මං අකමැති බෝනික්කන්ට.

ඉස්සර මං කැමතිම බෝනික්කන්ට. හැබැයි අපේ අක්කා ආසා වීරයන්ට. අක්කා හැම හවසකම මාව ළං කරගෙන වීරයො ගැන ලස්සන කතන්දර කියාදෙනවා. අන්තිමේදි අක්කාට කතන්දරයක වගේ වීරයෙක් හම්බුණා. දුෂ්ටයො එක්ක යුද්ධ කළා. හපන්කම් කළා. අක්කා ඒ ගැන සතුටු වුණා.

හැබැයි වීරයා ටික කාලෙකින් අතුරුදහන් වුණා. සමහරවිට තවත් යුද්ධයක් ඇති.

ඒ වුණත්  වීරයා අතුරුදහන් වුණ දුකට අක්කාට වමනෙ යන්න ගත්තා. ඒ නිසා අම්මා අක්කාගෙ කම්බුලට ගැහුවා. ඊට පස්සෙ තමයි අක්කාගෙ බඩ ඉදිමෙන්න ගත්තෙ. ටික කාලෙකින් අක්කා බෝනික්කෙක් එළියට දැම්මා. බෝනික්කාව දකිනකොට මිනිස්සු හිනා වුණා. ඒ අය හිනා වෙනකොට අක්කා ඇඬුවා. අඬලාම එපාවෙච්ච දවසක අක්කා හුස්ම ගන්නෙකත් අත්හැරියා. ඒ නිසා දැන් මං අකමැතිම බෝනික්කන්ට.

ලියා එව්වේ - නීනු (http://neranji-sulakkana.blogspot.com/)