අපි ඔක්කොම පිස්සෝ!

ගොඩක් උන්ට තියෙන්නේ ලොකු ලොක්කෙක් සල්ලි කාරයෙක් වෙන පිස්සුව. හැබැයි ගොඩක් උන්ට කිව්වට මම හිතන්නේ හැමෝටම තියෙන්නේ ඒ පිස්සුව. අන්තිමට ඒ පිස්සුව පස්සෙම පන්නගෙන ගිහිල්ලා කොහොම හරි මොක් හරි රස්සාවක් හොයා ගත්තා කියමුකෝ ඊළඟට එන්නේ වාහනයක් ගන්න ගෙයක් හදන පිස්සුව.
එක එක උන්ට එක එක පිස්සු!

සමහර වෙලාවට කාගෙන් හරි ඇහුවාම උඹ ඒකිත් එක්ක යාළුද කියලා ඌ අහනවා උඹට පිස්සුද කියලා. එහෙම අහපු එකා මෙන්න ටික දවසකින් ඒකිත් එක්ක යාළුවෙලා. එවෙලට ගිහින් උගෙන් අහන්න හිතෙනවා උඹට පිස්සුද කියලා.

බලාගෙන ගියාම කිසිම ගැලපීමක් නැති කිසිම තේරුමක් නැති මේ ලිපිය ලියන මමයි කිසිම තේරුමක් දන්නේ නැතිව මේක කියවන ඔබයි අපි ඔක්කොම පිස්සෝ.

ලියා එව්වේ - පූසා (http://sudupoosa.blogspot.com/)

මෙ ඔබ අමතන්නෙ ***** නගර සභාවයි

බ්‍රම්..... බෘම්..... (වාහනයක හඩ ඇසෙයි)
කන හිරි වට්ටන පීකර් හඩක්ද ඇසෙයි (ලාවට)

මෙ ඔබ අමතන්නෙ ***** නගරසභාවෙ ප්‍රාචාරක අංශයයි (ලාවට ඇසේ)
ඉදිරි සතිය තුල පැවෙත්වෙන ජාතික දියවැඩියා දිනය නිමිත්තෙන් නොමිලේ පැවැත්වෙන (මහ හඩින් ඇසේ)
දියවැඩියා පරික්ෂනයට සහභාගි විමට ඔබටත් අවස්ථා.... (ආයෙත් ලාවට ඇසේ)

සහභාගිවිම සදහා ******************************* (ඇසෙන්නේම නැත)

ඔන්න ඔහොමයි අපෙ පැත්තෙ නගර සහාවෙ ප්‍රචාරක අංශේ
සම්පුර්ණ විස්තරය අසා ගැනිම අවශ්‍ය නම් වහාම යතුරු පැදියක නැග ප්‍රචාරක අංශය හඹා යන්න...
අමතක නොකර හිස් ආවරණයද පලදින්න... මන්ද ප්‍රචාරක අංශය ඉතා වේගවත්ය....
ගමේ එක කොනකට මුල් වචන ටිකද අනෙක් කොනට අවසානයද ප්‍රචාරය කරන නගර සභාව මාරයි!

ඔන්න ඔහොමයි ඉතිං නගර සභාවෙ පරචාරක අංශේ දැනුම


ලියා එව්වේ - තොප්පියා (www.thoppiya.info)

නොම්මරේ

මචන්,
ඈ?
අඩෝ අලුත් නොම්මරයක් හම්බ වුනා,
කවුද දුන්නේ?
මට කවීශයා දුන්නේ,
ඉතින්?
වාසනාවක් තිබ්බොත් විතරයි ගන්න පුලුවන්,
ඒ කිව්වේ,
කෝ වේටින් වැටෙනවා,
මට පැහැදිලි මදි,
ඒ තරමට කෝල් ඒකිට,
උඹ කතා කලාද?
ඔව් 23පාරක් වේටින් වැටුනට පස්සේ 24වෙනි පාර ආන්සර් කලා,
ඉතින්?
ඉතින් තමා පට්ට වොයිස් එක මචන් සෙක්සි පෙරෙනවා,
මටත් දීපන් කෝ නොම්මරේ
ආ 071xxxxx25.

මේ ඒක නෙවී,
ඔව්?
ඊයේ මට කවීශයා කතා කලා.., ඌ මොනවත් කිව්වේ නැද්ද?
නෑ?
මම අලුතින් ෆෝන් එකකුයි සිම් එකකුයි ගත්තා,
කෝ,
මේ..!
මේකේ වොයිස් චෙන්ජින් එහෙමත් තියෙනවා, චයිනීස් ඩුවල් සිම් එකක්.
අහ්!
දීපන් නොම්මරේ මම සෙව් කරගන්න.
ආ ලියාගනින්..,

071xxxxx25!

*කනවා ඈ..?

ලියා එව්වේ - ලිෂාන් පුවක්ඕවිට (http://lishwish.blogspot.com)

කුකරි ලෙසන්

“මචං අරුණ කොල් එකක්”

මම දුරකතනය ළගට ගියා එහා පැත්තේ මගේ අසල්වැසියා.

“ඔව් මිස්ටර් පෙරේරා ඇයි හද්ස්සියේ”

“මිස්ටර් අරුණ කලබල වෙන්න එපා ඔයාගේ ගේ ගිනි අරන්”

“මොනවා...... අමාට මොකද එයා හොදින්ද..”

“අමා හොදින්.. කට්ටිය ඇවිත් නිවනවා...”

“මම දැන්ම එන්නම්”

වරු නිවාඩුවක් අරන් මගේ මොටර් බයිසිකලේට නැගුනා. මොහොතකින් දුම් ජාලාවකින් වැසුණු අවුරුදු ගණනක් තනිවම වෙහෙසිලා හදාගත්ත මගේ ගෙපැල ලග.

“අනේ අරුණ...” හැඩුම්බර මුහුනින් ආවේ මගේ බිරිද..

“අමා ඔයා හොදින් නේද...මොකක්ද සිද්ද වුනේ..”

“අනේ අරුණ.. හැමදාමත් ඔයා උයන නිසා මම හිතුවා අද උයන්න.. ටී වී එකේ ලයිව් කුකින් සෙග්මන්ට් ඒකක් බලාගනෙ උයද්දි... ඇඩ්වර්ටීස්මන්ට් යන අතරේ ගෑස් එක පිපිරුවා..

“හපොයි දෙවියනේ” මට කියවුනා


ලියා එව්වේ - සුදු හංසී (http://kaveej.blogspot.com/)

වෙඩි තැබීම

මහසෙනගක් රැස්වෙලා. නඩුවක්.. කාගෙද? පහුගිය දිනක නගරේ මරලා දාලා තිබුණු නගරාධිපතිතුමාගේ මිනීමරුවා අහුවෙලා. අලුත් නගරාධිපති නඩුව අහනවා. මහා සෙනගක් බලන් ඉන්නවා.

නගරාධිපති - උඹලම නේද හිටපු නගරාධිපති තුමාව පත්කරේ. මට මතකයි තෝ අන්තිම දවසේ එතුමා කරතියාගෙනත් ගියා අපේ එකා දින්නා කිය කිය.. බොරුද මම කියන්නේ.


මිනීමරුවා: ඇත්ත.. මම ඌ කරතියාගෙන ගියේ අපි වගේ මිනිස්සුන් වෙනුවෙන්...


නගරාධිපති: එතකොට එහෙම පත්කරපු එතුමා මරලා දැම්මේ මොකටද?


මිනීමරුවා: ...ඒත් මිනිස්සු වෙනුවෙන්


නගරාධිපති: එහෙමද?.. ආරක්ෂකයනි මුට ප්‍රසිද්ධියේ වෙඩි තියන්න අණ කරනවා


මිනීමරුවා - හ්ම්ම්.. අපි මැරුණේ ටික කාලෙකට කලින්.. දැන් වෙඩි තියපල්ලා.. ඒත් හිටපු නගරාධිපතියා අපිට වෙඩි තිව්වේ කලින්.. දැන් මැරෙන්න දෙයක් ඉතුරුවෙලා නෑ අපිට


ලියා එව්වේ - Janaranga Dewasurendra (http://www.hearttoheartsrilanka.blogspot.com/)

විප්ලවය? බම්බුව තමයි!

කුමාරයි මමයි හෝල්ට් එක මගඇරලා මුල්ලකට ගියේ තිත තියපු භාණ්ඩයක් එක්ක.

අපි නිහඬවම ඒ ආශ්වාදය වින්දා.

ප්‍රොෆෙෂනල් හිඟන ඇඳුමක් ඇඳගෙන වයසක මනුස්සයෙක් වෙව්ලමින් ආවා...

"අනේ මහත්තයෝ.. තේ එකක් බොන්න කීයක් හරි..."

ඒ මිනිහ අත පෑවා.

මම අහක බලාගත්තා.

කුමාර සාක්කුවෙන් විස්සක් ඇදල අරන් ඒ මිනිහට දුන්නා. මිනිහ කුමාරට වැඳල යන්න ගියා.

"උඹට පිස්සුද බං?" මම ඇහුවා.

"ඇයි?"

"උන්ට ඔහොම කලාම තවත් හිඟන්නු වැඩි වෙනවා."

"ඉතිං?"

"ඉතිං කියන්නේ? අපි හිඟන්නු නැති සමාජයක් හදන්නයි ඕන..."

"බම්බුව තමයි...!!!"

කුමාර කිණ්ඩියට හිනා වුණා.

"උඹගෙ ඔය හිඟන්නු නැති සමාජෙ හැදෙනකල් අර මනුස්සය බඩගින්නෙ ඉන්නද...?"

කුමාර විස්සෙ කොටේ විසි කලා.

"උන්ට ඕන අද දවසෙ ජීවත් වෙන්න"



ලියා එව්වේ - hare :-) (http://living.hartstuff.com/)

යෙහෙළියගේ මංගල්‍ය දා

"යමු අපිත් එක්කම"

හැඩකාර තරුණයකුගෙන් ඔහුගේ වාහනයේම වෙඩින් හෝල් එකට යන්නට අපටත් ආරධනා ලැබුණා.
දෙපාරක් නොහිතපු මධු මටත් කලින් කාරයට ගොඩ උණා. ධාරණිපාත වරුසාවේ මාර්ග නීති නොතකා අසීලාචාර වේගයෙන් රථය ඉදිරියට ඇදුනේ මගේ ඇගේ ලේ වතුර කරමින්.....

"මචං කෝකටත් සීට් බෙල්ට දාගමු, යන විදිහට අවසානය හිතා ගන්නවත් බෑ"

දෙතුන් වතාවක් දෙපැත්තට වැදුණු මාවත්, එකපාරටම ගහපු බ්‍රේක් නිසා ඩැෂ් බෝඩ් එකේ වදින්නට ගිය ආත්තම්මාත් නිසා මම කිව්වා.

"මළත් මොකෝ මෙවන් කොල්ලෙක් ලඟ"

මධු බලන් හිටියෙම රියදුරු අසුනෙ වුන් තරුණයා දිහාමයි.

ඉදිරියෙන් ගිය වෙඩින් කාර් එකෙන් හදිස්සියෙම බැසගත් පුන්චි කෙළි පැටියෙක් ලඟ අපේ කාර් එක නතර උණා.

"තාත්තී අම්මිගෙන් හදිස්සි කෝල් එකක්ලු"


ලියා එව්වේ - අහිංසකි (http://ahinsaki.blogspot.com/)

අනතුර

තවත් එක දවසක්.. ඒත් අද මට ඒ මුහුණ දකින්න බැරි උනොත් ආයි සති ගානකට බලන්න වෙන්නේ නැහැ.. සුපුරුදු විදියට බස් නැවතුමට පල්ලම් බහිද්දි ඈතින් පෙණුනේ ඇයව.. මම දකින්න ආසම කරන ඒ සුන්දර මුහුණ... මාස ගනනක් කියා ගන්න බැරිව හිතේ තෙරපෙන හැඟුම් සමුදාය එක පාරට හිතට එබිකම් කලා වගේ මම ඒ මුහුණ දිහා බලාගෙන පාර පැන්නා..

චරා...ස්...

මගේ කණ ලඟින් ඇහුණු බ්රේක් සද්දෙට ගැස්සිලා මම වටපිට බැලුවා කාර් එකේ රියැදුරා කිසි දෙයක් හිතා ගන්න බැරිව මා දිහාම බලා ඉදැද්දි.. පිටිපස්සෙන් ආපු බයිසිකලේ තරුණයා සෙනඟ මැද මටයි කාර් රියැදුරාටයි බැනවැදුනා. ආපහු පාරේ අනිත් පැත්තට ඇවිත් බලද්දි ඇය ලේන්සුවෙන් මුහුණ වහගෙන හොරෙන් හිනාවෙනවා.

ලියා එව්වේ - සුදු හංසී (http://kaveej.blogspot.com/)

රිදවීමක්ද?

ඇයි ඔයා කතා නොකරන්නෙ..
අනේ කතා කරන්න
ඔයාගෙ කට හඬ ඇහෙන්නෙ නැතුව
මට නින්ද යන්නෙ නෑ..
අනේ එක පාරක්...
මට ගුඩ් නයිට්,
හොඳට නිදාගන්න කියල කියන්න
මට ඒ ඇති..
දැනගනීවි
ඔව් සේරම දැනගනීවි
ඒකට කමක් නෑ..
කවදහරි කියන්න වෙනවනෙ..
ලෝකයාගෙන් හංගන්න බෑනෙ..
කමක් නෑ
ඒ හැම දෙයින්ම කමක් නෑ..
එක පාරක් ඔයා මගෙත් එක්ක..
වචනයක් කතාකරන්න...
ඇයි කතා නොකරන්නෙ..
මම ඔයා කියපු දේ
ඇහුවෙ නැති නිසාද..
ඉතිං දෙයියනේ...
ඔයා දන්නවනෙ හේතුව
ඇයි මේ තවත් කේන්තියෙන්..
ඔයා දන්නව
ඔයා තරහින් ඉන්නකොට
මට දුකයි කියල..
මම නිදියන් නෑ කියල..
ඉතිං
ඇයි මට මෙහෙම
රිද්දන්නෙ කියන්න..
මම මේ තරම්ම
ඔයාට ආදරේ කරන නිසාද...


ලියා එව්වේ - හිම කුමාරි (http://himakumari.blogspot.com/)

නුඹ

මට ඔයා නැතිව ජීවත් වෙන්න පුළුවනි.
නමුත් ඒ ජීවිතේ නිකම්ම නිකම් ජීවිතයක්.
හරියට ට්වයිලයිට් පොතේ එන වැම්පයර් කෙනෙක් වගේ.
නුඹ තමයි මගේ ආත්මය.
මතකද එදා ඔයා මට කිව්වා, මේ සසර පවතිනතුරු කවදාවත් වෙන්වී යන්නේ නෑ කියල.
ඒ වචන එහෙමමයි. එත් ඔයා අද මගෙ ළඟ නෑ.
රුපියල් සත පසුපස හඹා යන ලෝකයේ...
සැබෑ ආදරයක් පවතිනු ඇතැයි මා කෙදිනකවත් සිතුවේ නෑ...
නමුත් කොහේදෝ සිටන් ඇවිත් නුඹ ඒ සිතුවිලි වෙනස් කළා.
නුඹට මතකද ඒ කාලය ?
සීමා වළලු වලින් මිදී ගතකල ඒ සුමිහිරි මොහොතවල් කවදා යලි විඳින්නද?
කරුණාකරලා මට මගේ ආත්මය ආපහු දෙන්න.
නැතිනම් ඔයා ගිය පාරේම මාත් එනවා...
ඒ දුම්රියටම යට වෙන්න...

ලියා එව්වේ - ලකී (http://sinhalarata.tk/)

එයා ඇත්තටම මට ගැලපෙන්නේ නැද්ද?

නෑ නෑ එයා මට ගැලපෙන්නේ නෑ.

හැඩරුව, හැසිරීම ඒ කිසි දෙයක් ගැලපෙන්නේ නෑ. ඒ ඇරත් එයා ඉංග්‍රීසි පැටර්න් එකට හැදුනු කෙල්ලෙක්. මම කැමති ගමේ තාලෙට හැදුනු කෙල්ලන්ට. එයා එච්චර ලස්සනත් නෑ. එයා කෙට්ටුම කෙට්ටුයි මම කැමති ටිකක් ගැඟපත තියන කෙල්ලන්ට. ඒ නිසා එයා මට ගැලපෙන්නෙම නෑ.

එයා අඳීන පළදින විදිහටත් මම කැමති නෑ. හැමදෙම කරන්නේ ඉංග්‍රීසි පැටර්න් එකටමයි. නෑ නෑ නෑ මට එයා පොඩ්ඩක්වත් ගැලපෙන්නේ නෑ. මම හොයන්නේ ඒ වගේ කෙල්ලෙක් නෙමෙයි.

ඒත් මොන කරුමයක්ද මන්දා එයා මට පොඩ්ඩක්වත් ගැලපෙන්නේ නැති වෙලත් එයා කොල්ලෙක් එක්ක යාළු වුනා කිව්ව වෙලේ ඉඳන් මගේ හිතේ මොකකදෝ ලොකූ වේදනාවක් තියනවා වගේ දැනෙන්නේ ඇයිද මන්දා.

ලියා එව්වේ - පූසා (http://sudupoosa.blogspot.com/)

පුංචි ගෙඹි පැටව්

උදේ ඉදන් වැටුණු මහ වැස්ස අපේ හමුවට බාධාවක් උනේ නැහැ. කඳුකර පාරේ ඔයාගේ
අතේ එල්ලීගෙන ඇවිදන් යෑම මට හැමදාමත් සුන්දර අත්දැකීමක්. අපි ඇවිදන් ගියේ
කඳු මුදුනේ තියෙන සුන්දර මිටියාවතට.. කහ මල් වලින් වැහුණු කොළපාට තණ
නිල්ලේ වාඩි වෙලා මුමුනන්න.

තවතින්න.. අර... බලන්න..

තෙත් මාවතේ එක් තැනක පේලිය පැනගෙන එක චූටි ගෙඹි පැටව් ටිකක්.

ම‍ට ඊළඟ ආත්මේ මේ වගේ නිදහසේ පැන පැන යන ගෙඹි පැටියෙක් වෙන්න ඔනි..

සෙන්ටිමීටරයක් තරම් පොඩි ඒ පැටව් දිහා බලන් ඉන්න ගමන් ඔයා කීවා..

මාත් එහෙනම් ගෙම්බියෙක් වෙනවා...

අපිව පහුකරන් ගිය මොන්ටේරෝ රිය වංගුවෙන් හැරිලා නොපෙනී යද්දි.. මියගිය
අසරණ ගෙඹි පැටවුන් දිහා බලාගෙන ඔයා ලොකු හුස්මක් ගත්තා.

ලියා එව්වේ - සුදු හංසී (http://kaveej.blogspot.com/)

එකම හදවතක් තුල...

සමහරක් දවස්වලට අපි පැයක් දෙකක් කියවනව. සමහර දවස්වලට විනාඩි පහක් කියවන්න තරංවත් දේවල් අපට නෑ.

"අපි දෙන්නගෙ ලෝකය පුංචි වෙලා..."

ඔයාගෙන් මැසිවිල්ලක්...

"නෑ... අපේ ලෝකෙ ස්ථායී නෑ... ඒක ලොකු වෙනව. ආයෙ පොඩි වෙනව...."

මම හිත නොරිදවගෙන සංවාදය පවත්වගන්න හේතු ගේනව...

"කවදහරි නැතිම වෙලා යයිද?"

"නැතිම වෙලා ගියත් ආයෙ ඇති වෙයි..."

"නැති වුණොත්?"

"ආයෙ ඇති වෙනකල් ඉමු."

"හ්ම්..."

අපේ ලෝකයට භූ කම්පන එන්න වගේ තියෙනකොට මම හැම වෙලේම දාර්ශණික කතාවක් දාල ඒක මගඇරියා.

ඒත් හැමදාම ඒක කරගෙන යන්න මට බැරි වුණා.

අන්තිමේ මට උදව්වට ආවෙ හදවතක්...

“ඔයා දන්නවද? අපි ඉන්නෙ එකම හදවතක් ඇතුලෙ.... දන්නවනෙ හදවත හැකිලෙන දිගඇරෙන ස්ථායී නැති වස්තුවක් කියල.”


ලියා එව්වේ - hare :-) (http://living.hartstuff.com/)

අහේතුක චෝදනා

ආ මම හම්බ වෙනකම් හිටියේ...
ඇයි මොනා හරි කියන්න තියෙනවාද?
තමුන් ඕනවට වඩා උඩ පනින්න ලෑස්ති වෙන්න එපා, වැඩිය නැටුවොත් එහෙම කරනවා හොද වැඩක්..
දැන් මම මොකක්ද කලේ?
නිකම් බොරුවට ලොක්කා වෙන්න හදන්න එපා. දගලන්නේ නැතිව ඉන්නවා...
දැන් කවද්ද මම එහෙම කලේ?
අනේ මේ නිකම් බොරුවට කියවන්නේ නැතිව ඉන්නවා. තමුන්ට වැඩිය උඩ පනින්න තියන්නේ නෑ, පරිස්සම් වෙලා ඉන්නවා..
පිස්සුද?
මේ විකාර නැතිව ඉන්නවා..
මම බලාගන්නම් තමුන් ගැන...
මගෙත් එක්ක එල්ලී එල්ලී එන්නේ මම මොනවා කලාටද?
තමුන් බබා.. විකාර කියවන්නේ නැතිව ඉන්නවා.. මම ආයේ කියන්නේ නෑ..
අනේ මන්දා මොනාද මේ කියලා
අහේතුක චෝදනා අබියස මම අන්දමන්ද වුයෙමි. කිසිත් නොකර චෝදනාවන්ට ලක්වුයෙමි.

ලියා එව්වේ - හසී (http://hashikahettige.blogspot.com/)

හිඟන සීයා

හැමදාමත් පාර අද්දර තැපැල් කන්තෝරුව අසල වාඩි වී සිටිනා හිඟන සීයා දක්නට නොසිටියේය. සති කීපයක් එය ඔහුගේ නවාතැන විය. ටිකක් විපරමින් වට පිට බැලුවෙමි. හොඳින් ඇඳ පැළඳ ගත් දෙදෙනකු ඔහු ද රැගෙන දුම්රියපළ වෙත යනු දුටුවෙමි. මට දුකක් දැනුණි.

මම හැමදාමත් කොච්චියෙන් බැස එන විට කීයක් හෝ මුදලක් ඔහු අතට දී ඒමට පුරුදු වී සිටියෙමි. එය ගත් ඔහු "දුවට දෙවි පිහිටයි" කියා ආශීර්වාද කළේය. මා අත මුදල් නැතිදාට සිනහවකින් සංග්‍රහ කිරීමට අමතක නොකළෙමි.

"අර මෙතන හිටපු හිඟන මිනිහාගේ පුතා ඒ මනුස්සයාව ගෙදර එක්කං ගියා." එතැන සිටි මිනිසකු කියනා හඬ මට ඇසුණි.

ඔහු යන දෙස බලා සිටි මට විශාල සතුටක් දැනුණි.

ලියා එව්වේ - තරුනිසළයි (http://tharunisalai.blogspot.com/)

සුදු රෝස මල් මිට

කන්‍යාරාමයේ සයිප්‍රස් ගස් අතරින් මතුවුණු ඒ තෙ‍ත ඇස් රහසින් රසවිඳ අවසන මම ඇයට සමාන්තරව ගමන් කලෙමි.
"ජොඈන් ඇයි කලබලෙන් වගේ"
"හෙට පල්ලියේ විෂේශ පූජාවක් තියෙනවා ඒකට ලැහැස්ති වෙන්න ඔනි"
"පූජාවට මමත් එන්නද?"
"හා" ඒ තෙත ඇස් සිනාසුනි
"පූජාවෙන් පස්සේ මට කතා කරන්න ඔනි.. ඔයා ආසම මල කියන්න"
"සුදු රෝස"

ඇයට සමුදී පසුදින දේවමෙහෙයට නුවුම් රෝස මල් මිටක් ඇතැතිව ගියෙමි. කෙසේ හෝ සිතේ වු සෙනෙහස ඇයට අද කිව යුතුමය.

ගීතිකා නද මැදින් පල්ලියේ උස් දොරපියන් අතරින් ගොස් පසුපස අසුන් ගතිමි.. මම පල්ලියකට ආ පළමු දිනය අදයි.

රෝස මල් මිට ගිලිහි වැටුණි.. කන්‍යා සොයුරියක් ලෙසින් සැරසී අල්තාරය අසල ඇය දෙවියන් යදිමින් උන්නාය..

ලියා එව්වේ - සුදු හංසී (http://kaveej.blogspot.com/)

මට පිස්සු නෑ....

පාර්ක් එකේ අපි උන්නෙ අපේම ලෝකයක..
ගාර්ඩ් අයියලා කොච්චර බැන්නත්

අපි අපේ ලෝකෙක තනිවෙලා උන්නෙ

මේ ලොකේ අපි දෙන්නාගේ විතරක් නම්

කාගෙන් වත් කරදරයක් නෑනේ කියලා...
ඔයා හැමදාම කියන්නෙ ගල් බංකුව උඩට වෙලා
මං ඔයාගේ තොල් පෙති වල රස බැලුවාම...
ඒ උණුසුම් හාදු වලට ඔයත් හරි ආසාවෙන් පණ පෙව්වා..
එත් ලැජ්ජාවට ඇඹරෙනවා වල් කොල්ලා කියලා..

හික් හික්.. හරිම සුන්දරයි නේද ඒ අතීතය?
ඔයාගේ ඇඳුම මාරම ලස්සනයි අද...
පහන් එළියට ඇඳුම දිලිසෙනවා
මට හිතෙනවා දැන් ඔයාගේ දුඹුරු පාට තොල් පෙත්තෙ
රස බලන්න වෙනදා වගේම..
ඒත් කොහොම කරන්නද ?
එව්වා ෆෝමලිං රහ ඇති
මිනිස්සු හිතයි මට පිස්සු කියලා..
නෑ මට පිස්සු නෑ...!



ලියා එව්වේ - බනියා (http://freeanushka.blogspot.com/)

google +1

දන්නවනේ google +1 ගැන. නොදන්නවනම් මේ කියන්න යන්නෙ ‍ඒක ගැන. google +1 කියන්නෙ අපට අන්තර්ජාලෙ භාවිතා කරන හැමදේකදිම පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් ලකුණු දීමේ ක්‍රමයක්. ඒ කියන්නෙ google +1 පාවිච්චි කරන අඩවියක එහෙ මෙහෙ කැරකෙද්දි බොහොම හොඳ තත්ත්වයේ නිෂ්පාදනයක් අපට හම්බ වුණොත් අපට පුළුවන් ඒකට +1 එකක් එකතු කරන්න. එතකොට ඒ නිෂ්පාදනයට ඒක තියෙන ස්ථානයේදීම ලකුණක් එකතු වෙනවා. හරියට අර ‍ෆේස් බුක් එකේ ලයික් එක වගේ.

ඒ එක්කම අපි එහෙම ලකුණු දීපු තැන් අපේ google profile එකේ පෙන්නනවා. එතකොට නිතරම අපේ profile එක ඇසුරු කරන කෙනෙක්ට අපි ලකුණු දුන්නේ මොනවටද කියල දැනගන්නත් පුළුවන්.

හැමෝටම gmail ගිණුමක් තියෙන නිසා වැඩේ නැගල යයි.


ලියා එව්වේ - hare :-) (http://living.hartstuff.com/)

ආයෙ නම් එන්න එපා කවදාවත්....

ආදරේ කියන්නෙ ජීවිතේ එකදෙයක් විතරයි කියල කියා දුන්නෙ ඔයයි මට..

එත් ඔයා දන්නෙ නැහැ ඒ දෙයට මම මගේ ජීවිතේ තුල ගොඩාක් ලොකු වටිනකමක් දීල තියන බව...

අදටත් ඔයා ඒක දන්නෙ නැහැ වගේම කවදාවත් ඔයාට ඒක තේරෙණ එකකුත් නැහැ…

මගේ ජීවිතේ සතුට ඔයා කියල කිව්වම ඔයා පුදුම වුනා මතකයි... පුදුම වෙන්න දෙයක් නෑ මොකද මගේ හිත මං වෙනකාටවත් දීල තිබුනෙ නැහැනෙ ඔයා වගේ...

ඔයා ඔයාගෙ අතීතයේ ජීවත් වෙනගමන් මගේ ජීවිතේට ළං උනේ ඇයි...? මගේ ආදරේ විහිලුවට ගත්තෙ ඇයි?
කමක් නෑ මම හැමදාම කලා වගේ ඔයා වෙනුවෙන් ඒ හැම දුකක්ම අද විඳ දරා ගන්නම්...

මොකද ඔයා කියන විදියට මට ඇත්තටම පිස්සුනෙ නේද..?



ලියා එව්වේ - දීපිකා කුමාරි (http://paatapaatasithiwili.blogspot.com/)

ෆොටෝෂොප් වල ඖෂධීය සාරය

අක්කා ෆාමසියට ආවා. සුදුවෙන ක්‍රීම් එකක් ඉල්ලුවා. රුපියල් තුන්දාහෙ ඉඳන් රුපියල් හැට වෙනකන් ක්‍රීම් වර්ග. අක්කාට පිස්සු වගේ. හැබැයි ඉතින් වැඩිපුර ජනප්‍රිය එකසිය විසිපහේ ක්‍රීම් එකනෙ. ඉන්ටවිව් එකකින් තේරෙන්න, නිළියක් වෙන්න, බැංකුවෙන් ඉක්මනට වැඩක් කරගන්න, නිවේදකයෙක් වෙන්න, කසාදයක් බඳින්න, මේ හැමදේටම හොඳම දේ තමයි ඒ ක්‍රීම් එක.

අක්කාගෙ එකම හීනෙත් නිළියක් වෙන එකනෙ. ඉතින් අක්කාත් ගත්තා ක්‍රීම් එකක්.

සීතා අක්කගෙ ලොකු මල්ලි හොඳ ඇඩ් කොම්පැණියක ග්‍රැෆික් ඩිසයිනර් කෙනෙක්. එයාට ආවා හදන්න කියලා පත්තරේට ඇඩ් එකක්. මේ අර අක්කා ගාන ක්‍රීම් එකනෙ. එකසිය විසිපහේ ක්‍රීම් එකට පියවරෙන් පියවර සුදු කරන්න එකම නිළියව.

බැලින්නම් මේ සුදු වෙන්නෙ ඖෂධීය සාරයෙන් නෙවෙයි ෆොටෝෂොප් වලින්...


ලියා එව්වේ - නීනු (http://neranji-sulakkana.blogspot.com/)

අපේ ආච්චිට 100 පිරුණ දා...

ආච්චි කෙල්ල වගේ හිටියට පහුගියදා 100ක් පිරුණි. පාටියක් දාන්නට සිතුවත් ආච්චි වලත් එකයි ගොඩත් එකයි කියපු නිසා වැඩේ අතහැර දැම්මේ සිතේ මතු වූ මලපැනීමත් සමගය. ආච්චිගේ 100ට පාටියක් දුන්නා නම් අපේ කුජීත යාළුවෝ සෙට්එක රැස් කරගෙන පිස්සුවක් නැටීමට ඉඩ තිබුණි. ඒත් එයම ආච්චිගේ අවසානය වීමටද ඉඩ තිබුණු බැවින් වැඩේ අතහැර දැම්මෙමු.

"මට සීයක් වෙන එක හීනයක් වගේ බොල" ආචිචි හිනාවක් දමයි.

"ආච්චි සෙන්චරිය දාපු එක අපිටත් හීනයක් වගේ තමයි" මුණුපුරොත් හිනාව දායි.

"ඇයි බොල ඒ?"

"ඇයි පහුගිය ටිකේ අමාරුවුණ හැටියට අපි හිතුවේ එල්.බී.ඩබ්ලිව් වෙයි කියලා" මුණුපුරෝ හෙමින් කියති.

කොතරම් විහිළු කලද අප සැමගේ පැතුම අපේ ආච්චි දිගුකාලයක් යෙහෙන් වැජඹේවා යන්නයි.



ලියා එව්වේ - ජනරඟ විජඉඳු දේවසුරේන්ද්‍ර (http://www.apeisawwa.blogspot.com/)

නම් තැබීම...

මේ කතාවේ පසුබිම, අවරුදු 35 කට විතර ඉස්සර බණ්ඩාරවෙල. ඒ කාලේ මං වගේ ලංගම ඉංජිනේරු අංශෙ වැඩ කොරපු, මං ඇප්රෙන්ටිස් ෂිප් එක කොරපු තැනින්ම අවුට් වෙච්ච, අපේ සෙට් එකක් ගෙදරක බෝර්ඩ් වෙලා හිටිය. ගෙදර හිටියේ, ගෙදර අයිතිකාර අම්මයි එයාගේ තරුණ වයසෙ දුවල හතර දෙනයි. ගෙදර හිටිය ස්ත්‍රී පරාණ පහට අරුන් දාල තිබුන නම්...

(1) අම්ම = මහානාම (ගෘහ මුලිකය නිසා)
(2) ලොකු දුව = බද්දිය (ගෙදර කුස්සිය ඉන් චාර්ජ්. කොටින්ම බත් දීම)
(3) දෙවෙනි දුව = කොණ්ඩඥ්ඥ (දිග කොණ්ඩයක් තිබූ නිසා)
(4) තෙවැනි දුව = අස්සජි (පෝනි ටේල් එක නිසා)
(5) බාලම දුව = වප්ප (පොඩි පහේ වපරයක් තිබූ නිසා)



ලියා එව්වේ - Observer (http://observer-nireekshaka-observer.blogspot.com)

ද කවිය!

ලෝකෙම ප්‍රසිද්ධ මහා ප්‍රාඥයෙක් කවියක් ලිව්වා.

ඒක හරිම සංකීර්ණයි. බැලූ බැල්මට නිකංම නිකං නොගැලපෙන වචන ගොඩක් විතරක් වුණාට ඒ කවි පේලි අතර හිතාගන්න බැරි ගැඹුරක් තිබුණා.

හැමෝම කවිය ගලපගන්න උත්සාහ කලා. කවිය ගැන එක එක මත හැමදාම එක එක විචාරකයො ලිව්වා.

“ඒක බොහොම හොඳ කවියක්.”

පත්තර වලින් ඒ කවියෙ කෑල්ලෙන් කෑල්ල වර්ණනා කලා. ඒ වුණාට ඒ ටක්කෙටම විශ්වාසෙ පිට නෙවෙයි. කාටවත් කවිය තේරිල තිබුණෙ නෑ. ඒත් හැමෝම ඒක ගැන හොඳ කිව්වා.

සති කීපයක් වෙරිමතින් හිටපු ප්‍රාඥයා එකපාරම ඇහැරුණා. මිනිහ දැක්ක හැමෝම තමන් ගැන කියවන්න අරන් විත්තිය. මිනිහ බැලුවා කවිය දිහා...

“අහ්... මේකෙ අර්ථය තේරෙන්න උවමනාම වචන පේලිය මම ලියල නෑනේ...”



ලියා එව්වේ - hare :-) (http://living.hartstuff.com/)

බෞද්ධකම..

"මචං ප්‍රාණඝාතය කියන්නේ දරුණුම අකුසලයක්..."
"මදුරුවෙක් මැරුවත් ඒකත් පවක්"
"මමනම් සතෙක් මරණවා තියා ඒ ගැන හිතන්නෙවත් නෑ...."
"සත්තු මරණවා දැකලා සතුටු වෙන එකත් ලොකු පවක්ලු... එක ආත්මෙක මාළු අල්ලන
සීන් එකකට සතුටු වෙලා බුදුහාමුදුරුවොන්ටත් හොඳ වෙන්නේ නැති හිසේ
කැක්කුමක් තිබුනලුනේ..."

දන්සැලට සෙට් වුන ගමන් තරඟෙට එක එකා බෞද්ධකම එලියට දානවා...

"අඩෝ උඹලට අද දවස මතකද..."
හදිස්සියේම රවියා කෑ ගහලා ඇහුවා...
"අද... අද දහ අටනේ..."
"ඔව්.. ඉතින්..."
"ඕකනේ කියන්නේ ***ලට මේ දවසත් අමතකයි කියන්නේ.... දහඅට තමයි යකෝ අර **යා මැරුවේ..."
"අම්ම ගහයි..."

සෙට් එකම මහ හයියෙන් ප්‍රීති ඝෝෂා කරන්ට ගත්තා...
සෙලිබ්‍රේට් කරන්ට බඩු මඳි හින්දා දෙන්නෙක් බඩු ගේන්ට ලයනල්ලගෙ ගෙදරට ගියා...


ලියා එව්වේ - පුතා (http://dubaiwattakka.blogspot.com/)

බෝතලයක්..

ඇනිවසරියක්! අම්මට සාරි ගෙනාපු ගෑනු අස්සෙම, තාත්තට ඔතාපු බෝතල් තෑගි දීපු උනුත් එමටයි.

ඕපාදූප, පොඩි උන්ගේ දැඟලිලි, මධුවිත ගැස්සෙන වීදුරු හැප්පෙන සද්ද වගේම "බඩුවක් දිහා බැලුවොත් නෑයෙක්.. බෝතල් මුල්ලට සෙට් උනොත් කේලම්.." මූඩ් එකෙන් මමත් ඔහේ හිටියා.

අහලින් පහලින් ඉගිල්ලෙන පැටිස් පිඟානක් දැක්කම එකක් හපහප බිත්තිය හේත්තු වෙලා හිටපු එක ඇරෙන්න කරන්න දෙයක් තිබුනෙම නෑ.
තාත්තා පාටි දවස් වලට ටීවී එක බිත්තිය පැත්තට හරෝනවා ඔක්කොම උන් එතන තැක් ගැහෙන නිසා.

කරගන්නම දෙයක් නැතුව ඉන්නකොට තාත්තා අවා.

"මෙන්න මේක කාමරෙන් තියාගන්නව!"

ශිවාස් රීගල් බාගයක් අතට ලැබුනා.
කුස්සියෙන් කොකාකෝලා එකක් කාමරේට ගියා.
තව පැටිස් හත අටකුත්.
කාමරේ හිටපු පොඩි උන් එලියට දිව්වා.

ලියා එව්වේ - මුචලින්ද (http://muchalindha.blogspot.com/)

මූණේ ලස්සන හදවතේ නැත්නම්..

හදිස්සියේ මාව මුණගැහෙන්න වුවමනායි කියපු නිසා ගියා ශාන්ලගේ ගෙදර.

" බලපන් මචං ශාමි මාව දාලා ගියා. මාව එයාට බෝරිංලු. පහුගිය ටිකේම අපි අතර ප්‍රශ්න තිබ්බා"

 එහෙම කියලා කතාව පටන් ගත්ත එකාගේ හිතේ තිබ්බ දුක පැය 3,4ක් තිස්සේ දොරේ ගැලුවා.

"උඹට කිවනේ එකී හරියන්නේ නෑ උඹට.ඒකිගේ මූණ ලස්සන වුනාට හදවත එහෙම නෑ බං. ඒකිගේ ලස්සනින් ඒකි කොල්ලෝ නටවනවා". 

"ඒක තමයි බං මට ඒකි ගැන දුක. ලස්සන තියෙනකම් ඒකි ඔය සෙල්ලම කරයි. ඒත් ලස්සන නැතිවෙන කාලෙකට කව්ද ඒකිව ආදරෙන් බලාගන්නේ "

 කඳුළු පිරිච්ච ඇස් පිහින ගමන් මගේ මිත්‍රයා ඇහුවා. රතු වෙච්ච ඒ ඇස්දෙකේ ඇය  වෙනුවෙන් තාමත් ආදරය පිරිලා ඉතිරිලා තියනවා මම දැක්කා.

ලියා එව්වේ - ගොඩයා (http://mamagodaya.blogspot.com/)