අපි (දෙදෙන)

හපන්න ඔට්ටු නෑ
කිචි කරන්නත් බෑ
හරි හරී.......
කොට්ට උර පැත්තක
ඇදේ සීට් තවත් පැත්තක
හිනාව නවතාගන්නට බැරි දඟකාරි
මහා හයියෙන් හිනාවෙනවා...
මගේ දරදඬු උරපතට එක පාරටම වාරු වුනු ඈ මුහුණට එබුණා...
හරිම ලෙංගතුයී ඇස් පොපියනවා...
මොනවදෝ හොයනවා
එ මත මම කිමිදුණා
හිස කෙස් එහා මෙහා ඇගේ සිහින් ඉඟ වටා අත දුවනවා
තවත් ඈ මා දිහා බලන් ඉන්නවා.....
දෙතොල් හීනියට වෙව්ලනවා
මහා හයියෙන් ළැම ඉහළට පහළට ගැහෙනවා
ජිවිතේ අවසන් මොහොත සේ දැනී ඈ ළයට තදකරන් මුවා සිපගත්තා මතකයි
කාලය ගෙවෙන්නට ඇති....අපි අපේ වෙන්නට මොහොතකට කලියෙන්
දුරකතනය නාද උණා
ඇදි වස්ත්‍රයක් සොයගත නොහී දුරකතනය ගත් ඈ විමතියේන් මා දෙස බැලුවා...

"......"

ලියා එව්වේ - අහිංසකි  (http://ahinsaki.blogspot.com/)