ඔහු සහ ඇය

"නංගි එයා මාව දාලා ගියා"
උසාවියේ රැව් දෙන කටහඬ ක්ෂණයකට බිඳිලා ගියා.
"එයාට මගෙ ආදරේට වඩා අරයගෙ ආදරේ දැනෙනවලු."
මගෙ හිතට නොඉවසිලිමත් කේන්තියක් ආවා.
"අයියා ඔයා ඒ වගේ කෙනෙක් වෙනුවෙන්ද මේ මැරෙන්න හදන්නෙ?"
මගේ නොඉවසිලිමත් සිත වචන වුණා.
"මට දරා ගන්න බෑ නංගි."
මට ආපහු කේන්තියක් ආවා. හුස්මක් එක්ක ගාලු කොටු පවුරෙ හයියෙන් ඒ කේන්තිය වැදුනා.
"එයාව වෙන කාටවත් දෙන්න බෑ නංගි"
"කෙහෙම්මල... එයාව බලෙන් ගෙනිච්චයෑ."
"අනේ එයාට බනින්න එපා නංගී."
ඒ ආදරේ මගෙ හිත සීරුවා.
"ආපහු එයාව මට ලැබෙනව නම් මම පුලුවන් හැම දේම කරල එයාව රැක ගන්නවා."
ඔහු කියාගෙන යනවා.
මම..... ඔහුගෙ පෙම්වතී සොරකම් කල පෙම්වතාගෙ පළමු පෙම්බරී

 ලියා එව්වේ - සංජු (http://sanjuishere.blogspot.com/)

ධනාත්මක චින්තනය

"අතෑරලා දාන්න..!"

මම තිගැස්සී ඔහු දෙස බැලුවා...

"මටද කිව්වේ..?"

"ඔව්..."

බස් නැවතුමේ මා හැරුණු කොට සිටියේ ඔහු විතරයි... දිගින් දිගටම අසාර්ථක වුණු වෙළඳ ගනුදෙනුවක් හඹා යෑමෙන් හෙම්බත්ව උන් මා සිත තුල වූ පෙරළිය ඔහු දැනගත්තේ කෙසේදැයි මා දැන සිටියේ  නැහැ..

"මම යකඩයක් වගේ මිනිහෙක්... යමක් හිතුවොත් කරලා තමයි පස්ස බලන්නේ... දුර්වලයෙක් වගේ අතාරින එක මගේ පොතේ නෑ..."

මම කියද්දී ඔහු සිනාසුනා...

“ඉතිං ඔහේ හරිම දුර්වලයෙක් නේන්නම්... ඔහේට ශක්තියක් නෑ යමක් අතෑරලා ඒකේ ප්‍රථිපලයට ශක්තිමත්ව මූණ දෙන්න... පරාජයක් හිනාවෙන් පිළිගන්න... අලුත් අභියෝගයක් හඹායන්න...”

ඔහු කියවාගෙන ගියේ මම කට ඇරගෙන අහගෙන සිටිද්දීයි...

“අතෑරලා දාන්න..!”

ඔහු නැවතත් එසේ කියමින් නැවැත්වූ බස්රථය දෙසට පියමැන්නා...


ලියා එව්වේ - බීට්ල් (http://akurublog.blogspot.com)

යෙහෙළියගේ මංගල්‍ය දා

"යමු අපිත් එක්කම"

හැඩකාර තරුණයකුගෙන් ඔහුගේ වාහනයේම වෙඩින් හෝල් එකට යන්නට අපටත් ආරධනා ලැබුණා.
දෙපාරක් නොහිතපු මධු මටත් කලින් කාරයට ගොඩ උණා. ධාරණිපාත වරුසාවේ මාර්ග නීති නොතකා අසීලාචාර වේගයෙන් රථය ඉදිරියට ඇදුනේ මගේ ඇගේ ලේ වතුර කරමින්.....

"මචං කෝකටත් සීට් බෙල්ට දාගමු, යන විදිහට අවසානය හිතා ගන්නවත් බෑ"

දෙතුන් වතාවක් දෙපැත්තට වැදුණු මාවත්, එකපාරටම ගහපු බ්‍රේක් නිසා ඩැෂ් බෝඩ් එකේ වදින්නට ගිය ආත්තම්මාත් නිසා මම කිව්වා.

"මළත් මොකෝ මෙවන් කොල්ලෙක් ලඟ"

මධු බලන් හිටියෙම රියදුරු අසුනෙ වුන් තරුණයා දිහාමයි.

ඉදිරියෙන් ගිය වෙඩින් කාර් එකෙන් හදිස්සියෙම බැසගත් පුන්චි කෙළි පැටියෙක් ලඟ අපේ කාර් එක නතර උණා.

"තාත්තී අම්මිගෙන් හදිස්සි කෝල් එකක්ලු"


ලියා එව්වේ - අහිංසකි (http://ahinsaki.blogspot.com/)

ආයෙමත් ඇවිදින්

"ගෙදර කවුද?"

නිවස තුළින් වසර හැටක පමණ පිරිමි කෙනකු එළියට ආවේය.

"මම ආවේ මිස්ටර් කොඩිකාර හම්බවෙන්න" යැයි ඇය මඳ සිනහවක් පෑවාය.

"මම ලිහිණි වේවැල්වල" ඇය ඇයව හඳුන්වා දුන්නාය.

ලිහිණි, කොඩිකාරට වඩා වසර විසි පහකින් ලාබාල ගැහැණියකි. මීට වසර දහ තුනකට පෙර නැති වූ ඒ ප්‍රේමය නැවතත් ඔහු සොයා ඇවිදින්. වසර දෙකක පමණ කාළයක් දුරකථනයෙන් පෙම්බස් දෙඩුවත් කවදාවත් එකිනෙකා නොඳුටු ඔවුන් දෙදෙන හමු වූයේ අදයි.

“මට ඔයාව දකින්න ආස හිතුනා ඉතින් මං ආවා" යයි කියා ඇය මඳ සිනහවක් පෑවාය.

"එහෙනම් මම යන්නම්" කියා ඇය දණ ගසා ඔහුට වැන්දාය.

"බුදුසරණයි" ඔහුට කියවුනි.

"මම යන්නම්" කියා එම නිවස දෙස නොබලාම ඇය යන්නට ගියාය.


-
ලියා එව්වේ - තරුනිසළයි (http://tharunisalai.blogspot.com/)

රථය

මම හිරිවැටුණු සීතලේ දුවමින් හිටියේ රථය අල්ලාගන්න. අවුරුදු දහයක් තිස්සේ දැකපු රූපයක් වෙනස් විදිහට පෙනෙන්න අරන්. පටන් ගැනීමම වියෝගයක ලකුණු. අසාමාන්‍යය මිත්‍රත්වයක් ප්‍රේමයක් බවට පරිවර්තනය වීමක්. උත්ප්‍රේරකය "මියයමින් පවතින ප්‍රේමයක්" වීම ම තමයි අහම්බය.

දුම් දමාගත් වාහනය අපට සමීප වුණා. අප ය කියා කීවෙ ඒ වෙද්දි ඔහු සමීපයටම ඇවිත් හිටිය නිසා. වසර දහයක් තුල නොවුණු විදිහට අත්-හිත් පැටළුණා. පුංචි කාර්යාල කාමරේදි පළමු සිප ගැනීම. ප්‍රේමයට ඊට වඩා දුර ගමනක් තියෙන්න පුළුවන්ද? හීතලට ගල්වුණු සර්වාංගය ගිනි තබමින් ඔහු වචන එකතු කලා. "නවතිමු අමා". මං දුවගෙන ගිහින් දුම් දමන වාහනය උඩින් හිත තිබ්බ. ඒක ගිනි ගනිමින්, ආයෙ නම් සිසිලන කාරක එපා එපාමයි!

ලියා එව්වේ - වීතරාගී (http://wiitharaagii.blogspot.com/)

ආවර්ජනා

මුහුදෙන් හමාපු ගිණියම් සුළඟ ඇගේ රැළි සම වේලා දැමුවා.... ලඟින් ඇසුණු රළු හඬ කාගේදැයි බලන්න ඇස් හීන් කරපු මැහැල්ල දැක්කේ හුරු යුවලක්.

සති කිහිපයකට කලින් මේ දැරිවිම ආ අයුරු ඇයට මතක් උනා....

"ආච්චිට බොන්න මොකුත් ගේන්නද?"
මැහැල්ල එපා කියූ විට රුපියල් විස්සක් මෙලවූ ඈ ගියේ මොහුගේම දෑතේ වෙලීයි.

"තමුසේ මහ ජරා ගෑනියෙක්. දන්නවා නම් ආශ්‍රය කරන්නෙත් නැහැ."

"මම මොකද කලේ? ඔයාගේ අනිත් කෙල්ලට කෝල් කරලා බැන්න එකද?"

"තමුසේ මහ ............ ගෑනියෙක්! මොන අමාරුවක්ද? පාරමී මගේ යාලුවෙක්"

කඳුලක් පිසිමින් තරුණිය ඉවතට දිව්වා.

"ඔයා වෙනුවෙන් කරපුවට ඔහොමමයි අහගන්න වටින්නේ"

මැහැල්ලගේ අවධානය බිඳුනේ අලුත් හඬකින්.

"ආච්චි දවල්ට කාලද?"

"ඔව්..."

ඈ වේලුන දෑස වැසුවා.

ලියා එව්වේ - පොපී (http://somethingfromeverything.blogspot.com/)

සමනලයා..

මලෙන් මලට පියාබලා
අන්තිමටම
රෝස මල ලඟ...
මම බලාන හිටියා
ලස්සන සමනලයෙක්
ඊටත් වඩා ලස්සන රෝස මලක් ලඟ....
සුලගත් එක්ක
දෑනුන සුවද
ඔයා මගේ ලගමයි කිව්වා
මම හැරිලවත් බෑලුවෙ නෑ...

"බලන්න ...."

ඔයා කිව්වා

"බෑ"
"ඇයි"
"බැරිනිසා"
"ආදරෙයිද??"
"දන්නෙ නෑ"
"ඇයි"
"හිතුවෙ නෑ තව"
"හිතනවද"
"බලමු..."
"මම යන්නද??"
"හා"
"කෝල් කරන්න..."
"හිතුනොත්...."
"ඕනෙම නෑ...."
"මම යනවා..."
"එන්නෙම නෑ...."

හෑමදාම කියන වචන ටික.......
තිගැස්සුන සමනලයා
ඈතට ගියා

"පව්...."
"මට හිතුනා....."
"ඈස් දෙකට කදුලු පිරුන..."
"ආයෙත් සුපුරුදු සුවද"
"ලගටම ඈවිත්"
"මම හැරිල බැලුව....."
"හොදට හිතල උත්තරයක් දෙන්න......"

ඔයා කිව්වා

“හා“

මම කිව්ව
දාල යන්න බැරි ලෝභ කමකින්....
සමනලයා ආයෙත් රෝස මල ලග....

ලියා එව්වේ - නුවනි නිසල්යා ඉරුගල්බණ්ඩාර

ඩුප්ලිකේට් ආදරය..

"හරිම ලස්සනයි..."

දිලිසෙන රන් දියමන්ති මුදුව දෙස බලා උන් මට අතීතය සිහිපත් විය.

"බලාගෙන තුෂාරි ඕකාට හැමතැනම කෙල්ලෝ"

ඒ හැමදාමත් මගේ යෙහෙලියන්ගේ විරෝධතා, අවවාදයන් වැලක ආරම්භක පියවර.
ඇත්ත, නාලක සෙල්ලක්කාරයි. ඒත් මං දැනන් උන්නා නාලක මාව හැමදාමත් සතුටින් තියන බව, මේවා මොකටද අපේ ආදරේට..

"නාලක, මේක හරි නෑ. ඔයා............"

"මොකක්..? කෝ ගලවන්න ඔය මුද්ද"

"අර පර කඩකාරයා අහු වුණොත් මට.... ලැජජ නැතිව දිවුරුවානේ මේ මුද්දෙයි ඇත්ත එකකයි වෙනස කවමදාකවත් හොයන්න බෑ කියලා"

අත්ල උඩ තබා ගත් මුදුව දෙස අවසන් වරටත් බැලූ නාලක එය පුලුවන් තරම් වෙර යොදා ඈතට විසි කරන අතර මුමුණන්නට විය.
මා ඔහු තුළ මගේ තීරණයද දකින්නට විය

ලියා එව්වේ - Ansh Lucky Sri Jay  (http://www.mitiyaawatha.blogspot.com/)