තක්කඩි

මං කිව්වා යන්න කියලා..

හැම මොහොතෙම හැම තත්පරේම,

බස් නැවතුමේ මිනිස්සු අතරේ,

කැන්ටිමේ පෝලිම අස්සේ,

බලන හැම අතකම,

දකින හැම හීනෙකම,

හැංගිලා ඉඳන් කට කොනින් හිනා නොවී,

පා ඇඟිලි වලින් ඉස්සී නොබලා,

යනව කිව්ව දිහාටම..

ඉන්නව කිව්ව කෙනා ලඟටම…

මං කිව්වා එහෙම…

හිතා ගත්තා අමතක කරන්න,

උන දේවල් ඔක්කොම..

මචං, වරඳක් කලේ නෑ මම එයාට,

කවමදාවත්,

කරන්න හිතුවෙත් නෑ..

දැනගෙන හිටියේ නෑ එයාලා ගැන,

එයා කිව්වෙත් නෑ කවදාවත්..

මතකයි ඉස්සර අපි බැනපු හැටි,

පවුලක් මැදට පැනල ඒක අවුල් කරන තක්කඩින්ට…

සමහරවිට ඒ අයත් තක්කඩි නොවෙන්න ඇති,

මාත් තක්කඩියෙක් නොවෙන නිසා..

මං කතා කරනවා වැඩිද බං..?

වක්කරපං අන්තිම ටිකත් ඔය කෝප්පෙටම.

ලියා එව්වේ - බූටා