තව මොනවා හංගන්නද?

සමහර විට මේ ගෙවෙන්නෙ

ඔයාගේ නිහඩ බව බිදෙන

අන්තිම දින කීපය....

කරණා එකින් එක

හෙමීට මතු වෙලා

හිතටත් නොදැනීම වේගවත් වෙන

හිතේ ගැස්ම මොනතරම් නම්

දෙගිඩියාවක් මවනවද?

හැම දෙකටම අලුත් ඇරඹුමක්...

අලුත් පිටුවක් පෙරලන්න

කාලය ඇවිත් වගේ....

හිතේ තෙරපෙන අහිංසක හීන

වචන වලින් සරසල

කොච්චර හංගන්න හැදුවත්

නොදැනීම එලියට පනින බව

ඇස් පනා පිට පෙනුනත්,

තව ටික දවසක්, තව පැය කීපයක්...

දෙගිඩියාව මගේ හිතට

හීන සගවන්න බල කරනවා...

එළබෙන බිනර මාසයේ,

මගේ හීනේ කිරුළු දරන්නට

එකම එක හිනාවයි අඩු

ගොඩක් කල් ගත නොවී

ඒ සිනහ දකින එක

තමයි මගේ හීනේ

තව මොනවා හංගන්නද

හැම දේම හොදින් වෙයි

මට ඒක දැනෙනවා....

ලියා එව්වේ - මහේෂ් හෂාන්ත සිල්වා (http://asipiyakamahima.blogspot.com/)

නැවත උපන් සතී

නිශාගේ මලගෙදර ගිහින් ගෙදර එන්න බස් එකට නැගපු වෙලාවේ ඉඳන් මම කල්පනා ලෝකේ.
මම ආයේ අලුතෙන් ඉපදුනා වගේ මට දැනෙනේ ඇයි??
ඒක හරිම පුදුමයක් නෙමෙයිද?
විශේෂයෙන් නිස්සංක විජේකෝන්ගේ මරණයෙන් සරස්වතී මානවඩුට අලුත්ම ජීවිතයක්
ලැබුනා වෙන්නේ කොහොමද?
ඒත් ඒක එහෙම වෙලා.
නිශාගේ නිසල සිරුර දිහා බලාගෙන ඉන්නකොට මට හිතුනේම මගේ දවස හෙට නෙමෙයි කියලා මම කොහොමද කියන්නේ කියන එක.
"ලෝකයට තමන්ගේ යුතුකම් ඉටු නොකරන මිනිස්සු ජීවත් වුනත් මරුණා වගේ සතී " නිශාගේ වචන ඔව් මම අයුක්තියට විරුද්දව හඬ නගනවා. ඒකයි මගේ යුතුකම.
ඒ මම, අත්තම්මා, අයියා, අක්කලා, බෝ ගහ වත්තේ මිනිස්සු විතරක් නෙමේ හැමෝම වෙනුවෙන්.
මට හිතුනේ මම ආයේ අලුතෙන් ඉපදුනා කියලා.

ලියා එව්වේ - දුකා (http://dukaa.blogspot.com/)

ආත්මයක වියෝ ගීය..

“වෙඩින් කාර් එක යනවා”.....

ජිල් බෝල වගේ ඇස් දෙකෙන් කඳුළු බින්ඳු කඩන් වැටුනා..
පාරට වෙලා මෙච්චර බලන් හිටියේ මම ඔය කෙහෙල්මල් කාර් එක එනකන් තමා..
දැං ඉතින් ආපු වාහන ඔක්කොම ආයෙමත් යනකන් බලන් ඉන්න ඕනේනෙ...

"ඔයා අඩනවද?"
"නෑ මට දුකයි"

මගෙන්ම අහල මටම උත්තරත් දී ගත්තා..
වාහන ටික පල්ලෙහා පාරෙන් ඇදිලා ගියේ හුගාක් දවල්…..
එතකන් උන්නු මම හිමි හිමින් හිතට හයිය අරන්
මඟුල් ගේ පැත්තට ගියා.. මට මතක් උනේ "අම්මා"
උදේ ඉදන් හිතේ තද කරගේන හිටපු දුක දෙදරලා ගියේ ආත්තම්මා හැමොම පෙරළගෙන දුවාවිත් මාව බදාගෙන අඩන්න ගත්තාමයි.
මඟුල් ගේම මළ ගෙයක් වගේ වෙලා.

"පුතේ"

මගේ සුබ පැතුම් “අප්පච්චී ඔයාලට”

ලියා එව්වේ - අහිංසකී (http://ahinsaki.blogspot.com/)

ලියන්නයි තියෙන්නේ...

සීය, සෙන්චරිය, හන්ඩ්‍රඩ්, ශතකය, ඔය මොන නම කිව්වත් එකයි බින්දු දෙකයි එකතුකරලා ලියන ඉලක්කමේ අගය එකවසරෙ පොඩි එකෙක්ගෙ ඉඳන් චක්කරේ පාඩම් කරන අටවසරේ එකාවත් පහුකරගෙන ලෝකයේ හොඳම ගණන්කාරයත් දන්න ප්‍රසිද්ද මෙව්වා එකක්. තැඹිලිපාට කලය සාක්කුවේ දාගෙන මාකේස්ගේ සියක්වසක හුදකලාව කියවගෙන එනගමන් ටුවෙන්ටියත් සෙන්චරි ෆොක්ස් බලලා ටී එම්ගෙන් සියක් ආයු ලැබ මගෙත් ආයු ලැබුවත් සීය කියන එක අදත් හෙටත් සීයම තමා. අවුරුදු සීයක් ජීවත් වෙලා ඉන්න සීයලාගේ කාලෙ මේ වගේ මලසමයං සිද්ද නොවුනත් මුල මැද අග කෝක කියන්නත් තියෙන්නේ වචන සීය නිසා කෙටියෙන්ම කිව්වොත් මේ බ්ලොග් එක ලියවෙන්නේ මාතෘකාව ඇරුනාම වචන සීයකින් ලියවිලා තියෙන පෝස්ට් විතරයි, ඉතිං හැමෝටම ලියන්නයි තියෙන්නේ.