ජීවිතය

පෙරවදනක් නැති.....

උදෑසන මීදුමෙන් වැසුනු පරිසරය ටිකින් ටික ආලෝකමත් වෙද්දි පිපෙන්නට ලන් වෙච්ච මල් පොහොට්ටුවල තැවරුනු පිනිකැට, හාත් පස පැතිරිරුනු මල් සුවඳ, කුරුල්ලන්නගෙ කිචි බිචිය පරිසරය තවත් සුන්දර කලා. බිම ඇතිරුණු තනපත් මත වැටුනු සීතල පිනි බිංදු දෙපයට සුවයක් ගෙන දුන්නා. එකපාරටම සේපාලික ගහේ වහල හිටපු ලස්සන කුරුල්ලෙක් ඈතට පියාඹලා ගියා.

අප පෙම් පුරාවතට.....

ඉදිරියටම ඇවිදන් ඇවිත් වැටුනේ ගල් බොරළු මතු උනු කැඩිච්ච රළු තාරපාරකට. දුවිලි පිරිලා, හැම තැනම කළු දුම්, අවුවට මැලවුනු ගස් වැල්, උදෑසන සිසිලස වෙනුවට ගතට ගෙන දුන්නේ පීඩාවක්. මම ඒ රළු දුෂ්කර රත්වුනු තාරපාර දිගේ තාමත් ඇවිදන් යනවා අරමුණක් නැතුව.....

මට කුමටද තව පසු වදනක් ඔබගෙන්..........

ලියා එව්වේ - ම (http://magemaranaya.blogspot.com)