සිංගල් කුඩ යට ඩබල් වෙන හීන

වැස්ස දවස් වලට කොහුවල කලර් ලයිට් හරියට වැඩ නෑ. පාර පනින්න නීත්‍යානුකූලව බලාගෙන ඉන්න ඕනෙත් නෑ.මේ වගේ ටයිම් වලට ඇන්ටිලාගෙ මූණු ඉස්කෝල ටීචර් ආවෙ නැති පීරියඩ් එකක ඩෙස් උඩ නටන ළමයින්ගෙ මුහුණු තරම් සුන්දරයි. 

මෙහෙම වහිද්දියි ලංකාවේ පිරිමි ජනගහනයෙන් බාගයක් කුඩ පාවිච්චියක් නෑ කියලා පේන්නෙ. කෙල්ලන්ගෙ කුඩ අස්සෙ හිර වෙලා කොල්ලො දුක් විඳිනවා. ඔය අතරෙ ඉතින් පෙම්වතියක් හෙම ඉන්නවා නම්, ඇගේ ලේඩිස් කුඩේ තමන්ගෙ අතට අරන්, බඳ වටේ අතත් දාගෙන වදයක් නැතිව යන්නත් පුළුවන්. 

“වැස්ස වෙලාවට ඔය වෙනදාට බනින ඇන්ටිලා අංකල්ලා වුණත් බලනවා විතරයි. බනින්නෙ නෑ.“ කියලා එහෙම වදෙන් පොරෙන් යන ජෝඩුවක් දැකපු කෙල්ලෙක්, තව කොල්ලෙක්ට කියනවා මට ඇහුණා. ;)

ලියා එව්වේ - නීනු (http://neranji-sulakkana.blogspot.com/) 

කලචරල් සෙන්ටර් පොයින්ටර් අංකල්

ඒක ලොකු ආයතනයක්. එතැන ඉන්නවා අවුරුදු හැටක විතර නිතර හිනාවෙන සිකිරිටි අංකල් කෙනෙක්. ඊයෙ හවස නිල් පාට සල්වාර් එකක් ඇඳපු අවුරුදු විස්සක විතර හීනැදෑරි ගෑණු ළමයෙක් අංකල්ව පහු කරගෙන යන ගමං එතැන ටිකක් නැවතුණා.

“අංකල්, ඕස්ට්‍රේලියන් එම්බසියට යන්නෙ කොහොමද?“ ඇය ඇහුවා.

“මේ පාරෙන් හැරුණාම ඉන්දියන් කල්චර් සෙන්ටර් එක“ අංකල් කිව්වා. 

මම ඔල්මොරොන්දම් වුණා. 

ඒත් සිනාසුණු දැරිය, ඇස් ඉදිරියේ තිබූ ඕස්ට්‍රෙලියන් එම්බසිය දෙස ඇහැක්වත් නොහෙලා ඉස්සරහ අතුරු පාරෙන් හැරුණා.

මගේ ලොකු ඇස් දිහා බලලා.“බයවෙන්න එපා මහත්තයා. ඔයාකාරෙ ඇඳුමකින්, ඔය වයසෙ දැරිවියක් වයලින් එකක් උස්සගෙන කවදාවත් එම්බසියක් හොයන්නෙ නෑ.

මේ කලින් හම්බවුණු අය පාර කියලා එවපු විදිහෙ වරද“ කියලා අංකල් තවපාරක් හිනාවුණා.

ලියා එව්වේ - නීනු (http://neranji-sulakkana.blogspot.com/)