එතෙර වනු පිණිස...

ගිජ්ජකූඨ පර්වතේ හූරං එන හුළඟටවත් කවදාවත්ම මගේ හිතේ ගිනි නිවන්න බෑ.. අඩුම තරමේ නේරංජනා නදියේ දවසක් ගිල්ලල තිබ්බත්.. සත්තයි.. මේ දුක් වේදනා බින්දකින් හේදිලා යන එකක් නෑ ඕං...
අරහෙ අප්පච්චි පණ අදිනවලු... අම්මැයි කියල මොනවයින් කරන්නද?..
වියන පොල් අත්තෙන් ලබන සොච්චමට මහමෙරක් කරන්න බැරි හින්දනේන්නම් ලොකු නංගි ඉස්කෝලෙ ගමන නවත්තල ගාමන්ට් එකේ වැඩට ගියේ.. ඒකිගෙ කලවයසත් රෙදිවලටයි ජුකී මැෂින්වලටයි යටවෙල ඔහේ ගෙවිල යනවා. මයෙ දෑතෙ හයි හත්තිය මේ වැලි පොලවේ ඉරි රටා වලටම සින්න වෙලා. මම විතරක් එතෙර වෙන්නෙ කොහොමද දෙයියනේ වදපු උන් දුක් විඳිනවා බලාගෙන.

"...පින්වත්නි...., පංචසීලය සමාදන්වීමට නමස්කාරය කියන්න...."

 අජාසත්තයි මගෙයි තියෙන එකම වෙනස මේ චීවරේද?.. මයෙ බුදුහාමුදුරුවනේ..!!

ලියා එව්වේ - Dilan Dadevil (http://dilandadevil-poems.blogspot.com/)