පුංචි සතුට නැති වුනු හැටි!

සුභා, නිශාන්තයා කිව්වා හෙට රෑ කෑමට එන්නැයි කියලා. ඔයා එහෙ ගිහින්ම නෑ නේද?

--------------------------------------------------------

අනේ හරී සිරියාවන්ත දුවක්. ලස්සනේ බෑ. දුව අපේ පියුමි දුවගේ යාළුවෙක්ද?

නෑ ඇන්ටි. නිශාන්තයි මගේ හස්බනුයි යාළුවෝ. මම හස්බන්ඩ් එක්ක ආවේ.

අනේ..... ඒ පුතා හරිම වාසනාවන්තයි දුව වගේ සිරියාවන්ත කෙල්ලෙක් ලබන්න. කෝ ඒ පුතා?

අර ඉන්නේ ඇන්ටි අතන මේසේ ගාව.

අර ළමයා? ඒ ළමයනම් දුවගේ හස්බන්ඩ් වෙන්න බෑ. එයා හරි වයස පාටයිනේ බොරු නේද?

ඇත්තමයි ඇන්ටි...

--------------------------------------------------------

ඔයා දන්නවද වැඩක් නිශාන්තලාගේ අම්මා කිව්වනේ ඔයා මට වඩා සෑහෙන්න වයස පාටයි කියලා.

කොහෙද ඔයා ඔය කොන්ඩෙවත් ඩයි කරගන්න එකක්යැ.

ආ මට කියන්න අමතක උනානේ සුභා.... ඒ ඇන්ටිට පිස්සු!



ලියා එව්වේ - පූසා (http://sudupoosa.blogspot.com/)

කාලා වරෙන්කෝ පරිප්පු..........

රෝහලේ ඉන්න අක්කා ගැන ඇති දුකත් මොහොතකට අමතක වෙනවා මේ කෙල්ලව දැක්කහම.

ඉස්සර නං හිතෙන්නේ නියම කැල්ලක් කියලා. බලන විදිහට මට මගේ වයසත් අමතක වෙනවා.

අනේ මගේ අක්කා! අක්කා මට වඩා අවුරුදු 16ක් වැඩිමහල්. මාවයි අක්කවයි දකින අය හිතන්නෙත් අම්මයි පුතයි කියලා.

අක්කා බලන්න යන්න ඕනෑ නිසා පාන්දරින් එන නිසා බස් එකේදී ඇයව හමුවෙනවා. අදත් ඉන්නවා බසයේ මගේ අසුන කෙලින්ම එහා අසුනේ. චික් මේ නාකියා නිසා මට එයාව පේන්නේ නැහැනේ.

“අංකල්, අංකල්” හපොයි මේ මිනිහාව එයා අඳුරනවා වගෙයි.

“නැහැ ඔයා නෙමෙයි එයා පැත්තේ ඉන්න අංකල්” හුටා. මට නේද මේ කථා කරන්නේ?

“අංකල් ඔයා නදිනිගේ මාමා නේද? දැන් නදිනිගේ අම්මාට කොහොමද?”

ලියා එව්වේ - රන්දිල් (http://ranrandil.blogspot.com/)