සම්මතයට එරෙහි අසම්මතය

වේගයෙන් ඇදුනු රුහුණු කුමාරියේ හඬට මුතූ කියන කිසිම දෙයක් මට ඇහෙන්නේ නැහැ, ඒත් මම උනත් හිතෙන්නේ එයා කෑ ගහලා කියන්න හදන දේම තමයි

“හැම තැනම මිනිස්සු, වෙරළේ යන මිනිස්සු, රේල්පාරේ යන මිනිස්සු, පේලි ගෙවල් ලේන් වල ඇවිදින මිනිස්සු, උන් ඔක්කොම බලන්නේ අපි දිහාවේ, හරියට ගිලින්න වගේ.........., අනේ හැබෑටම මුන්ට බලන්න වෙන කිසිම දෙයක් නැද්ද....? මොනවද මුංට වෙලා තියෙන්නේ...? උන්ගේ ඇස් වලින් මිදෙන්න අපිට කිසිම ආවරණයක් නැහැ, මට කමක් නැහැ ඒත් මුතූ තාමත් පුංචි කෙල්ලෙක්, මට ආදරේ කරන පලියට ඒකි මුන්ගේ කතන්දර අහන්න ඔනිනෑ...”

අන්තිමේ මං තීරණයක් ගත්තා... මුන්ගේ ඇස්වලින් ඈතට යන්න.

“මුතූ අපි යමු Room එකකට ටිකක් නිදහසේ කතා කරන්න....”

ලියා එව්වේ - සුදු හංසි (http://kaveej.blogspot.com/)