නුඹ මම

"ජීවන මං පෙත මලින් සැදී ගිය යුගයක නොව අප හමු වූයේ
කටු කොහොලින් පිරි කලල් වියේ මා තනිව මියෙද්දිය හමුවූයේ.."

මට නුඹව හමුවුනේ ජීවිතේ හුඟාක් අඳුරු යුගයක..
බලාපොරොත්තු විරහිතව ගෙවුණු කල්ප කාලාන්තරයකට පස්සේ
මගේ ජීවිතේ සුන්දර හීනවලින් පුරවපු නුඹට මම හුඟාක් ආදරෙයි..
නුඹ කීවෙ මම නුඹව සම්පූර්ණ කලා කියලා.
මගෙ නපුරුකම් දරාගෙන
මාව පුංචි දරුවෙක් වගෙ පරිස්සමට අතින් අල්ලගෙන
මේ තරම් දුරක් ගෙනාවේ නුඹ..
ඒත් අපි බිඳුනා...
මට නුඹ අහිමි වුනා...
නුඹ ඈතට ගිහින්...
මං අතරමන් වෙලා...
හයක් හතරක් නොදන්න නොදරුවෙකු තරම්ම මම අද අසරණයි.
කියන්න මට..
""මැණික්.... මම ළඟ ඉන්නවා..."" කියලා
මගේ අත තදකරලා අල්ලගෙන ආපහු
කණට කොඳුරන්නේ කවද්ද..........?

ලියා එව්වේ - නිල් අහස