අපේ පාර

ඒ මුල්ම දවස
දියෙන් ගොඩ දාපු මාලුවෙක් වගේ ගැහෙමින් මම පොද වැස්සේ කුඩයකුත් ඉහලගෙන නුඹව හමුවෙන්න අර පාර ගාවට ආවා.
නුඹේ අතෙත් කුඩයක්.
මම ඒ නුපුරුදු පාරේ ඉස්සරහට අඩියක් තිබ්බා.
"ඒයි මෝඩි දැන් අපි යන්නේ කුඩ දෙකකින්ද.."
එහෙම කීව නුඹ කුඩේ ඇකිලුවා.
මම ජම්බු ගෙඩියකටත් වඩා රතු වෙලා නුඹේ උසට හරියන්න ඇඟිලිවලින් ඉස්සිලා කුඩේ ඉහලට කලා.
නුඹ හිනාවෙලා කුඩේ නුඹේ අතට ඇරන් මගෙ ඉණ වටේ අතක් දාල මාව ලඟට ගත්තා...
ඒ නුපුරුදු පාර එදායින් පසු අපේ පාර වුනා.
අපි ඒ පාරේ ආදරේ කලා..
ජීවිතේ සුන්දරව වින්දා.
ඒත් අද අපි ආගන්තුක වෙලා.
අපි ආපහු ඒ පාරේ කවදාවත්ම ආයිත් යන්නේ නැද්ද අයියේ??

ලියා එව්වේ - නිල් අහස