සමාවෙන්න අනූ........

දන්නවද අනූ......
පුන්චි කාලේ මම හැදුනේ
ලොකු රස්සාවක් කරපු
මගේම නැන්දගේ ගෙදර...

එයාල මට ඉගෑන්නුවා
මාව මිනිහෙක් කලා
ඒ හැමදේටම අදටත් ගරු කරනව..

ඒත්....
මම පොල් කැඩුව
රෙදි, පිඟන්, වලන් සේදුවා..
හැතැක්ම ගානක් ගිහින් වතුර ගෙනාවා
අන්තිමට එයලා උණු බත් කද්දි පිළුණු බත් කෑවා
පාන්ගෙඩියේ වාටිය මට කන්න දුන්නා
මට දුක නෑ..

ඒත්.......
මට කවදාවත් මගේ දරුවට ඒ ටික වෙන්නදෙන්න බෑ

මම වැරැද්දක් කලා
මම ඔයාට ළන්වුනා
ඒ මම ඔයාට ආදරේ නිසා

ඒත් මට මගේ වගකීම් අමතක කරන්න බෑ..
මගේ සුරන්ගනාවි.....
ඒ ලස්සන ඈස් වලින් අහනවා
"අප්පච්චි මමත් ඔයා වගෙම අවාසනාවන්තද කියලා"

ඒක එහෙම වෙන්න දෙන්න බෑ....

සමාවෙන්න අනූ........ :((((((((


ලියා එව්වේ - නුවනි නිසල්යා ඉරුගල්බණ්ඩාර

හීනයක්..................

කියාගන්න බෑරි උනාට
ආදරේ කලා
මහ ගොඩක්........
පිටිපස්සෙන් ඈවිත්
ඈස් දෙක වෑහුවම..........
නපුරි අත ගන්නව කියල කෑගහද්දිත්
ඊටත් වඩා හයියෙන්
බෑ අය්යෝ ලෝබයි කියල
කෑගෑහුවේ ඒක නිසා..........
රිදෙන්නම අත් දෙක
අල්ලගෙන ආදරේ නේද කියල
අහද්දි............
කදුලු කඩාගෙන වෑටෙන්නේ
අත් රිදුන නිසා නෙමෙයි
ඔය කතාකරන ඈස් වලට..........
ආදරේ නිසා.......

ඔය ඈස්??
මගේ???
වෙන්න බෑ
හිත කෑගෑහුවා.....

අන්තිමටම දකිද්ද්දි
ඔයා හිටියෙ ඒ ඈස් පියාගෙන.......
ඒක ඈස් රතුකරන විහිලුවක්
විතරයි කියල හිතුවත්
ඒක එහෙම උනේ නෑ....
ඒ ඈස් කවදකවත් මගේ උනේ නෑ......
මම ඔයාගේ
සදහටම ...
හීනෙන් ඈවිත් ඔය කියනව....

ඒත්..........

"මට ඕනා
අතරමන් වෙන්න
පාට පාට හීනයක
ඔයාගේ කතාකරන
ඈස් දෙක එක්ක"

ලියා එව්වේ - නුවනි නිසල්යා ඉරුගල් බණ්ඩාර

අන්ධකාරය..

"කළුවරට බය නිසා

එළියට යන්නේ නැතුවම.....

අහසෙ තියෙන තරු....

මගේ අත්දෙකට අරන් දෙන්න කියලා

මම ඉස්සර අඬනවලු......

ඒත් අද....

මම ඒ කළුවරට

බය නැහැ....

රෑට එළියට බැහැල

අහස දිහා බලන් ඉන්න

මට පුළුවන්.....

අම්මා හිතන්නේ....

රාජ ඇතාගේ බඩ යටින් ගිහින්

මගේ බය නැතිවෙලා කියලා......

ඒත්.....

ඈත්ත ඊට වඩා ගොඩක් වෙනස්....

කුළුඳුලේම ඈති වුණ ආදරය

උපන්ගේම මියදුන දවසෙ ඉඳන්ම

මාව තනිකරල නොගිය නිසාද,

ඒ ආදරයේ ශේෂයක් විදියට

හිතේ තැන්පත් වුණ නිසාද,

හිතේ තියෙන

කඳුළු

ඇස් දෙකට ආවම

හංගගන්න....

මට උදව්වෙන නිසාද,

කියලා මම දන්නෙ නැහැ......

මොනාහරි හේතුවකට....

මම දැන් අන්ධකාරෙට

ආදරේ කරනවා ........

ඉස්සරම ඉස්සර දවසක....

අපි අපිට ආදරේ කල තරමටම...."

ලියා එව්වේ - නුවනි නිසල්යා ඉරුගල් බණ්ඩාර

සමනලයා..

මලෙන් මලට පියාබලා
අන්තිමටම
රෝස මල ලඟ...
මම බලාන හිටියා
ලස්සන සමනලයෙක්
ඊටත් වඩා ලස්සන රෝස මලක් ලඟ....
සුලගත් එක්ක
දෑනුන සුවද
ඔයා මගේ ලගමයි කිව්වා
මම හැරිලවත් බෑලුවෙ නෑ...

"බලන්න ...."

ඔයා කිව්වා

"බෑ"
"ඇයි"
"බැරිනිසා"
"ආදරෙයිද??"
"දන්නෙ නෑ"
"ඇයි"
"හිතුවෙ නෑ තව"
"හිතනවද"
"බලමු..."
"මම යන්නද??"
"හා"
"කෝල් කරන්න..."
"හිතුනොත්...."
"ඕනෙම නෑ...."
"මම යනවා..."
"එන්නෙම නෑ...."

හෑමදාම කියන වචන ටික.......
තිගැස්සුන සමනලයා
ඈතට ගියා

"පව්...."
"මට හිතුනා....."
"ඈස් දෙකට කදුලු පිරුන..."
"ආයෙත් සුපුරුදු සුවද"
"ලගටම ඈවිත්"
"මම හැරිල බැලුව....."
"හොදට හිතල උත්තරයක් දෙන්න......"

ඔයා කිව්වා

“හා“

මම කිව්ව
දාල යන්න බැරි ලෝභ කමකින්....
සමනලයා ආයෙත් රෝස මල ලග....

ලියා එව්වේ - නුවනි නිසල්යා ඉරුගල්බණ්ඩාර