ලොවක් අවදි කර
නැගෙන හිරු
මඬල ඔබ
අඳුරු අහසට
අරුණළු රැගෙන එන
රන් රැස් දහරින්
තුරු මුදුන් සිප සනසන
නැවුම් මල් කැකුළු
පුබුදුවා නළවන
එකතු කර වැහි බිඳු
පාට දේදුනු අඳින
සැඳෑ වළාකුළු
රනින් සිත්තම් කරන
ඔබේ කාන්තියෙන්
නැහැවෙන
පුංචිම තරුව මම
රෑ අහසෙ කොනක හිඳ
දීප්තිය විහිදුවන
වියළි මහ පොළොවට
ඇද වැටෙන වැස්ස ඔබ
මලානික ගහ කොල
හුස්ම පිඹ නැගිටුවන
පිපාසිත තණ පත් අග
පිණි බිංදු රඳවන
ඉරි තැලුණු මිහිකත
සනහා ගිම් නිවන
ඇල දොල වැව් පොකුණු
සුනිල් දියෙන් පුරවන
නෙත යොමන හැම අත
හරිත පැහැයෙන් බබලවන
සිහිලැල්
දියෙන් සැනහෙන
සිඳුන උල්පත මම
ඔබෙන් නව පණ
ලැබ
ජීවයෙන් උතුරන..
ලියා එව්වේ - සුන්දරී
ඔබේ කාන්තියෙන් නැහැවෙන
ReplyDeleteපුංචිම තරුව මම
රෑ අහසෙ කොනක හිඳ
දීප්තිය විහිදුවන
මේ කවි පංතියෙන් මම ආසම හරිය මේක. ගෑල්ලමයෙක් මෙහෙම කියනවා අහන්නත් ආසයි :)
lassanai...
ReplyDelete