීන්ට මහතකු හෝ මහත්මියක වීමටද වරමක් නැත.

තම මවගේ අභාවයට සහභාගි වූ කාර්යාලයේ සැමට ස්තූති කර ඊයේ එක් කණිෂ්ඨ සේවිකාවක් දැන්වීම් පුවරුවේ දැන්වීමක් පල කර තිබුණි.

දැන්වීම අවසන,

‘ස්තූතියි

එම්. චන්ද්‍රතිලකා මිය’ 

යනුවෙන් ඇගේ නම සඳහන් විය. 

අද එහි වූ ‘මිය’ කොටස කවුරුන් විසින් හෝ කුරුටු ගා තිබුණි.

ලියා එව්වේ -  h (http://living.hartstuff.com/)